Zredaguj charakterystykę mieszczan z utworu Juliana Tuwima " Mieszkańcy " http://tuwim.klp.pl/a-8735.html macie tutaj wiersz .:D Plis pilnee na jutro ^ ^
kuzjo
Straszne mieszkania. W strasznych mieszkaniach Strasznie mieszkają straszni mieszczanie. Pleśnią i kopciem pełznie po ścianach Zgroza zimowa, ciemne konanie.
Od rana bełkot. Bełkocą, bredzą, Że deszcz, że drogo, że to, że tamto. Trochę pochodzą, trochę posiedzą, I wszystko widmo. I wszystko fantom.
Sprawdzą godzinę, sprawdzą kieszenie, Krawacik musną, klapy obciągną I godnym krokiem z mieszkań - na ziemię, Taką wiadomą, taką okrągłą.
I oto idą, zapięci szczelnie... więcej
Wiersz Mieszkańcy zaliczamy do liryki pośredniej. Podmiot liryczny nie wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej, lecz jest obserwatorem życia miasta, opowiadaczem. Ze względu na dużą plastyczność opisywanych scen jak również i ich sytuacyjność, niektórzy klasyfikują ten tekst także w obrębie liryki opisowej (lub liryki sytuacyjnej).
Antyurbanistyczne przesłanie Tuwima zostało uwypuklone poprzez częste używanieprzymiotnika „straszne”. To ironiczne, ale zarazem niezwykle sugestywne, pełne grozy ... więcej Wiersz Mieszkańcy Juliana Tuwima, zaliczany do poezji skamandryckiej, pochodzi z tomu Biblia cygańska, opublikowanego w 1933 roku.
Utwór jest nowym, antyurbanistycznym portretem miasta, które Tuwim ukazał nie jako idealne środowisko życia (jak na przykład w wierszu Ranyjulek! czy Do prostego człowieka), lecz jako jądro degrengolady moralnej, przyczynę zatracenia człowieczeństwa, siedlisko kołtunerii, tępoty umysłowej gnuśnych i bezmyślnych mieszczuchów.
Strasznie mieszkają straszni mieszczanie.
Pleśnią i kopciem pełznie po ścianach
Zgroza zimowa, ciemne konanie.
Od rana bełkot. Bełkocą, bredzą,
Że deszcz, że drogo, że to, że tamto.
Trochę pochodzą, trochę posiedzą,
I wszystko widmo. I wszystko fantom.
Sprawdzą godzinę, sprawdzą kieszenie,
Krawacik musną, klapy obciągną
I godnym krokiem z mieszkań - na ziemię,
Taką wiadomą, taką okrągłą.
I oto idą, zapięci szczelnie... więcej
Wiersz Mieszkańcy zaliczamy do liryki pośredniej. Podmiot liryczny nie wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej, lecz jest obserwatorem życia miasta, opowiadaczem. Ze względu na dużą plastyczność opisywanych scen jak również i ich sytuacyjność, niektórzy klasyfikują ten tekst także w obrębie liryki opisowej (lub liryki sytuacyjnej).
Antyurbanistyczne przesłanie Tuwima zostało uwypuklone poprzez częste używanieprzymiotnika „straszne”. To ironiczne, ale zarazem niezwykle sugestywne, pełne grozy ... więcej Wiersz Mieszkańcy Juliana Tuwima, zaliczany do poezji skamandryckiej, pochodzi z tomu Biblia cygańska, opublikowanego w 1933 roku.
Utwór jest nowym, antyurbanistycznym portretem miasta, które Tuwim ukazał nie jako idealne środowisko życia (jak na przykład w wierszu Ranyjulek! czy Do prostego człowieka), lecz jako jądro degrengolady moralnej, przyczynę zatracenia człowieczeństwa, siedlisko kołtunerii, tępoty umysłowej gnuśnych i bezmyślnych mieszczuchów.