Błagam... Help potrzebna mi historia mojej miejscowości tylko żeby nie yło to miasto tylko wieś. Bardzo pilne....
Zielony122
Historia Prandocina Prandocin leży przy trakcie Słomniki - Miechów, kilka kilometrów od Słomnik. Do początku XII wieku wieś ta należała do możnego rodu Odrowążów. Iwo i Wisław Odrowążowie fundując w 1222 roku klasztor w Kacicach, uposażyli go m.in. wsią Prandocin. Później Prandocin(po przeniesieniu cystersów do Mogiły)należał do dóbr klasztoru w Mogile. W 1278 roku nadano wsi prawo niemieckie. Legenda mówi, że założycielem wsi był Prandota Stary - potomek rodu Odrowążów(w późniejszych czasach – Pieniążków). W bardzo odległych czasach na tym terenie znajdowała się osada, która wyróżniała bogatą tradycją. Zamieszkujący ją ludzie byli bardzo życzliwi i chętnie przyjmowali podróżnych, chociaż nie była to zamożna wioska. Dlatego, kiedy zjawił się tam nieznajomy nikomu człowiek, zaproponowali mu gościnę. Był to Prandota Stary. Prandocie tak spodobała się tutejsza ludność, że postanowił osiedlić się na tej ziemi na zawsze. Mieszkańcy osady polubili przybysza i traktowali go jak członka rodziny. W tych czasach był to ogromny zaszczyt, ponieważ rodzinę traktowano jako najświętszą rzecz na świecie. Po kilku latach nowy mieszkaniec został wyznaczony przez lód na przywódcę rodu, a osada nazwana na jego cześć - Prandocin. Prawdopodobnie stało się tak, dlatego, że zapobiegł on nieszczęściu, jakie przepowiedział pewien wróżbita. Niestety nie wiadomo czego dotyczyło to zaklęcie.
O przeszłości Prandocina i jego świetności świadczy bezcenny zabytek jakim jest tutejszy kościół parafialny. Ufundował go najprawdopodobniej protoplasta rodu Odrowążów komes Prandota Stary w drugiej ćwierci XII wieku. Ołtarz główny, zachowujący układ trójdzielny, fundował w 1630 roku mieszczanin i ławnik Słomnicki Maciej Oczko. Kościół posiada gotycką rzeźbę Madonny z Dzieciątkiem. Miejscowy kościół pw. św. Jana Chrzciciela jest najstarszym na ziemi miechowskiej, został zbudowany przez przybyłych z Libiąża cystersów w 1126r. Ma on charakter obronny, na co wskazuje jego konstrukcja (wieża z otworami strzelniczymi, małe wysoko osadzone okna, lochy umożliwiające ewakuację podczas oblężenia). Jest budową stożkową, co utrudnia jego zburzenie. W kronice Jana Długosza znajduje się wzmianka o tym, że przez pewien czas nie było tu księdza, za to stacjonował oddział wojska. We wczesnobarokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Na uwagę zasługują posągi Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty z pierwszej połowy XVIw. W latach 1619 - 1844 przy kościele funkcjonowało arcybractwo św. Anny, skupiające zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Prawdopodobnie wtedy patronką parafii była ta święta. Ciekawostką są zmiany akustyczne w kościele zachodzące pomiędzy nawą a wieżą....
Prandocin leży przy trakcie Słomniki - Miechów, kilka kilometrów od Słomnik. Do początku XII wieku wieś ta należała do możnego rodu Odrowążów. Iwo i Wisław Odrowążowie fundując w 1222 roku klasztor w Kacicach, uposażyli go m.in. wsią Prandocin. Później Prandocin(po przeniesieniu cystersów do Mogiły)należał do dóbr klasztoru w Mogile. W 1278 roku nadano wsi prawo niemieckie. Legenda mówi, że założycielem wsi był Prandota Stary - potomek rodu Odrowążów(w późniejszych czasach – Pieniążków).
W bardzo odległych czasach na tym terenie znajdowała się osada, która wyróżniała bogatą tradycją. Zamieszkujący ją ludzie byli bardzo życzliwi i chętnie przyjmowali podróżnych, chociaż nie była to zamożna wioska. Dlatego, kiedy zjawił się tam nieznajomy nikomu człowiek, zaproponowali mu gościnę. Był to Prandota Stary. Prandocie tak spodobała się tutejsza ludność, że postanowił osiedlić się na tej ziemi na zawsze. Mieszkańcy osady polubili przybysza i traktowali go jak członka rodziny. W tych czasach był to ogromny zaszczyt, ponieważ rodzinę traktowano jako najświętszą rzecz na świecie. Po kilku latach nowy mieszkaniec został wyznaczony przez lód na przywódcę rodu, a osada nazwana na jego cześć - Prandocin. Prawdopodobnie stało się tak, dlatego, że zapobiegł on nieszczęściu, jakie przepowiedział pewien wróżbita. Niestety nie wiadomo czego dotyczyło to zaklęcie.
O przeszłości Prandocina i jego świetności świadczy bezcenny zabytek jakim jest tutejszy kościół parafialny. Ufundował go najprawdopodobniej protoplasta rodu Odrowążów komes Prandota Stary w drugiej ćwierci XII wieku. Ołtarz główny, zachowujący układ trójdzielny, fundował w 1630 roku mieszczanin i ławnik Słomnicki Maciej Oczko. Kościół posiada gotycką rzeźbę Madonny z Dzieciątkiem.
Miejscowy kościół pw. św. Jana Chrzciciela jest najstarszym na ziemi miechowskiej, został zbudowany przez przybyłych z Libiąża cystersów w 1126r. Ma on charakter obronny, na co wskazuje jego konstrukcja (wieża z otworami strzelniczymi, małe wysoko osadzone okna, lochy umożliwiające ewakuację podczas oblężenia). Jest budową stożkową, co utrudnia jego zburzenie. W kronice Jana Długosza znajduje się wzmianka o tym, że przez pewien czas nie było tu księdza, za to stacjonował oddział wojska. We wczesnobarokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Na uwagę zasługują posągi Matki Boskiej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty z pierwszej połowy XVIw. W latach 1619 - 1844 przy kościele funkcjonowało arcybractwo św. Anny, skupiające zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Prawdopodobnie wtedy patronką parafii była ta święta. Ciekawostką są zmiany akustyczne w kościele zachodzące pomiędzy nawą a wieżą....
Największa Wieś jaką znam:).....