Podmiot liryczny- doświadczony przez życie, zna życie w pełni, przeżył wiele dobrego i złego /mędrzec, filozof/. Wyznaje on humanizm, co jest widoczne w wersie: „żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce”. Określa się jako uczestnik godów, wyznawca snów i piękna, czy miłośnik ogrodów. Jest to jednoznaczne nawiązanie do epikureizmu, który wzywał do przyjemności duchowej. Natomiast gorycz, ból, zwątpienie, mrok itp. są niewątpliwym wyznacznikiem stoicyzmu i „zasady złotego środka”. Mędrzec, który opisuje poznane cierpienia, nie załamuje się pod ich ciężarem, lecz stawia im czoło. Wiersz ma wymowę optymistyczną. Podmiot liryczny buduje swój sąd o wartości i pięknie życia ludzkiego na podstawie skrajnych doświadczeń losu. Życie charakteryzuje się równowagą pomiędzy np. śmiercią, a życiem; dobrem, a złem. Trzeba się cieszyć z tego co się ma, korzystać z darów losu.
"Przedśpiew"
Podmiot liryczny- doświadczony przez życie, zna życie w pełni, przeżył wiele dobrego i złego /mędrzec, filozof/. Wyznaje on humanizm, co jest widoczne w wersie: „żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce”. Określa się jako uczestnik godów, wyznawca snów i piękna, czy miłośnik ogrodów. Jest to jednoznaczne nawiązanie do epikureizmu, który wzywał do przyjemności duchowej. Natomiast gorycz, ból, zwątpienie, mrok itp. są niewątpliwym wyznacznikiem stoicyzmu i „zasady złotego środka”. Mędrzec, który opisuje poznane cierpienia, nie załamuje się pod ich ciężarem, lecz stawia im czoło. Wiersz ma wymowę optymistyczną. Podmiot liryczny buduje swój sąd o wartości i pięknie życia ludzkiego na podstawie skrajnych doświadczeń losu. Życie charakteryzuje się równowagą pomiędzy np. śmiercią, a życiem; dobrem, a złem. Trzeba się cieszyć z tego co się ma, korzystać z darów losu.