BARDZO PROSZĘ O POMOC, POTRZEBUJĘ NA JUTRO (PONIEDZIAŁEK).
MOŻNA ROZWIĄZAĆ NAWET JEDNO ZADANIE !
1. Przez jakie etapy musi przejść człowiek by dojść do dobra. Na podstawie książki Jana Pawła II "Pamięć i tożsamość"
2. Zinterpretuj 2 strofe wiersza Anny Kamieńskiej "Modlitwa Hioba"
Wiersz :
Panie naucz mnie milczeć
naucz milczeć mój język
i moje wargi
Naucz milczeć moje serce
Naucz mnie nie odpowiadać
na źle postawione pytania
i fałszywe oskarżenia
Naucz mnie milczeć
nawet kiedy mówię
Naucz mnie milczeć
kiedy chcę krzyczeć
kiedy milczenie boli
Naucz mnie nie skarżyć się
nie mówić o zmienności życia
jak ciężkie ono
jak mało w nim wszelkiego sensu
Naucz mnie sensu milczenia
i milczenia sensu
Naucz mnie abym i w śmierci milczał
bo są tacy których śmierć
krzyczy zawczasu do samego nieba
Naucz mnie modlitwy
która jest tęsknotą
i o nic nie prosi
Naucz mnie milczeć
zwłaszcza wobec tych
których kocham
niech nigdy słowo
od nich mnie nie rozdzieli
Naucz mnie milczenia
chorego zwierzęcia
milczenia chmury deszczu trawy
milczenia wieczoru i nocy
milczenia dobroci
i wdzięczności
Panie naucz mnie milczenia snu
milczenia wszystkich moich umarłych
Naucz mnie Panie
swojego
najgłębszego milczenia
Naucz mnie milczeć
kiedy chcę krzyczeć
kiedy milczenie boli
Naucz mnie nie skarżyć się
nie mówić o zmienności życia
jak ciężkie ono
jak mało w nim wszelkiego sensu
Tytuł wskazuje na postać Hioba - postać biblijną, której życie stało się przedmiotem zakładu między Bogiem a szatanem, w wyniku którego Hiob został pozbawiony majątku, rodziny, dostknięty chorobą, co miało wystawić na próbę jego wiarę. Hiob jednak na żadnym etapie cierpienia nie złorzeczył na Boga, nie skarżył się, a z dumą przyjmował wszystkie zsyłane na niego cierpienia, wierząc w ich głęboki sens. Podmiot liryczny w drugiej strofie zwraca się poprzez apostrofę do Boga ("naucz mnie"), prosząc go, by nauczył go milczeć, szczególnie w sytuacjach, kiedy milczenie boli, kiedy chciałby wykrzyczeć ból. Osoba mówiąca pragnie z godnością znosić ból, cierpienie, trudy życia. Prosi Boga, by nauczył ją nie skarżyć się na zmienność losu; chce umieć milczeć - nawet kiedy wykrzyczenie bólu, miałoby go zmniejszyć. "Ja" mówiące pragnie nauczyć się nie złorzeczyć na życie, w którym nie ma sensu, w którym jest za dużo cierpienia. Pragnie nauczyć się pokory wobec życia i Boga. Stosując wielokrotnie anafory ("naucz mnie", "jak", "kiedy"), wylicza sytuacje, w których chce milczeć i powody, dla których chciały złorzeczyć na życie. Podmiot liryczny ceni milczenie dla wyższych idei.
Cudowny wiersz swoją drogą...
Utworu Jana Pawła II niestety nie znam...