Question

7. W jaki sposób sytuacja w ciągu dwóch lat przed wybuchem powstania styczniowego wpływała na decyzje o rozpoczęciu powstania?

PROSZE O DLUGI OPIS
NA TERAZ
​

Answer 1

Verified answer

Odpowiedź:

Wyjaśnienie:

Po klęsce Rosji w wojnie krymskiej (1853-1856), car Aleksander II wprowadził pewne reformy, które miały złagodzić napięcia w imperium i zyskać poparcie Polaków. Do tych reform należały: amnestia dla zesłańców i emigrantów, ograniczenie cenzury, utworzenie Akademii Sztuk Pięknych i Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie, przywrócenie Towarzystwa Rolniczego i ożywienie gospodarcze. Te zmiany wywołały nadzieję na dalsze ustępstwa ze strony cara i możliwość odzyskania autonomii Królestwa Polskiego. Niektóre grupy społeczne, takie jak ziemiaństwo, mieszczaństwo i inteligencja, były skłonne do współpracy z władzami rosyjskimi i odrzucenia idei powstania. Najbardziej znanym przedstawicielem tego nurtu był margrabia Aleksander Wielopolski, który został mianowany naczelnikiem cywilnym Królestwa Polskiego w 1862 roku i próbował negocjować z carem na drodze dyplomatycznej.

•  Jednak nie wszyscy byli zadowoleni z reform cara i jego polityki wobec Polaków. Wiele postulatów narodowych i społecznych pozostawało niespełnionych, takich jak uwłaszczenie chłopów, zniesienie stanu wojennego, przywrócenie konstytucji i sejmu, poszanowanie języka i religii polskiej, zjednoczenie ziem zabranych. Wiele grup społecznych, takich jak chłopi, robotnicy, studenci i młodzi szlachcice, były niezadowolone z sytuacji i pragnęły walki o niepodległość. W latach 1859-1861 doszło do wielu manifestacji patriotycznych, zwłaszcza podczas uroczystości religijnych i rocznic narodowych. Władze rosyjskie reagowały na nie brutalnie, stosując represje, aresztowania i egzekucje. Najbardziej tragicznym wydarzeniem był tzw. czarny czwartek, kiedy to 27 lutego 1861 roku wojsko rosyjskie otworzyło ogień do tłumu modlącego się na placu Zamkowym w Warszawie, zabijając pięć osób i raniąc kilkadziesiąt. To wydarzenie wywołało oburzenie i wzburzenie w społeczeństwie polskim i zaostrzyło nastroje antyrosyjskie. Wielu Polaków zaczęło organizować się w tajne stowarzyszenia spiskowe, takie jak Związek Trojnicki, Związek Bratni, Związek Młodej Polski, Związek Walki Czynnej, Rząd Narodowy, które przygotowywały się do zbrojnego powstania. Najbardziej znanymi przywódcami tego nurtu byli Ludwik Mierosławski, Stefan Bobrowski, Marian Langiewicz i Romuald Traugutt.

•  Bezpośrednią przyczyną wybuchu powstania styczniowego była tzw. branka, czyli masowy pobór do wojska rosyjskiego, zarządzony przez Wielopolskiego w grudniu 1862 roku. Był to jego sposób na rozwiązanie kwestii chłopskiej i uspokojenie nastrojów rewolucyjnych. Jednak jego plan się nie powiódł, ponieważ pobór wywołał sprzeciw i opór zarówno wśród chłopów, jak i szlachty. Wielu z poborowych zbiegło z koszar i dołączyło do oddziałów powstańczych, które zaczęły się formować na terenie Królestwa Polskiego. Pierwsze walki wybuchły 22 stycznia 1863 roku pod Węgrowem i Częstochową. Następnego dnia, 23 stycznia, Tymczasowy Rząd Narodowy ogłosił manifest, w którym wezwał do powstania przeciwko Rosji i obiecał uwłaszczenie chłopów. W ten sposób rozpoczęła się największa i najdłuższa polska walka o niepodległość w XIX wieku.