Question

Bardzo proszę żebyście napisali mi przemówienie na temat
,,POSTĘPOWANIA WOBEC AGRESJI W SZKOLE''
proszę w miarę szybko,bo to na jutro ;)
z góry dzięki ;***
PROSZĘ!!!!

Answer 1

PRZEJAWY I FORMY AGRESJI W SZKOLE ORAZ
SPOSOBY ICH PRZEZWYCIĘŻANIA.
Ze zjawiskiem przemocy i agresji spotykamy się wielokrotnie w domach, w
szkole i na ulicach. Coraz częściej też czujemy się bezradni wobec docierających do nas za
pośrednictwem mediów informacji o kolejnych aktach przemocy. Często mamy do czynienia
z różnymi aspektami agresji, stykamy się z nimi w życiu codziennym. Począwszy od
złośliwości, kpin i poniżania, a skończywszy na pobiciu czy zabójstwie.
Tak szeroko potraktowany problem może uświadomić niektórym, że agresja wśród dzieci
i młodzieży jest zjawiskiem narastającym, procesem, który zaczyna się od drobnej
dokuczliwości i szkodzenia dobremu samopoczuciu innych aż do ciężkich przestępstw.
POJĘCIE AGRESJI
Termin “agresja" wywodzi się z języka łacińskiego, w którym słowo “agressio" oznacza
“napad", a słowo “agressor" - rozbójnika.
Autorzy zajmujący się problemem agresji w podobny sposób definiują to pojęcie. Oto
niektóre z definicji:
Wszelkie działanie (fizyczne lub słowne), którego celem jest wyrządzenie krzywdy
fizycznej lub psychicznej -rzeczywistej bądź symbolicznej -jakiejś osobie lub czemuś,
co ją zastępuje. Agresja jest zazwyczaj reakcją na frustrację, jest też przejawem
wrogości. Rozróżniamy agresję fizyczną i agresję słowną, oraz agresję bezpośrednią -
skierowaną na osobę lub rzecz wywołującą uczucie wrogości, agresję przemieszczonąskierowaną
na obiekt zastępczy oraz samo agresję - skierowaną na samego siebie.
Działanie, u którego podłoża leżą gniewne emocje i nieprzyjazne intencje, działanie,
które ma na celu wywołać u drugiej osoby ból, strach, niepokój bądź wewnętrzne
cierpienie. Do natury aktu agresji należy jego umyślność.
Reakcja polegająca na działaniu szkodliwymi bodźcami na inny organizm.
Aspołeczny sposób zachowania się wynikający z wrogich tendencji i chęci szkodzenia
innym lub niszczenia.
Zachowanie skierowane przeciw określonym osobom lub rzeczom i przyjmujące formę
ataku.
PRZEDMIOT, PRZEJAWY, RODZAJE I FORMY AGRESJI
Badania psychologiczne pozwoliły na wykrycie agresji frustracyjnej, naśladowczej
oraz instrumentalnej, natomiast badania fizjologiczne wykazały istnienie agresji
patologicznej. Agresja frustracyjna - bywa konsekwencją blokady potrzeby afiliacji
( związków uczuciowych) spowodowanej oziębłością uczuciową rodziców, nadmierną
surowością oraz stosowaniem kar fizycznych; blokady potrzeby uznania społecznego
spowodowanej zbyt częstym upominaniem go, wytykaniem braków itp.; blokady potrzeby
samodzielności, wywołanej zbyt licznymi zakazami i nakazami pochodzącymi od dorosłych.
Agresja naśladowcza - stanowi wynik mimowolnego naśladownictwa modeli agresywnego
zachowania się, z którymi dana osoba styka się w swym otoczeniu; modelem bywa
zachowanie rodziców, kolegów, sąsiadów, mogą to być również filmy, książki itp.
Agresja instrumentalna -jej motywem są określone cele działania, agresja odgrywa rolę
instrumentu umożliwiającego osiągnięcie celu; jej przyczyną może być nieprawidłowo
ukształtowana hierarchia wartości, lub przeświadczenie o wyższości lub nadzwyczajnych
przywilejach, np. chłopiec wymuszający pieniądze od innych dzieci, grożący pobiciem i w
razie niespełnienia jego rozkazu realizujący swe groźby. Jeśli kilkakrotnie uda mu się, to
agresywne zachowanie ulegnie utrwaleniu.
Agresja patologiczna -jej przyczyną są procesy chorobowe zachodzące w układzie
nerwowym; można ją stwierdzić u dzieci nadpobudliwych psychoruchowe, epileptyków,
schizofreników, oligofreników i psychopatów.
Agresja przejawiać się może na różne sposoby, które ogólnie można jednak sprowadzić do
dwóch kategorii: Agresji czynnej i biernej. Obie postacie agresji niosą w sobie jednakowy
ładunek wrogości i są atakiem na człowieka, który jego zdaniem zasługuje na atak. Czynną
agresją łatwo zidentyfikować, ponieważ nie można jej ukryć i z reguły bywa głośna, a co
najmniej widoczna. Jej zewnętrzne oznaki to krzyki, oskarżenia, złośliwości, szyderstwa,
groźby i przemoc fizyczna. Naukowcy twierdzą, że czynna agresja jest próbą ochrony
samego siebie ( w sensie poczucia własnej wartości, własnych potrzeb, przekonań czy stanu
posiadania). Wyrasta ona często z głębokiego braku poczucia bezpieczeństwa. Agresja
czynna jest równie często stosowana przez dzieci w szkole jak i agresja bierna. Te dzieci,
które się uciekają do agresji biernej zazwyczaj zaprzeczają, że czują gniew wobec drugiej
osoby czy wobec samego siebie. Zamiast otwartej wojny wybieraj ą partyzanckie pojazdy,
sabotaż i ochłodzenie stosunków. Oto kilka form biernej agresji:
* Nie odzywanie się, naburmuszona mina, obrażanie się.
* Tzw. techniki zwlekania: lenistwo, spóźnianie się.
* Nie przyznawanie się do gniewu (często stwierdzeniom typu: “Nic mi nie jest"
towarzyszy mowa ciała wyrażająca zupełnie coś innego.
* Ignorowanie rozmówcy.
* “Ciosy w plecy", rozpuszczanie plotek, sabotowanie danej osoby przy jednoczesnym
unikaniu bezpośredniej konfrontacji.
*Świadome “granie na nerwach" drugiej osobie, ale bez przekraczania granicy
otwartego konfliktu.
Bierna agresja to próba manipulacji drugą osobą, dokuczenia jej lub zranienia bez
ryzykowania otwartego konfliktu. Bierna agresja jest bardziej destrukcyjna od czynnej.
Bierny agresor nie daje się złapać na gorącym uczynku, w związku, z czym odsłonięcie
działającego u niego mechanizmu zaprzeczania i skłonienie do podjęcia uczciwych,
równoprawnych negocjacji może okazać się bardzo trudne.
W. Szewczuk w swojej definicji wyróżnił agresję bezpośrednią i agresję przemieszczoną.
Agresja bezpośrednia jest skierowana na osoby będące powodem doznanej frustracji.
Agresja przemieszczona skierowuje się natomiast na osoby, które nie miały nic
wspólnego z frustracją doznaną przez danego osobnika. Mamy z nią do czynienia u
dziecka, które surowo karane przez ojca w domu zachowuje się agresywnie w stosunku
do swych słabszych kolegów w szkole, bijąc ich i dokuczając im w różny sposób.
Agresja przemieszczona wywołuje bardzo niekorzystny wpływ na współżycie w grupie,
szczególnie takiej, jaką jest klasa szkolna, gdyż jej przedmiotem są osoby atakowane bez
żadnego, zrozumiałego dla nich powodu. Wzbudza to poczucie krzywdy,
przeświadczenia o niesprawiedliwym traktowaniu, a nieraz również chęć zemsty i
odwetu za doznane przykrości, co przyczynia się do powstawania i narastania konfliktów
grupowych.
U dzieci i młodzieży agresywne zachowanie się często przyjmuje formę bójek i kłótni z
rówieśnikami, nieuzasadnionego skarżenia, złośliwych plotek, mściwości przejawianej w
stosunku do kolegów. Agresywność przyjmuję także formę różnego rodzaju czynów
chuligańskich, niszczenia mienia społecznego, czy uszkodzenia ciała powodującego
trwałe kalectwo. Przedmiotem agresji bywają również osoby dorosłe: nauczyciele,
rodzice, znajomi, sąsiedzi, osoby obce. Agresywne zachowanie może przejawiać się w
przeszkadzaniu nauczycielowi w prowadzeniu lekcji, w przedrzeźnianiu rodziców, w
próbie uderzenia lub pobicia nieznanego przechodnia na ulicy. Agresja bywa też
skierowana na inne istoty żywe oraz na przedmioty martwe przyjmując formę znęcania
się nad zwierzętami, łamania roślin lub kwiatów, niszczenia lub uszkadzania
przedmiotów stanowiących własność społeczną lub należącą do innych osób.
AGRESJA W SZKOLE
Jak już wcześniej wspomniałam niepokojące rozmiary przybiera w ostatnich czasach
agresja w szkole. Jej ofiarami są młodsi i słabsi uczniowie, maltretowani, nieraz
systematycznie, przez starszych i silniejszych kolegów. Agresja taka ma często podwójny
cel: po pierwsze instrumentalny, polegający na odebraniu, przy pomocy gróźb lub siły,
jakiegoś przedmiotu, zaczynając od śniadania i drobnych pieniędzy, po drugie-jest dla
agresorów rodzajem okrutnej zabawy, w której stosowanie przemocy, poniżanie ofiar,
obserwowanie jej strachu i bezsilności, dostarcza sprawcom swoistej, w istocie
sadystycznej, satysfakcji. Ogromne rozmiary takiej agresji szkolnej spowodowały działania
mające na celu jej ograniczenie i stopniową eliminację. Przykładem takich działań może być
akcja przeprowadzona we Francji, na zlecenie władz oświatowych, na początku roku
szkolnego 1996/97. Polegała ona, z jednej strony, na wzmocnieniu porządku szkolnego
przez wprowadzenie do budynków szkolnych stałych dyżurów policyjnych, z drugiej strony -
na zorganizowaniu we wszystkich szkołach akcji profilaktyczno -prewencyjnych. Polegały
one na obowiązkowych dla wszystkich dyskusjach, w których obok uczniów i nauczycieli
brali udział ich rodzice. Dyskusje te miały ujawnić powody i charakter działań agresywnych,
a także znaleźć sposoby ich eliminacji ze szkoły.
Nauka agresji, przede wszystkim wśród dzieci i młodocianych, polega przede wszystkim na
obserwacji czynów agresywnych, poznawaniu technik podobnych działań i czerpaniu
satysfakcji z takiej wiedzy i umiejętności. Ważnym elementem takiej nauki jest uczestnictwo
w grupach uprawiających agresję, jaj choćby w gangach ulicznych. Stwierdzono także, że
rodzajem bolesnej nauki bywa także rola ofiary - dziecko bite przez rodziców zachowuje się
następnie agresywnie wobec zwierząt czy słabszych rówieśników. Nauka agresji może także
płynąć z lektury, a zwłaszcza oglądania obrazów, dziś przede wszystkim TV. Współcześnie
jest to jeden z najtrudniejszych w praktyce problemów walki z agresją. Nauka agresji często
polega nie tylko na pokazaniu, kryminalnego wzoru postępowania, czy techniki napadu, lecz
także jednoznacznie wskazuje ofiarę. Historia świata i współczesna rzeczywistość dostarczają
dowolnej ilości przykładów takiego właśnie mechanizmu postępowania. Ruchy fanatyczne,
rasizm, szowinizm, usprawiedliwiają agresję wobec swych przeciwników, ludzi odmiennego
wyznania, odmiennych poglądów, odmiennej narodowości czy koloru skóry. Wskazują na
nich jako zbiorowo winnych wszelkiego zła, pochwalaj ą agresję wobec nich. Myślę, że warto
tu podkreślić, że bagatelizowanie “małej agresji" może kończyć się “agresją ostrą".
Pobłażanie pozornie niewinnej przemocy prowadzi do narastania zachowań agresywnych.
Panujący we współczesnej szkole system wymagań oraz organizacja pracy rodzą napięcia,
frustracje i bezosobowe stosunki międzyludzkie. Krótko mówiąc szkoła nie jest dobrym
środowiskiem do modelowania u dzieci zachowań nie agresywnych, pro społecznych i
empatycznych.
SPOSOBY PRZEZWYCIĘŻANIA AGRESJI
Jedną z przyczyn wywołujących agresję jest brak zainteresowań, nuda i
nieumiejętność rozmawiania i słuchania. W takim przypadku powinno się oddziaływania
wychowawcze ukierunkować na te właśnie - rodzące agresję - czynniki
poprzez naukę słuchania i mediacji oraz uwrażliwiania na uczucia innych osób, tworzenie
klubów zainteresowań, których celem jest wyrażanie postaw pro społecznych i uczenie nie
agresywnych strategii rozwiązywania problemów. Inną z koncepcji, która może pomóc w
przezwyciężaniu agresji, może być: muzykoterapia.
O jej wpływie na agresję pisał Z. Skórny: “Agresywnemu zachowaniu się wywołanemu '
doznanymi frustracjami towarzyszą związane z nimi emocje gniewu, złości, zdenerwowania.
Przeciwdziałanie im może dokonywać się za pośrednictwem muzykoterapii sprzyjającej
rozładowaniu stanów napięcia emocjonalnego. Może to być muzykoterapia bierna,
polegająca na recepcji utworów muzycznych odpowiednio dobranych przez muzyko
terapeutę. Dla rozładowania stanu napięcia emocjonalnego stymulującego agresję bywa
również wykorzystywana muzykoterapia czynna. Jest ona przeprowadzana np. przy użyciu
instrumentów perkusyjnych". Środkiem wychowawczym stosowanym może być kara -
skuteczna tylko wtedy, gdy karany akceptuje normę, za przekroczenie, której została ona
wymierzona, nie można jej jednak uznać za podstawowy środek przeciwdziałający agresji,
gdyż powoduje ona jedynie przemieszczanie się agresji. Aby skutecznie przezwyciężać
agresję należy dostosować do niej odpowiednie środki oddziaływania pedagogicznego:
Przeciwdziałając agresji frustracyjnej należy ustalić, które potrzeby uległy blokadzie
powodując wystąpienie zachowań agresywnych oraz rozważyć możliwości ich zaspokojenia,
np. zmienić metody wychowawcze rodziców, jeżeli wskutek otrzymywanych kar fizycznych,
dziecko zachowuje się agresywnie. W zapobieganiu agresji naśladowczej istotne znaczenie
posiada zabezpieczenie dzieci przed szkodliwym wpływem modeli agresywnego zachowania
się, np. ograniczyć oglądanie filmów ukazujących obrazy agresji, starać się zainteresować
dzieci filmami czy słuchowiskami o odpowiedniej dla nich treści, tj. takimi, które ukazują
pozytywne modele postępowania, starać się izolować dziecko od zachowujących się
agresywnie sąsiadów, kolegów, znajomych czy nawet czasami bliskiej rodziny. Środkiem
zapobiegającym agresji instrumentalnej może być wykazanie jej nieskuteczności, np.
dziecko, próbujące wymusić na rodzicach spełnienie swych żądań za pomocą pogróżek,
powinno przekonać się o bezskuteczności takiego sposobu zachowania, a przy tym
zrozumieć, że cel swój może osiągnąć, gdy rodziców poprosi lub, gdy zasłuży na nagrodę;
zapobieganiu tej agresji służy także wytwarzanie właściwych postaw społecznych oraz
związanej z nimi hierarchii wartości. W przypadku agresji patologicznej powinno się
zapewnić jednostce odpowiednią opiekę lekarską, gdyż samo oddziaływanie wychowawcze
nie przynosi wtedy pożądanych rezultatów; odpowiednie badania psychiatryczne oraz
neurologiczne.