Historia Polski w latach 1918-1939 – okres od uzyskania przez Polskę niepodległości do 17 września 1939 roku, kiedy to Związek Radziecki dopuścił się zbrojnego ataku na walczącą z niemiecką agresją Rzeczpospolitą, a prezydent i rząd opuścili terytorium kraju.
Zrezygnowani żołnierze Austro-Węgier – Polacy, Czesi, Słowacy, Węgrzy, Austriacy i Chorwaci masowo powracali do swoich domów. Ziemie, które wcześniej zajmowali, stały się wolne od wojsk, a ludność cywilna dokonywała ostatnich rozbrojeń. Rewolucja październikowa w Rosji i listopadowa w Niemczech doprowadziły do dalszego osłabienia zaborców, dzięki czemu szanse na utworzenie niepodległej Polski wzrosły. Dalszym krokiem do jej utworzenia był przyjazd do Warszawy Józefa Piłsudskiego i przekazanie mu władzy nad wojskiem przez Radę Regencyjną. W latach 1918-1921 na ziemiach polskich toczyło się sześć konfliktów zbrojnych, z czego tylko jeden zagrażał niepodległości – wojna polsko-bolszewicka.
W przeciągu całej historii II Rzeczypospolitej dochodziło do sporów politycznych. Niestabilna sytuacja na szczytach władzy doprowadziła do przeprowadzenia w maju 1926 roku przez Józefa Piłsudskiego przewrotu majowego. Po tym wydarzeniu Polska zmieniła swój ustrój z parlamentarnego na prezydencko-autorytarny. Władzę przejęła tzw. sanacja. 1 września 1939 roku Rzeczpospolita zostaje zaatakowana przez III Rzeszę. Kilkanaście dni później przez Związek Radziecki. Atak był realizacją tajnego protokołu do paktu Ribbentrop-Mołotow. Polska utraciła swoją niepodległość.
W trakcie 21 lat swojego suwerennego funkcjonowania Rzeczpospolita graniczyła z Niemcami, Czechosłowacją (od 1938 z Słowacją i Węgrami), Rumunią, ZSRR, Łotwą, Litwą i ponownie z Niemcami (Prusy Wschodnie). Powierzchnia II RP wynosiła 389 720 km². Walutą obowiązującą na terenie całego kraju od 1920 roku była marka polska, a od kwietnia 1924 – złoty polski. II Rzeczpospolita liczyła 34,8 mln obywateli.
Historia Polski w latach 1918-1939 – okres od uzyskania przez Polskę niepodległości do 17 września 1939 roku, kiedy to Związek Radziecki dopuścił się zbrojnego ataku na walczącą z niemiecką agresją Rzeczpospolitą, a prezydent i rząd opuścili terytorium kraju.
Zrezygnowani żołnierze Austro-Węgier – Polacy, Czesi, Słowacy, Węgrzy, Austriacy i Chorwaci masowo powracali do swoich domów. Ziemie, które wcześniej zajmowali, stały się wolne od wojsk, a ludność cywilna dokonywała ostatnich rozbrojeń. Rewolucja październikowa w Rosji i listopadowa w Niemczech doprowadziły do dalszego osłabienia zaborców, dzięki czemu szanse na utworzenie niepodległej Polski wzrosły. Dalszym krokiem do jej utworzenia był przyjazd do Warszawy Józefa Piłsudskiego i przekazanie mu władzy nad wojskiem przez Radę Regencyjną. W latach 1918-1921 na ziemiach polskich toczyło się sześć konfliktów zbrojnych, z czego tylko jeden zagrażał niepodległości – wojna polsko-bolszewicka.
W przeciągu całej historii II Rzeczypospolitej dochodziło do sporów politycznych. Niestabilna sytuacja na szczytach władzy doprowadziła do przeprowadzenia w maju 1926 roku przez Józefa Piłsudskiego przewrotu majowego. Po tym wydarzeniu Polska zmieniła swój ustrój z parlamentarnego na prezydencko-autorytarny. Władzę przejęła tzw. sanacja. 1 września 1939 roku Rzeczpospolita zostaje zaatakowana przez III Rzeszę. Kilkanaście dni później przez Związek Radziecki. Atak był realizacją tajnego protokołu do paktu Ribbentrop-Mołotow. Polska utraciła swoją niepodległość.
W trakcie 21 lat swojego suwerennego funkcjonowania Rzeczpospolita graniczyła z Niemcami, Czechosłowacją (od 1938 z Słowacją i Węgrami), Rumunią, ZSRR, Łotwą, Litwą i ponownie z Niemcami (Prusy Wschodnie). Powierzchnia II RP wynosiła 389 720 km². Walutą obowiązującą na terenie całego kraju od 1920 roku była marka polska, a od kwietnia 1924 – złoty polski. II Rzeczpospolita liczyła 34,8 mln obywateli.