Błagam proszę o opowiadanie z jednej przygody bohaterów lektury pt."Ten obcy" jak najszybciej na teraz błagam!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
More Questions From This User See All
Dalsze losy Zenka Wójcika na kanwie powieści „Ten obcy” Ireny Jurgielewiczowej - opowiadanie twórcze z zastosowaniem dialogu.
Pociąg szybko pokonywał przestrzeń i przybliżał do Zenka upragniony dom. Nagle ogarnęły chłopca wątpliwości. -A może wujek też mnie nie chce? – myślał – może tylko ze względu na ojca Uli?!... Postanowił jednak odrzucić od siebie złe myśli i wyjrzał przez okno. Było jeszcze widno. Mijali pola pełne złocistych snopów, ścierniska, jakieś poletka żółte i zielone, nad którymi górowały samotne drzewa. Od czasu do czasu pociąg niby wąż wślizgiwał się między ściany lasu i wypełzał znowu na łąki, żółtawe o tej porze roku i rdzawoczerwone. Gdzieś na widnokręgu pojawiły się kontury miasta, jakieś domy, fabryki.
Zenek uświadomił sobie, że zbliża się do Tczewa i zaczął przygotowywać się do wyjścia. Zdejmował po kolei bagaże. Z bijącym sercem podszedł do drzwi, przy których zgromadziła się grupka podróżnych. Pociąg zwolnił bieg i wjechał na peron. Chłopiec zaczął rozglądać się za wujkiem. Zauważył go wpatrzonego w okna pociągu. Zenek zaczął się przepychać, aby jak najprędzej znaleźć się na peronie.. Wydawało mu się, że idzie powoli a prawie biegł.
Zenek-Mieszkał we Wrocławiu z ojcem, jego matka nie żyła. Zdecydował się na porzucenie domu, bowiem ojciec pił, nie żywił wobec syna żadnych ciepłych uczuć, odrzucał go. Stało się to przyczyną tragedii chłopca, który zdobył się na odwagę opuszczenia domu i samotnej wędrówki w poszukiwaniu wuja. Zenek zawsze był odważny, czego dowodził swym codziennym postępowaniem. Umiał też zdobyć się na czyn wręcz bohaterski ratując dziecko. Odwadze towarzyszyła samodzielność i zaradność, np. świetnie radził sobie na wyspie, posiadał dziesiątki praktycznych umiejętności. Był chłopcem wysokim, sprawnym fizycznie, niezmiennie imponował rówieśnikom. Bohater "Tego obcego" był skryty, zdecydowanie małomówny, nieufny wobec ludzi, nawet dla najbliższych przyjaciół bywał opryskliwy. Jednak stanowiło to tylko rodzaj maski-nie chciał przez innymi okrywać swego nieszczęścia, jakby wstydził się tego, co zaszło między nim a ojcem. Pod wspominaną maską ukrywał się chłopiec wrażliwy, zdolny s=do wyższych uczuć, tęskniący za rodzinnym szczęściem. Ktoś zawsze ambitny i pracowity, wręcz uparty. Te prawdziwe cechy charakteru Zenka są dobrze widoczne w jego stosunku do Uli, w ich rozmowach. Naturalnie samotna wędrówka sprzyjała i rozwojowi cech negatywnych Zenka. Przyjmował on pozę dorosłego, "twardego" mężczyzny, rozumiał ją jednak opacznie-jako np.umiejętność dokonywania drobnych kradzieży i okazywania przy tym braku skrupułów. Z pewnością neh=gatywne cechy chłopca rozwinęły się za sprawą jego ojca, rodzinnego nieszczęścia, braku miłości i rodzicielskiej opieki. Ula-To dziewczyna bardzo wrażliwa, zastanawiająca się nad każdym swym czynem, słowem, skłonna do reflekcji, zdecydowanie przestrzegająca przyjętych norm moralnych-przykładem niech będzie sprawa kradzieży jabłek. Ula była zdolna do poświęceń dla przyjaciół, ciężko pracowała, by oddać ukradzione przez Zenka pieniądze. Chłopiec szybko stał się jej bardzo bliski, łączyła ich nawet młodzieńcza miłość. Z całej "załogi" zajmującej wyspę Ulka była osobą pozornie najmniej praktyczną, zaradną, za to najbardziej refleksyjną, o zdecydowanie największym życiu wewnętrznym. Jej psychikę, podobnie jak to miało miejsce w przypadku Zenka, ukształtowało życie rodzinne, dziewczyna była półsierotą, nie miała matki, latami wychowywała się również bez ojca. Do tego ostatniego miała stosunek zdecydowanie negatywny, nieufny. Dopiero w końcowych fragmentach powieści, za sprawą całej historii z Zenkiem, nastąpił przełom w stosunkach córki z doktorem. Ojcowska miłość, oparcie i zaufanie były Uli niezykle potrzebne, podobnie jak przyjaźń rówieśników-choćby Pestki, dziewczyny niemal pod każdym względem różnej od Uli.