Bardzo proszę o interpretacje wiersza Kazimierza Wierzyńskiego "Zielono mam w głowie"
Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną,
Na klombach mych myśli sadzone za młodu,
Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną
I które mi świeci bez trosk i zachodu.
Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety
Rozdaję wokoło i jestem radosną
Wichurą zachwytu i szczęścia poety,
Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną.
Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną,
Na klombach mych myśli sadzone za młodu,
Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną
I które mi świeci bez trosk i zachodu.
Obnoszę po ludziach mój śmiech i bukiety
Rozdaję wokoło i jestem radosną
Wichurą zachwytu i szczęścia poety,
Co zamiast człowiekiem, powinien być wiosną.
Wiersz ten jest liryką osobistą, wskazuje na to:
* uczucia- radość, szczęście
*wypowiedź w 1 os.l.poj. (obnoszę,ja)
*myśli-szalone,optymistyczne
*czas teraźniejszy (utożsamienie, bazpośredniość)
* przeżycia i marzenia (przeszłość i przyszłość)
*proste środki językowe (zielono mam w głowie)
* wyraźnie odczytywany nastrój człowieka
Jeszcze wypiszę Ci środki stylistyczne z wiersza ;)
epitety:sadzone myśli, dusza błękitna, wichura zachwytu, szczęście poety
animizacja:,, Na klombach mych myśli sadzone za młodu" , wichura zachwytu
metafora:zielono mam w głowie
personifikacja: ,,Pod słońcem, co dało mi duszę błękitną"
Pozdrawiam i proszę o najlepszą ;)