Adam Mickiewicz "żegluga'' Sporządź krótką charakterystykę osoby mówiącej. Kim jest - kapitanem, członkiem załogi, wytrawnym podróżnikiem, nowicjuszem nieznającym morza?
*Jakie wrażenie wywiera na bohaterze wiersza żegluga i jej okoliczności ? Czy np. paraliżuje go lek, czy rozpiera energia i odwaga ?
* Jak określisz osobowość podmiotu llirycznego*, jego wyobraźnię ?
Oto sonet żegluga
Szum większy, gęściej morskie snują się straszydła;
Majtek wbiegł na drabinę: gotujcie się, dzieci!
Wbiegł, rozciągnął się, zawisł w niewidzialnej sieci,
Jak pająk czatujący na skinienie sidła.
Wiatr! wiatr! Dąsa się okręt, zrywa się z wędzidła,
Przewala się, nurtuje w pienistej zamieci,
Wznosi kark, zdeptał fale i wskroś niebios leci,
Obłoki czołem sieka, wiatr chwyta pod skrzydła.
I mój duch masztu lotem buja śród odmętu,
Wzdyma się wyobraźnia, jak warkocz tych żagli,
Mimowolny krzyk łączę z wesołym orszakiem;
Wyciągam ręce, padam na piersi okrętu.
Zdaje się, że pierś moja do pędu go nagli:
Lekko mi, rzeźwo, lubo! wiem, co to być ptakiem...
Myślę, że podmiot liryczny jest nowicjuszem nieznającym morza. Dojkładniej- jest poetą. Zachwycał się on niebezpieczną burzą, mimo panikującej załogi okrętu. Wyobraźnia przedstawiła mu inną stronę tego groźnego sztormu. Był szczęśliwy, czuł się wolny jak ptak. Nie paraliżuje go lęk, jest to raczej energia, odwaga i poczucie wolności.
Podmiot liryczny ma bardzo bujną wyobranię. Żegluga jest dla niego nową, wspaniałą przygodą. Nie odczuwa niebezpieczeństwa, niepokoju. Jako poeta jest mu lekko i ma różne wyobrażenia o tym co dzieje się na okręcie. Porównuje majtka do pająka na sieci, a okręt do konia (chyba:D).
W przeciwieństwie do załogi czuje się on doskonale.