Pierwsze obchody Międzynarodowego Dnia Kobiet miały miejsce 8 marca 1911. Rok wcześniej, w 1910, Klara Zetkin – działaczka II Międzynarodówki Socjalistycznej – zaproponowała ustanowienie tego dnia corocznym międzynarodowym dniem demonstracji, walki o prawo wyborcze, równość między płciami, ośmiogodzinny dzień pracy i socjalizm – oraz jako upamiętnienie strajku robotnic przemysłu tekstylnego z roku 1909. Jej celem wówczas była nie tylko walka o prawa kobiet, ale i zaakceptowanie tych postulatów przez Międzynarodówkę – gdyż w łonie ruchu socjalistycznego nie było jeszcze pełnej zgody w tej kwestii.
Feminizm Klary Zetkin miał być inny od burżuazyjnego feminizmu. Chciała ona walczyć przeciwko ekonomicznym podziałom wewnątrz klasy robotniczej – kobiety zarabiały gorzej niż mężczyźni, co było używane do tworzenia nacisku na męskie płace. Socjaliści byli świadomi faktu, że muszą przezwyciężyć podziały narzucone przez kapitalistów – zjednoczyć pracujące kobiety i pracujących mężczyzn we wspólnej walce o socjalizm; jednocześnie miejsce kobiety w społeczeństwie poprawiłoby się tylko wraz z poprawą jej ekonomicznej sytuacji: np. ekonomiczne uzależnienie kobiet od swoich mężów - poprzez niskie pensje i brak dostępu do kont bankowych - przyczyniało się do utrwalania nierówności w społeczeństwie i w parze małżeńskiej. Aby umożliwić pracującym kobietom walkę o poprawę warunków życia, socjaliści postulowali ich udział w związkach zawodowych.
Tiphaine Soyez
Pierwsze obchody Międzynarodowego Dnia Kobiet miały miejsce 8 marca 1911. Rok wcześniej, w 1910, Klara Zetkin – działaczka II Międzynarodówki Socjalistycznej – zaproponowała ustanowienie tego dnia corocznym międzynarodowym dniem demonstracji, walki o prawo wyborcze, równość między płciami, ośmiogodzinny dzień pracy i socjalizm – oraz jako upamiętnienie strajku robotnic przemysłu tekstylnego z roku 1909. Jej celem wówczas była nie tylko walka o prawa kobiet, ale i zaakceptowanie tych postulatów przez Międzynarodówkę – gdyż w łonie ruchu socjalistycznego nie było jeszcze pełnej zgody w tej kwestii.
Feminizm Klary Zetkin miał być inny od burżuazyjnego feminizmu. Chciała ona walczyć przeciwko ekonomicznym podziałom wewnątrz klasy robotniczej – kobiety zarabiały gorzej niż mężczyźni, co było używane do tworzenia nacisku na męskie płace. Socjaliści byli świadomi faktu, że muszą przezwyciężyć podziały narzucone przez kapitalistów – zjednoczyć pracujące kobiety i pracujących mężczyzn we wspólnej walce o socjalizm; jednocześnie miejsce kobiety w społeczeństwie poprawiłoby się tylko wraz z poprawą jej ekonomicznej sytuacji: np. ekonomiczne uzależnienie kobiet od swoich mężów - poprzez niskie pensje i brak dostępu do kont bankowych - przyczyniało się do utrwalania nierówności w społeczeństwie i w parze małżeńskiej. Aby umożliwić pracującym kobietom walkę o poprawę warunków życia, socjaliści postulowali ich udział w związkach zawodowych.