(Akademia pana Kleksa) okresl czas i miejsce akcji, wypisz bohaterów
BaQzein
-Akcja powieści rozgrywa się w czasach współczesnych autorowi, w miejscu baśniowym. -Ambroży Kleks, Adaś Niezgódka, Szpak Mateusz, Golarz Filip, Alojzy i Anatol i inni uczniowie
Liczę Na Naj
2 votes Thanks 2
ilka001 Akcja opowieści rozgrywa się w czasach współczesnych autorowi, w miejscu baśniowym - w Akademii pana Kleksa, która mieści się w pewnym mieście, przy ulicy Czekoladowej
Ambroży Kleks - bohater główny i tytułowy, nauczyciel i wychowawca chłopców z Akademii. Jest średniego wzrostu, bardzo lubi swoje bajecznie kolorowe i o wiele za duże na niego ubranie. Zwykle składa się ono z długiego surduta (długiej, obcisłej marynarki) koloru czekoladowego lub bordo (ciemnoczerwony, buraczkowy), bardzo szerokich spodni, aksamitnej kamizelki barwy cytrynowej oraz sztywnego kołnierzyka i olbrzymiej kokardy zamiast krawata. Osobliwości (coś wyjątkowego, nadzwyczajnego, rzadkiego) stroju pana Kleksa to: wielkie jak śliwki szklane guziki u kamizelki, a także niezwykła ilość kieszeni. Jedna z nich jest umieszczona z tyłu surduta - to specjalne miejsce dla Mateusza. Warto przyjrzeć się twarzy pana Kleksa. Uwagę przyciąga zwłaszcza jego ogromny, ruchliwy nos, na którym tkwią srebrne binokle (okulary bez uchwytów na uszy) w kształcie roweru. Pan Kleks nosi długie wąsy koloru pomarańczy i wspaniałą gęstą brodę, czarną jak smoła. Jego oczy są mądre, a spojrzenie bardzo przenikliwe (tzn. pan Kleks wiele odgaduje, domyśla się i spostrzega, patrząc na jakąś osobę lub przedmiot). Głowę pana Kleksa porasta gęsta, rozwichrzona czupryna, która mieni się wszystkimi barwami tęczy. Opisując twarz profesora, nie można zapomnieć o żółtych i czerwonych piegach. Pan Kleks uważa, że „piegi znakomicie działają na rozum i chronią przed katarem”, dlatego jego twarz jest nimi wprost upstrzona. Pan Kleks to niezwykła postać. Potrafi wszystko: umie unosić się w powietrzu, powiększać przedmioty, leczyć chore sprzęty, ma doskonałą pamięć, przyrządza pyszne potrawy z kolorowych szkiełek i farb, choć sam żywi się pigułkami na porost włosów, które popija tajemniczym zielonym płynem. Kiedy coś zaginie, pan Kleks „wysyła oko na oględziny” (oglądanie, przegląd) i zguba zaraz się odnajduje. Adaś Niezgódka - bohater drugoplanowy, jeden z uczniów Akademii, ma dwanaście lat i już od pół roku jest uczniem pana Kleksa. Wygląda tak, jak większość dwunastoletnich uczniów - nosi szkolny mundurek Akademii, czyli granatową koszulę, długie białe spodnie, granatowe skarpetki i białe trzewiki. Wygląda czysto i schludnie. Przed pójściem do szkoły był nieudacznikiem i miał wielkiego pecha: w domu nic mu się nie udawało, zawsze spóźniał się do szkoły i nigdy nie mógł zdążyć odrobić lekcji. Tłukł wszystkie szklane przedmioty, które złośliwie wymykały mu się z rąk. Pech chciał, że Adaś nie znosił krupniku i marchewki, które często dostawał na obiad, jako potrawy „pożywne i zdrowe”. W Akademii jest jednym z najzdolniejszych uczniów. Szybko staje się pomocnikiem i prawą ręką profesora. Często jest wysyłany do innych bajek po różne sprawunki, przygląda się leczeniu chorych sprzętów, pomaga panu Kleksowi w kuchni, a w końcu towarzyszy profesorowi podczas „ożywiania” Alojzego. Adaś, jako jedyny spośród uczniów, wznosi się w powietrze. Odwiedza psi raj. On także do końca książki towarzyszy panu Kleksowi i obserwuje, jak zmienia się on w guzik oraz jak szpak zmienia się w autora książki. Inni uczniowie - bohater zbiorowy, rówieśnicy Adasia, imiona wszystkich rozpoczynają się na literę „a”: Adam, Andrzej, Aleksander, Artur. Są bardzo serdeczni i koleżeńscy, wspólnie przeżywają w Akademii wiele przygód. Bardzo kochają swego nauczyciela. Szpak Mateusz - ulubieniec pana Kleksa. Kiedyś był księciem, synem potężnego króla i pięknej królowej, miał cztery siostry. Jego pasją była jazda konna. Kiedy miał siedem lat, ojciec zabronił mu jeździć konno i znalazł synowi doskonałych nauczycieli. Chłopiec dobrze się uczył, ale bardzo tęsknił za końmi, zwłaszcza za swym ukochanym wierzchowcem Ali-Babą. Pewnej nocy wyruszył na przejażdżkę i spotkała go nieszczęśliwa przygoda - zabił króla wilków, ale sam został ranny. Wyleczył go doktor Paj-Chi-Wo, ale wilki okrutnie się zemściły - zniszczyły kraj. Książę zdołał się uratować tylko dzięki czapce bogdychanów, która miała czarodziejskie właściwości. Pozwoliła mu zamienić się w szpaka. Niestety, zaginął guzik od cudownej czapki i książę nie mógł odzyskać dawnej postaci. Pozostał szpakiem, którego pewnego razu kupił pan Kleks. Stało się to na rynku w Salamance. Szpak Mateusz umie mówić, ale wymawia tylko końcówki wyrazów. Jego przysmakiem są piegi. Odrabia z chłopcami lekcje i często zastępuje pana Kleksa. Na końcu książki szpak Mateusz zamienia się w... autora historii o panu Kleksie. Staje się wytwornym (eleganckim), czterdziestoletnim panem, o włosach lekko przyprószonych siwizną (o takich włosach mówimy „szpakowate”). Golarz Filip - dostarcza piegi panu Kleksowi, jest postacią tajemniczą i złowrogą, nawet profesor ulega jego żądaniu, aby w Akademii znalazł się Alojzy - lalka skonstruowana przez Filipa, którą pan Kleks zamienia w żywego chłopca. Alojzy i Anatol - dwaj chłopcy przyprowadzeni przez Filipa, jeden z nich - Alojzy - okazuje się być lalką. Właśnie on niszczy sekrety pana Kleksa i doprowadza do zniszczenia całej Akademii.
-Ambroży Kleks, Adaś Niezgódka, Szpak Mateusz, Golarz Filip, Alojzy i Anatol i inni uczniowie
Liczę Na Naj
Akcja opowieści rozgrywa się w czasach współczesnych autorowi, w miejscu baśniowym - w Akademii pana Kleksa, która mieści się w pewnym mieście, przy ulicy Czekoladowej
Ambroży Kleks - bohater główny i tytułowy, nauczyciel i wychowawca chłopców z Akademii. Jest średniego wzrostu, bardzo lubi swoje bajecznie kolorowe i o wiele za duże na niego ubranie. Zwykle składa się ono z długiego surduta (długiej, obcisłej marynarki) koloru czekoladowego lub bordo (ciemnoczerwony, buraczkowy), bardzo szerokich spodni, aksamitnej kamizelki barwy cytrynowej oraz sztywnego kołnierzyka i olbrzymiej kokardy zamiast krawata. Osobliwości (coś wyjątkowego, nadzwyczajnego, rzadkiego) stroju pana Kleksa to: wielkie jak śliwki szklane guziki u kamizelki, a także niezwykła ilość kieszeni. Jedna z nich jest umieszczona z tyłu surduta - to specjalne miejsce dla Mateusza. Warto przyjrzeć się twarzy pana Kleksa. Uwagę przyciąga zwłaszcza jego ogromny, ruchliwy nos, na którym tkwią srebrne binokle (okulary bez uchwytów na uszy) w kształcie roweru. Pan Kleks nosi długie wąsy koloru pomarańczy i wspaniałą gęstą brodę, czarną jak smoła. Jego oczy są mądre, a spojrzenie bardzo przenikliwe (tzn. pan Kleks wiele odgaduje, domyśla się i spostrzega, patrząc na jakąś osobę lub przedmiot). Głowę pana Kleksa porasta gęsta, rozwichrzona czupryna, która mieni się wszystkimi barwami tęczy. Opisując twarz profesora, nie można zapomnieć o żółtych i czerwonych piegach. Pan Kleks uważa, że „piegi znakomicie działają na rozum i chronią przed katarem”, dlatego jego twarz jest nimi wprost upstrzona. Pan Kleks to niezwykła postać. Potrafi wszystko: umie unosić się w powietrzu, powiększać przedmioty, leczyć chore sprzęty, ma doskonałą pamięć, przyrządza pyszne potrawy z kolorowych szkiełek i farb, choć sam żywi się pigułkami na porost włosów, które popija tajemniczym zielonym płynem. Kiedy coś zaginie, pan Kleks „wysyła oko na oględziny” (oglądanie, przegląd) i zguba zaraz się odnajduje.
Adaś Niezgódka - bohater drugoplanowy, jeden z uczniów Akademii, ma dwanaście lat i już od pół roku jest uczniem pana Kleksa. Wygląda tak, jak większość dwunastoletnich uczniów - nosi szkolny mundurek Akademii, czyli granatową koszulę, długie białe spodnie, granatowe skarpetki i białe trzewiki. Wygląda czysto i schludnie. Przed pójściem do szkoły był nieudacznikiem i miał wielkiego pecha: w domu nic mu się nie udawało, zawsze spóźniał się do szkoły i nigdy nie mógł zdążyć odrobić lekcji. Tłukł wszystkie szklane przedmioty, które złośliwie wymykały mu się z rąk. Pech chciał, że Adaś nie znosił krupniku i marchewki, które często dostawał na obiad, jako potrawy „pożywne i zdrowe”. W Akademii jest jednym z najzdolniejszych uczniów. Szybko staje się pomocnikiem i prawą ręką profesora. Często jest wysyłany do innych bajek po różne sprawunki, przygląda się leczeniu chorych sprzętów, pomaga panu Kleksowi w kuchni, a w końcu towarzyszy profesorowi podczas „ożywiania” Alojzego. Adaś, jako jedyny spośród uczniów, wznosi się w powietrze. Odwiedza psi raj. On także do końca książki towarzyszy panu Kleksowi i obserwuje, jak zmienia się on w guzik oraz jak szpak zmienia się w autora książki.
Inni uczniowie - bohater zbiorowy, rówieśnicy Adasia, imiona wszystkich rozpoczynają się na literę „a”: Adam, Andrzej, Aleksander, Artur. Są bardzo serdeczni i koleżeńscy, wspólnie przeżywają w Akademii wiele przygód.
Bardzo kochają swego nauczyciela.
Szpak Mateusz - ulubieniec pana Kleksa. Kiedyś był księciem, synem potężnego króla i pięknej królowej, miał cztery siostry. Jego pasją była jazda konna. Kiedy miał siedem lat, ojciec zabronił mu jeździć konno i znalazł synowi doskonałych nauczycieli. Chłopiec dobrze się uczył, ale bardzo tęsknił za końmi, zwłaszcza za swym ukochanym wierzchowcem Ali-Babą. Pewnej nocy wyruszył na przejażdżkę i spotkała go nieszczęśliwa przygoda - zabił króla wilków, ale sam został ranny. Wyleczył go doktor Paj-Chi-Wo, ale wilki okrutnie się zemściły - zniszczyły kraj. Książę zdołał się uratować tylko dzięki czapce bogdychanów, która miała czarodziejskie właściwości. Pozwoliła mu zamienić się w szpaka. Niestety, zaginął guzik od cudownej czapki i książę nie mógł odzyskać dawnej postaci. Pozostał szpakiem, którego pewnego razu kupił pan Kleks. Stało się to na rynku w Salamance. Szpak Mateusz umie mówić, ale wymawia tylko końcówki wyrazów. Jego przysmakiem są piegi. Odrabia z chłopcami lekcje i często zastępuje pana Kleksa. Na końcu książki szpak Mateusz zamienia się w... autora historii o panu Kleksie. Staje się wytwornym (eleganckim), czterdziestoletnim panem, o włosach lekko przyprószonych siwizną (o takich włosach mówimy „szpakowate”).
Golarz Filip - dostarcza piegi panu Kleksowi, jest postacią tajemniczą i złowrogą, nawet profesor ulega jego żądaniu, aby w Akademii znalazł się Alojzy - lalka skonstruowana przez Filipa, którą pan Kleks zamienia w żywego chłopca.
Alojzy i Anatol - dwaj chłopcy przyprowadzeni przez Filipa, jeden z nich - Alojzy - okazuje się być lalką. Właśnie on niszczy sekrety pana Kleksa i doprowadza do zniszczenia całej Akademii.