Question

bardzo pilne :) potrzebuje na dzisiaj pracy na 250słów na teamt "która ze współczesnych lektur zasługuje na miano arcydzieła. Uzasadnij swoją opinię" Bardzo błagam o pomoc

Answer 1

Na miano arcydzieła zasługuje lektra pt.,,Mitologia'' ,ponieważ  jest bardzo ciekawa,znajduje sie tam wiele bogów,przygód związanymi z nimi , np. jak Parys podarował piękne jabłko afrodycie i wzamian za to bogini miłości rzuciła urok na Helenę i Parysa. Porwał on ją i tak rozpoczęła się wojna trojańska. Pewnego razu zył sobie Syzyf król panował w Koryncie wszyscy bogowie go bardzo cenili i kochali,zapraszali go na przyjęcia uczty i bale lecz miał jedną wadę był plotkarzem. Wszyscy mu to wybaczali ,ale pewnego razu rozpowiedział największy sekret zeusa i ten mu nie wybaczył. Wezwał bożka śmierci Tanatosa lecz Syzyf zamknął go w piwnicy. Na wieść o tym władca ziem,i nieba przywołał aresa boga wojny i wtedy władca Koryntu umarł.Przed swoją śmiercią poprosił swą żonę aby go pochowała. lecz ona nie dotrzymała słowa.Syzyf błąkał się po świecie zmarłych nagle zobaczył plutona którego poprosił żeby wrócił na ziemię. I tak uczynił.Król powrucił. Wszyscy zamopnieli co on zrobił ale w piekle nie. Dostał ona ciężką karę. Musiał wtaczać głaz na przeogromną górę. Zawsze kiedy był juz na szczycie to musiał zaczynać od początku i tak cała wieczność puki nie umarł.

Answer 2

Literatura - jak twierdził pisarz francuski Gustaw Flaubert – jest zwierciadłem przechadzającym się po gościńcach życia. Tak więc literatura od wieków starała się ukazać skomplikowane problemy człowieka, jego zagrożenia i tragedie. Czy była optymistyczna? Na ogół nie, gdyż ukazywała bezsilność człowieka wobec praw rządzących światem. Jednak niemal każde arcydzieło literatury światowej pozostawia nam promyk nadziei, który pozwala wierzyć człowiekowi, że jednak dobro zawsze popłaca i zawsze zwycięża. W tych dwóch aspektach rozpatrywać możemy każdy wybitny utwór literacki.

Zacznę prezentację tłumacząc państwu na czym opierałam się wybierając utwory, które przedstawię jako arcydzieła. Można powiedzieć, że każdy ma swoją wizję arcydzieła, jeden będzie mówił, że dany utwór to arcydzieło a drugi ten sam utwór nazwie kiczem i na odwrót. Dlatego definicję arcydzieła przedstawię państwu tak – to w naszym przypadku wybitny utwór, który jest uznany przez odbiorców różnych pokoleń, światopoglądów i upodobań za znakomitą i niepowtarzalną realizację wartości artystycznych, poznawczych i innych.

Najlepszym przykładem takiego arcydzieła jest Biblia, która nie tylko stanowi ważne dzieło literackie, które jest punktem odwołań i nawiązań twórców kultury w późniejszych epokach. Jest przede wszystkim świętą księgą społeczeństw chrześcijańskich i wyznawców judaizmu. Biblia stanowi sacrum - czyli świętość, autorytet religijny, zbiór pism sakralnych. Biblia jest także źródłem kultury moralnej, prezentuje wzorce postępowania, pewien kodeks tego, co dobre lub złe. Jest ona zbiorem fabuł, anegdot, motywów i stylistyki, do których wciąż powraca literatura. Jest natchnieniem dla wielu artystów, inspiruje myślicieli, przez wieki była tematem realizacji malarskich i rzeźbiarskich. Biblia zawiera wiele postaw, wzorców i wydarzeń, które wciąż funkcjonują w świadomości współczesnego człowieka, wychowanego w tym kręgu kulturowym, nawet jeśli nie wyznaje religii chrześcijańskiej ani żydowskiej. Pisana była przez wielu pisarzy, tłumaczona na około tysiąc dwieście języków, funkcjonuje na Ziemi od ponad 3000 tysięcy lat. "Biblia" jest dziełem uniwersalnym i ponadczasowym, a także arcydziełem literatury światowej. Jest to księga nad księgami, gdyż nie jest jednolitą, pojedynczą księgą, lecz zbiorem pism, bardzo urozmaiconych pod względem gatunkowym.
 Znajomość Biblii jest konieczna dla zrozumienia wielu współczesnych dzieł literatury.

Czy faktycznie dzieła sztuki wchodzą ze sobą w związki i zależności? Chyba tak. Artyści różnych epok nigdy nie przestaną nawiązywać do "Biblii", ponieważ jest to dzieło ponadczasowe, które obroni się przed zapomnieniem i zatraceniem.

Walka dobra ze złem toczy się między ludźmi, a także w duszy każdego człowieka od początków dziejów ludzkości. Jest to opisane zarówno w Biblii jak i w powieści Henryka Sienkiewicza "Quo Vadis", która jest jednym z najwspanialszych dzieł polskiej literatury.

Najważniejszym argumentem dzięki, któremu można zaliczyć "Quo Vadis" do arcydzieł literatury światowej, jest mistrzostwo Henryka Sienkiewicza w kreśleniu indywidualizacji charakterów. W książce można znaleźć zarówno postacie pozytywne np. Ligia, jak i negatywne np. Neron. Należy dodać, że powieść Sienkiewicza jest historią o miłości Winicjusza, młodego rzymskiego patrycjusza do chrześcijanki Ligii, słowiańskiej zakładniczki, przybranej córki rzymskiego wodza.

Następnym ważnym argumentem jest komponowanie scen zbiorowych. Dzięki autorowi czytelnik może z łatwością wyobrazić sobie tłum ludzi czy gwar na ulicy. Innym, znaczącym argumentem, jest ogromna i rozległa wiedza historyczna Henryka Sienkiewicza. Dzięki autorowi, osoby czytające powieść, mogą dowiedzieć się wielu ważnych informacji o starożytnych czasach, miejscach, osobach i zdarzeniach.

Każdy sięgający po "Quo Vadis" zapoznaje się z ważnym wątkiem książki, czyli z początkami chrześcijaństwa, które bardzo szczegółowo zostało opisane. Autor przeciwstawia dwa światy bohaterów: Rzym w szczycie świetności i społeczność chrześcijańską. Na szczególną uwagę zasługuje to, iż autor doskonale buduje akcję. Jest ona spójna, choć wielowątkowa, posiada także wiele szczegółów, dzięki którym akcja utrzymuje czytelnika w ciągłym napięciu.

Następnym argumentem, który świadczy, iż ”Quo Vadis” jest arcydziełem literatury światowej, jest ludzka i ponadczasowa wymowa dzieła. Autor podkreśla ogrom wartości miłości i ukazuje bohaterstwo ducha.

Ostatnim argumentem, na który warto by zwrócić uwagę, jest język dzieła, stosowany przez Henryka Sienkiewicza. Język ten jest: piękny, mistrzowski, a także wzruszający. Dzięki takiemu stylowi powieść jest ciekawa i dobrze się ją czyta.

Sam tytuł odwołuje się do opowieści ze Złotej Legendy: uchodzący z Rzymu przed prześladowaniem Św. Piotr spotyka na Via Appia Chrystusa, idącego w przeciwnym kierunku. Na pytanie "Dokąd idziesz Panie?" ( Quo Vadis Domine? ) Chrystus odpowiada: "Do Rzymu, aby zostać powtórnie ukrzyżowany", wobec czego Św. Piotr rezygnuje z ucieczki i wraca do Rzymu po męczeńską śmierć.

Poza tym "Quo Vadis" jest jednym z nielicznych dzieł literatury polskiej znanych także za granicą. Wyrazem tego owego międzynarodowego uznania było przyznanie pisarzowi literackiej nagrody Nobla w 1905 roku oraz liczne adaptacje, również filmowe. "Quo Vadis" przetłumaczono na ponad 40 języków. Na podstawie powieści powstało wiele filmów, sztuk teatralnych, a nawet opery.

Arcydzieło literackie przez wiele pokoleń było i jest nadal ikoną w literaturze. W polsce taką właśnie ikoną jest wielki poemat Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”

Jest on wciąż cytowany, często można znaleźć do niego odwołania, można powiedzieć, że wrósł w polską kulturę. Mimo, że tłumaczony na dziesiątki języków świata nie może być w pełni rozumiany poza Polską i Litwą. Dla nas jest symbolem polskości, jej esencją.

„Pana Tadeusza” poznajemy od dziecka. Właściwie nie wiadomo skąd znamy recytowany z pamięci początek Inwokacji. Przywołujemy pojedyncze zdania, choć często nie wiemy skąd one pochodzą. „Pan Tadeusz” poniekąd stał się dla nas symbolem Polski, jak Orzeł Biały, biało-czerwona flaga, czy Mazurek Dąbrowskiego. Chociaż wciąż słyszy się o tym, że Polacy tak mało czytają, to jednak każdy ma mniejsze lub większe pojęcie o tej narodowej epopei. Każdy ma w wyobraźni swój własny obraz dworku w Soplicowie, postaci księdza Robaka, Tadeusza, czy słodkiej Zosi. Parę lat temu, gdy Andrzej Wajda realizował ekranizację „Pana Tadeusza” w kraju rozpętała się dyskusja: czy należy filmować ten epos, czy nie jest to świętokradztwem? Rozliczne głosy na temat ekranizacji, obsady i miejsc, gdzie film miał być kręcony świadczyły o tym, że dzieło Mickiewicza jest czymś naprawdę ważnym nie tylko w polskiej literaturze i historii, ale także w kulturze. Fakt, że był lekturą kilku pokoleń Polaków i pozostawił taki głęboki ślad w pamięci narodu, a wciąż sięga po niego wiele osób świadczy o tym, że jest arcydziełem.

 „Pan Tadeusz” jest najważniejszym i najbardziej znaczącym dla Polaków dziełem literackim, jak „Don Kichot” dla Hiszpanów, „Faust” dla Niemców, „Boska Komedia” dla Włochów, czy „Kalevala” dla Finów. Dla chłopów, współczesnych rolników takim dziełem mogą być „Chłopi” Władysława Reymonta, gdzie mogą znaleźć odzwierciedlenie swojej pracy na roli która podporządkowana jest przyrodzie i  jej nastrojom.

Powieść Reymonta podzielona jest na cztery części: Jesień, Zima, Wiosna, Lato. Podział taki podkreśla związek życia ludzkiego z naturą, jego ciągłość i trwałość, a jednocześnie jego dynamiczność, jego nieustanne zmiany, które zawsze się dokonują mimo odwiecznego porządku. Tytuł odzwierciedla dokładnie treść utworu, bowiem jego bohaterem są chłopi, ich życie rodzinne i gromadzkie, zajęcia rolniczo-gospodarskie, obrzędy świeckie i religijne. Przedstawia rozległy i wszechstronny obraz społeczeństwa lub reprezentatywnej jego części, ukazanych w przełomowym momencie historycznym. Bohaterowie powieści jako, najliczniejsza grupa narodu, ukazani w różnych sytuacjach, w konkretnych układach strukturalnych wsi, w codziennej pracy i dniach świątecznych. Poznajemy dwa istotne urzędy wiejskie - gminę i parafię, wprowadza się nas w życie parobków i komorników, do izby bogaczy i biedoty, do karczmy i kościoła, do pokojów organisty i księdza i w dostatni świat dziedzicowego dworu. Wciągają nas pasjonujące obrzędy związane z pracą na roli, jak np. sianokosy, w czasie których stosowane są reguły obyczajowe ustalone wielowiekową tradycją, czy tradycyjne jarmarki, prezentujące dorobek pracy w polu i zagrodzie. Według ustalonego porządku przebiegała uczta wigilijna. W czasie wizyt w konkretnej sprawie nie wypadało od razu przystępować do rzeczy, ale długo i zawile dyplomatyzować, by po rozmowie o wszystkim i niczym wyłożyć cel odwiedzin.

Przyroda jest realną potęgą żywiołową regulującą życie chłopa jako rolnika i wpływającą na jego życie osobiste. Nieustanna zależność od przyrody powoduje, że bohaterzy powieści stają się żywiołowi, dzicy i prawdziwi jak sama natura. Takie też są rodzinne i sąsiedzkie spory kończące się nieraz krwawymi bijatykami, taka jest namiętna miłość Antka do Jagny. Takie dzikie i szalone są zabawy, podczas których rozbawiony tłum tworzy jedno zbiorowe "ja", nie pamiętające o niczym prócz własnej uciechy.
"Chłopi" w swoim szerokim epickim obrazie, przedstawiają więc zarówno barwną panoramę codziennego życia chłopów, jak i dokonujące się w nich zmiany, które przeistoczą kiedyś strukturę ekonomiczną i obyczajową wsi.

„Lieratura jest zwierciadłem przechadzającym się po gościńscach życia”. To co w nim zobaczymy zerkając raz po raz spodoba się nam bardziej lub mniej. Lecz po którymś razie coś przykuje naszą uwagę, wyda nam się piękne i wyjątkowe.

Przeglądając się w tym zwierciadle cztery przedstawione utwory najbardziej zostały w mojej pamięci, czymś mnie ujęły. Bo te ujmujące rzeczy, które wyłapiemy spośród wielu innych zobaczonych w zwierciadle i które utkwiły w naszej pamięci są arcydziełami.