Sokrates uważał, że złe uczynki wynikają z braku umiejetności odróżnienia dobra od zła. Każdy człowiek może się tego jednak nauczyć.
Platon uważał zaś, że prawdziwą rzeczywistość stanowi świat idei, czyli doskonałych i niezmiennych wzorów wszystkich rzeczy, w którym najważniejsze jest dobro, piekno i prawda. Ponadto twierdził, że człowiek posiada nieśmiertelną duszę, która po śmierci oddziela się od ciała.
Według Arystotelesa człowiek, aby osiągnąć szczęście, powinien kierować się nakazami rozumu i żyć zgodnie z zasadą złotego środka. Oznaczało to, że w każdej sytuacji należy zachować umiar.
Sokrates uważał, że złe uczynki wynikają z braku umiejetności odróżnienia dobra od zła. Każdy człowiek może się tego jednak nauczyć.
Platon uważał zaś, że prawdziwą rzeczywistość stanowi świat idei, czyli doskonałych i niezmiennych wzorów wszystkich rzeczy, w którym najważniejsze jest dobro, piekno i prawda. Ponadto twierdził, że człowiek posiada nieśmiertelną duszę, która po śmierci oddziela się od ciała.
Według Arystotelesa człowiek, aby osiągnąć szczęście, powinien kierować się nakazami rozumu i żyć zgodnie z zasadą złotego środka. Oznaczało to, że w każdej sytuacji należy zachować umiar.