Question

Bardzo chciała bym mieć ocenę dobrą z biologi, chcę dostać się do gimnazjum gdzie raczej musiała bym mieć przynajmniej 5... Oto moje oceny:

Waga 5: 3,4,

Waga 3: 4,1,3

Waga 1: 3

No więc jak sami widzicie sytuacja nie za ciekawa. Bardzo zależy mi na tej 4 (5). Chciała bym abyście pomogli mi zdobyć mi ów ocenę. Jak? Zaraz do do tego dojdę. O to spis tematów na najbliższe lekcje:

Wszechoceany- Cztery oceany (to ze starego podręcznika więc 5)

Morza

Czynniki wpływające na warunki rzycia w morzu

Ukształtowanie dna morskiego

Ruch wody morskiej

Zadania dodatkowe mają wagę 5. Waszym zadaniem jest ułożyć mi z ów tematów zadania dodatkowe (MACIE MI PO PROSTU POWIEDZIEĆ JAK CO KIEDY RESZTĘ SAMA ZROBIĘ):

-w postaci projektów

- w postaci pisemnej czytanej

Mój budżet nie pozwala mi dać wam więcej niż 15 punktów za odpowiedź, mam nadzieję że za tak wielką pomoc to wystarczy

PS:

Answer 1

1.Wszystkie oceany i morza stanowią części Wszechoceanu, gromadzącego 96,5% wód hydrosfery i zajmującego w sumie 361 mln km2, czyli 71% powierzchni Ziemi. Oceany nie tworzą odrębnych basenów, zaś granice pomiędzy nimi mają charakter wyłącznie umowny. Nie ma nawet zgodności co do liczb oceanów. Na ogół przyjmuje się istnienie trzech oceanów, ale część badaczy traktuje Morze Arktyczny jak odrębny, czwarty Ocean Arktyczny. Wyodrębnione części Wszechoceanu, przylegające zwykle do kontynentu i pozostające pod znaczącym wpływem mas lądowych, określa się jako morza. Ich zasięgi nie są ściśle określone.

Ocean Powierzchnia (w mln km2) Głębokość (w m) Zasolenie (w ‰)
Średnia Maksymalna
Spokojny (Pacyfik) 179,7 3 976 11 022 34,9
Atlantycki 106,5 3 268 8 742 35,4
Indyjski 74,6 74,9 3 711 34,8

Woda wypełniająca oceanu i morza jest roztworem zawierającym w różnym stężeniu wszystkie pierwiastki występujące w przyrodzie: sole i inne związki chemiczne oraz rozpuszczone gazy – głównie N2, O2, CO2, H2S, Nh3. najważniejszą rolę odgrywają chlorki sodu i magnezu oraz siarczany magnezu, wapnia i potasu. Dominacja chlorków wynika z faktu, iż węglany, siarczany, fosforany i inne sole są słabiej rozpuszczalne i łatwo ulegają wytrąceniu z roztworów. Całkowita ilość soli rozpuszczonych w oceanach jest tak duża, że po odparowaniu wody utworzyłyby na dnie warstwę miąższości 62 metrów.
Zasolenie wód oceanicznych pozostaje stabilne. Co roku rzeki znoszą do oceanów i mórz około 3,2 mld ton rozpuszczonych związków chemicznych, prawie tyle samo soli ulega wytrąceniu w osadach. Gdyby zupełnie ustał proces wytrącenia soli, to podwyższenie zasolenia mórz o 1‰ nastąpiłby dopiero po 450 tysiącach lat.
Średnie zasolenie wód powierzchniowych wynosi 35‰ i waha się w bardzo szerokich granicach: od 2 - 3‰ w estuariach rzek i niektórych zatokach, aż po 45‰ w północnej części Morza Czerwonego. Największe zróżnicowanie zasolenia występuje w zbiornikach odizolowanych od otwartego morza. Na otwartym morzu to zróżnicowanie jest mniejsze, gdyż wody łatwiej ulegają wymieszaniu.
W strefie okołorównikowej oraz na morzach półzamkniętych, położonych na obszarach o wysokich opadach, stężenie soli jest niższe os przeciętnego na skutek rozcieńczenia wód powierzchniowych przez wody deszczowe oraz rzeczne dopływające z lądów. Bardzo niskie stężenie soli w regionach polarnych (spada do 25‰) uwarunkowane jest odsalaniem powierzchniowej warstwy wód na skutek cyklicznego zamarzania i topnienia oraz dopływu wód z topniejących lodów i śniegów. W strefach zwrotnikowych zasolenie osiąga wysokie wartości na skutek dużego parowania, niewielkich opadów oraz bardzo małego dopływu rzecznego z lądów.
Sole Zawartość w 1 kg wody morskiej (w g) Udział soli (w %)
NaCl 27,213 77,8
MgCl2 3,807 10,9
MgSO4 1,658 4,7
CaSO4 1,260 3,6
K2SO4 0,863 2,5
CaCo3 0,123 0,3
Pozostałe 0,076 0,2
Razem 35 g 100,0

Akwen Zasolenie
Morze Beringa 29,0 – 34,8 ‰
Morze Czerwone 36,5 – 42,5 na płyciznach nawet do 45 ‰
Morze Timor 34,5 – 34,7‰
Morze Czarne 14,0 – 22,3‰
Morze Bałtyckie 2,0 – 23,0‰, średnio z Zat. Botnickiej 2 – 4‰, w cieś. duńskich do 17,0‰

Ciepłe prądy wody ze stref zwrotnikowych w wyższe szerokości geograficzne. Prądy zimne natomiast przenoszą uboższe w sole wody polarne w kierunku zwrotników. Na nadzwyczaj wysokie zasolenie Morza Czerwonego wpłynął dodatkowo ograniczony kontakt w wodami Oceanu Indyjskiego.
Silne zasolenie wody stanowią doskonałe źródło pozyskiwania soli dla celów spożywczych i innych. Metoda ta stosowana jest dziś na Wyspach Kanaryjskich, na wybrzeżu Chin, Japonii, Indii, Francji i Włoch oraz wielu innych. Poza solami, bardzo ważnym elementem składowym wód morskich są rozpuszczalne w nich gazy, a zwłaszcza tlen, azot i dwutlenek węgla. Pochodzą one głównie z atmosfery, z którą woda morska ma bezpośredni kontakt na olbrzymiej powierzchni, ich wzajemne stosunki ilościowe są jednak inne niż w powietrzu.

 

2Morze (odgłosy morza ?/i ) – część oceanu, mniej lub bardziej wyraźnie oddzielona od pozostałych jego części brzegami kontynentu, wyspami lub wzniesieniem dna. Ze względu na utrudnioną wymianę wód morza charakteryzują się indywidualnymi cechami. Zbiór tych cech nazywa się ustrojem hydrologicznym.

Ogólna powierzchnia mórz na Ziemi wynosi ok. 40 mln km² (co stanowi ok. 11% powierzchni oceanu światowego), ilość mórz na świecie wynosi 71 (nie licząc Morza Kaspijskiego i Morza Martwego, które są jeziorami słonymi).

Tradycyjnie nazywane morzami duże słone jeziora, takie jak Morze Kaspijskie lub Morze Martwe faktycznie nie są morzami, ponieważ nie posiadają połączenia ze światowym wszechoceanem.

Spis treści

[ukryj]

1 Podział mórz 1.1 Podział ze względu na położenie 1.2 Podział według układów oceanicznych 2 Morza świata alfabetycznie 3 Zobacz też Podział mórz Podział ze względu na położenie

Wyróżnia się morza przybrzeżne, które oddzielone są od oceanu łańcuchem wysp lub progiem podmorskim, a wymiana wód jest łatwa, oraz morza śródziemne, otoczone lądami, w których wymiana wód z oceanem następuje przez wąskie cieśniny. Bardziej szczegółowo morza dzielimy na:

otwarte – mające szerokie połączenie z oceanem, np. Morze Arabskie, Morze Norweskie, Morze Północne przybrzeżne – oddzielone od oceanu przez wyspy lub półwyspy, np. Morze Karskie, Morze Japońskie, Morze Południowochińskie międzywyspowe – położone wyłącznie między wyspami lub ich archipelagami, np. Morze Irlandzkie, Morze Celebes, Morze Jawajskie międzykontynentalne – leżące między kontynentami, np. Morze Śródziemne, Morze Czerwone, Morze Karaibskie wewnątrzkontynentalne – leżące wewnątrz jednego kontynentu, np. Morze Bałtyckie, Morze Białe, Morze Azowskie.

Ciekawostką jest, że powyższej klasyfikacji nie można zastosować do Morza Sargassowego, które jest częścią otwartych wód Oceanu Atlantyckiego. Jako jedyne morze nie posiada ono żadnej fizycznej granicy, a mimo to jego wody mają bardzo indywidualne cechy klimatyczne i biologiczne.

 

Podział według układów oceanicznych
Według układów oceanicznych morza dzieli się następująco:

Ocean Spokojny:
Bellingshausena, Amundsena, Rossa, Tasmana, Fidżi, Koralowe, Nowogwinejskie, Salomona, Arafura, Timor, Banda, Sawu, Flores, Seram, Moluckie, Halmahera, Celebes, Sulu, Jawajskie, Południowochińskie, Wschodniochińskie, Żółte, Japońskie, Ochockie, Beringa. Ocean Atlantycki:
Arktyczne, Baffina, Beauforta, Czukockie, Wschodniosyberyjskie, Łaptiewów, Karskie, Białe, Barentsa, Grenlandzkie, Hebrydzkie, Irlandzkie, Celtyckie, Norweskie, Północne, Bałtyckie, Śródziemne, Liguryjskie, Tyrreńskie, Jońskie, Adriatyckie, Egejskie, Trackie, Mirtejskie, Morze Kreteńskie, Marmara, Czarne, Azowskie, Sargassowe, Karaibskie, Południowoantylskie, Weddella, Łazariewa, Lincolna. Ocean Indyjski:
Czerwone, Arabskie, Andamańskie, Lakkadiwskie, Riiser-Larsena, Arafura, Timor, Kosmonautów, Mackenzie, Davisa, Dumont d’Urville’a. 3. zasolenie wody morskiej • pochłanianie światła przez wodę morską i jego skutki • temperatura wód morskichzawartość dwutlenka węgla zawartość soli mineralnych   dostępnosc pokarmu 4. *** Ukształtowanie dna morskiego ***
Rozróżnia się wielkie i małe formy dna morskiego.

A. Do dużych form należą:

1. Szelf - platforma kontynentalna o głębokości od 0 do 200 m. i małym nachyleniu otaczająca pasem kontynenty (podwodne przedłużenie lądu), przeciętna szerokość 74 km (od 15 do 1 400 km). Intensywnie eksploatowane dla celów rybołówstwa oraz wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego. Morze Północne w całości leżące na szelfie określane jest jako morze szelfowe.

2. Stok kontynentalny o dużym nachyleniu i głębokości od 200 do 3 000 m., często pocięty kanionami.

3. Baseny oceaniczne – obejmujące głębokości od 3 000 do 6 000 m., zajmują 73 % powierzchni dna morskiego.

4. Rowy oceaniczne są to głębokie (poniżej 6 000 m.), długie i wąskie (szerokość 30-40 km) obniżenia dna morskiego o stosunkowo stromych stokach, zazwyczaj na skraju oceanu. Najwięcej i najgłębsze rowy występują na Pacyfiku – w najgłębszych z nich, Rowie Mariańskim i Rowie Filipińskim zmierzono głębokości ponad 11 000 m. Jak widać najwyższe szczyty Himalajów dochodzące blisko 9 000 m. „chowają się” w największych głębiach o ponad 2 - 3 km . Rowy oceaniczne są obszarami niespokojnymi tektonicznie, w ich rejonie występują częste trzęsienia ziemi, a na ich skutek największe fale morskie (tzw. tsunami).

5. Grzbiety śródoceaniczne są długimi wzniesieniami dna o stromo nachylonych stokach i nieregularnej topografii. Przebiegają przeważnie po środku oceanów, o łącznej długości około 60 000 km . Grzbiety rozdzielają oceany na poszczególne baseny i w dużym stopniu wpływają na głębinową cyrkulację mas wodnych. Wznoszą się one z dna morskiego, jeżeli uwzględnimy również wysokość szczytowych punktów niektórych wysp, nawet na przeszło 10 000 m. na Pacyfiku i do przeszło 8 000 m. na Atlantyku.
Największy system górski na ziemi stanowi Grzbiet Śródatlantycki. Ciągnie się on na długości 2 300 km w kształcie litery S od Islandii do Wyspy Bouveta (55o S). Grzbiet ten dzieli ocean na wschodni i zachodni na równej prawie odległości między kontynentami Ameryk a z drugiej strony Europy i Afryki. Po obu stronach grzbietu znajdują się głębokości przekraczające 5 000 m. Grzbiet ten wychodzi w postaci wysp nad poziom morza np. Azory z najwyższym wzniesieniem 2 320 m. n. p m.

Forma dna Poziomy
batymetryczne Powierzchnia
w tys. km2 w %
Szelf
0 – 200 28 285 7,8
Stok kontynentalny 200 – 3 000 65 697 18,1
Baseny oceaniczne 3 000 – 6 000 264 642 73,1
Rowy
oceaniczne > 6 000 3 759 1,0

B. Małe formy dna morskiego:

1. Pojedyncze góry i guyoty są podmorskimi stożkami wulkanicznymi. Stoki ich są bardziej strome niż na lądzie, gdyż krzepnięcie lawy w morzu było szybsze, podnoszą się z dna morskiego na wysokość do 5 km .

Góry podwodne mają grzbiety niewyrównane, zazwyczaj kopulaste, co świadczy o tym, iż nigdy nie osiągnęły powierzchni morza.

Guyoty, nazwa od nazwiska szwajcarskiego geografa z XIX w. Arnolda Guyota, zwane też górami stołowymi charakteryzują się płaskimi szczytami ściętymi niegdyś przez fale morskie, gdy góra wystawała ponad poziom morza.
Na Pacyfiku znajduje się ok. 10 000 gór podwodnych i guyotów.

2. Rafy koralowe i atole występują w morzach ciepłych, przeważnie w pasie równikowym na szerokościach 20o N - 20o S. Zbudowane są ze szkieletów koralowców.

Na koniec ciekawostka terminologiczna. W polskim nazewnictwie geograficznym proponowano (słownik PWN 1959 r.) wprowadzenie, przez analogię do nazw: Atlantyk, Pacyfik również „Indyk” jako nazwę Oceanu Indyjskiego. Nazwa ta ze zrozumiałych względów nie przyjęła się. 5.

Ruchy wody morskiej

 

Wody mórz i oceanów są w nieustannym ruchu. Przyczynami ruchu wody morskiej są głównie: wiatr, siła przyciągania Księżyca i Słońca oraz różnice właściwości chemicznych i fizycznych wód. Wyróżnia się trzy główne rodzaje wód morskich:

pływyfalowanieprądy oceaniczne

 

Pływy są to okresowe wahania pozimu morza, powstające w wyniku przyciągania Ziemi przez Księżyc i Słońce. Na wody działa przede wszystkim siła przyciągania Księżyca i siła odśrodkowa układu Ziemia-Księżyc. W miejscu gdzie te siły mają największe wartości powstają przypływy. Pływy syzygijne powstają gdy Księżyc i Słońce ułożone są w jednej linii względem Ziemi, natomiast pływy kwadraturowe w sytuacji gdy Księżyc jest w pierwszej lub ostatniej kwadrze.

 

Falowanie jest to ruch wody morskiej, wywołany głównie przez uderzenia wiatru o powierzchnię wody. Na otwartym morzu fale są symetryczne, jednak przy brzegu, w rezultacie tarcia wody o dno, fala ulega spiętrzeniu, a następnie załamaniu i rozbiciu. Fale osiągają wysokość 2-6 m na otwartym morzu (kilkanaście metrów w czasie sztormu). W jeziorach i morzach wewnętrznych powsają fale powierzchniowe, stojące - sejsze. Ich przyczyną są lokalne zmiany ciśnienia atmosferycznego lub słabe trzęsienia ziemi. Tsunami powstaje na skutek podmorskich trzęsień ziemi, erupcji wulkanicznych czy osuwisk. Na otwartym oceanie tsunami ma bardzo dużą długość i niewielką wysokość, jest więc praktycznie niezauważalna. Prędkość tej fali sięga 800km/h, przy brzegu spiętrza się, doprowadzając do kataklizmu.

Prądy morskie przemieszczają duże masy wody na odległość wielu tysięcy kilometrów. Wyróżnia się wśród nich: prądy powierzchniowe, podpowierzchniowe, denne i wznoszące. Prądy powierzchniowe wynikają z różnic temperatur wód oceanicznych i kierunków wiatrów stałych. Prądy podpowierzchniowe nie płyną zgodnie z kierunkiem wiatru, a odchylają się wskutek siły Coriolisa. Kierunek płynięcia wód podpowierzchniowych obrazuje spirala Eckmana. Prądy denne tworzą się w wyniku różnic gęstości wód. Prąd wstępujący (upwelling) powoduje napływanie zimnych i bogatych w substancje odżywcze wód głębinowych w brzeżną strefę oceanu.

 

 

Mam nadzieję że pomogłam