W tym liście Werter mówi o szczęściu i miłości, które płyną z jego wnętrza. Jest często zagłębiony w swoich myślach i życie w wyobrażonym świecie. Bohater ma wrażenie, że życie to sen i przeminie tak samo jak on. Dzieci są istotami mu najblizszymi, polubiły go, ich zabawy i opowieści. Werter jest bardzo wrażliwy niemal tak samo jak one(dzieci). „najszczęśliwsi są ci, którzy podobnie dzieciom, żyją z dnia na dzień, włóczą za sobą lalkę, i ubierają ją, i z wielkim szacunkiem skradają się koło szuflady, w której mama zamknęła łakocie, a gdy wreszcie dostaną, czego pragną, zjadają to pełnymi usty i wołają: Jeszcze! – To są szczęśliwe istoty!”
W tym liście Werter mówi o szczęściu i miłości, które płyną z jego wnętrza. Jest często zagłębiony w swoich myślach i życie w wyobrażonym świecie. Bohater ma wrażenie, że życie to sen i przeminie tak samo jak on. Dzieci są istotami mu najblizszymi, polubiły go, ich zabawy i opowieści. Werter jest bardzo wrażliwy niemal tak samo jak one(dzieci). „najszczęśliwsi są ci, którzy podobnie dzieciom, żyją z dnia na dzień, włóczą za sobą lalkę, i ubierają ją, i z wielkim szacunkiem skradają się koło szuflady, w której mama zamknęła łakocie, a gdy wreszcie dostaną, czego pragną, zjadają to pełnymi usty i wołają: Jeszcze! – To są szczęśliwe istoty!”