Analiza i Interpretacja Dusiołka B.Leśmana 250 słów. Potrzebne już na jutro ;( HELP PLZ ;)
natalka691
Większość z nas lubi bajki, podania, legendy, ponieważ pozwalają nam uciec od rzeczywistości, przenosząc w fantastyczny świat pełen tajemnic i niespotykanych postaci. Od wielu wieków takie utwory istniały w zbiorowej świadomości, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Do nich właśnie nawiązał Leśmiana Leśmiana wierszu, „Dusiołek” ze zbioru „Łąka”.
Bohaterem utworu jest wiejski gawędziarz – Bajdała – który wędruje po świecie ze szkapą i wołem. Pewnego razu, zmęczony upałem pragnie odpocząć pod lasem. Podczas jego snu pojawia się Dusiołek, „jak półbabek z łoża”, który „Pysk miał z żabia ślimaczy (…) a zad tyli, co kwoka”. Postać diablika zaczerpnięta jest z wierzeń ludowych, w których często pojawia się postać stworzenia znęcającego się nad ludźmi. Również w utworze Leśmiana psotnik „Siadł Bajdale na piersi, (…) Póty dusił i dusił, aż coś warkło w chłopie”. Po przebudzeniu chłop za senne koszmary obwinia szkapę i woła, a następnie samego Boga, któremu wyrzuca:
„Nie dość ci, żeś potworzył mnie, szkapę i wołka, Jeszcześ musiał takiego zmajstrować Dusiołka?”
Bunt wobec Boga ma u Leśmiana głębsze podłoże. Poprzez ukazanie skargi chłopa autor pragnie zwrócić uwagę czytelnika na zło panujące w świecie i jego pochodzenie.
Utwór „Dusiołek” wskazuje na zainteresowanie Leśmiana nie tylko fantastyką, ale także kulturą narodową. Mimo nieskomplikowanej konwencji utworu i pogodnemu nastrojowi autor porusza problem dobra i zła oraz miejsca człowieka w stworzonym przez Boga swiecie.
Bohaterem utworu jest wiejski gawędziarz – Bajdała – który wędruje po świecie ze szkapą i wołem. Pewnego razu, zmęczony upałem pragnie odpocząć pod lasem. Podczas jego snu pojawia się Dusiołek, „jak półbabek z łoża”, który „Pysk miał z żabia ślimaczy (…) a zad tyli, co kwoka”. Postać diablika zaczerpnięta jest z wierzeń ludowych, w których często pojawia się postać stworzenia znęcającego się nad ludźmi. Również w utworze Leśmiana psotnik „Siadł Bajdale na piersi, (…) Póty dusił i dusił, aż coś warkło w chłopie”. Po przebudzeniu chłop za senne koszmary obwinia szkapę i woła, a następnie samego Boga, któremu wyrzuca:
„Nie dość ci, żeś potworzył mnie, szkapę i wołka,
Jeszcześ musiał takiego zmajstrować Dusiołka?”
Bunt wobec Boga ma u Leśmiana głębsze podłoże. Poprzez ukazanie skargi chłopa autor pragnie zwrócić uwagę czytelnika na zło panujące w świecie i jego pochodzenie.
Utwór „Dusiołek” wskazuje na zainteresowanie Leśmiana nie tylko fantastyką, ale także kulturą narodową. Mimo nieskomplikowanej konwencji utworu i pogodnemu nastrojowi autor porusza problem dobra i zła oraz miejsca człowieka w stworzonym przez Boga swiecie.
Jak źle to przepraszam.