6. Posłuż się trzema argumentami popartymi przykładami na uzasadnienie tezy, że wart mieć
przyjaciół
NA TERAZ PROSZE O SZYBKA ODPOWIEDZ DAJE DUZO PUNKTOW
przyjaciół
NA TERAZ PROSZE O SZYBKA ODPOWIEDZ DAJE DUZO PUNKTOW
OdpowiePrawdziwa przyjaźń powinna opierać się na wzajemnym zaufaniu, tolerancji, na wzajemnej trosce. Powołam się teram na fragment z książki Henryka Sienkiewicza pt.: „W pustyni i w puszczy”, gdzie opisana jest bezinteresowna troska o inną osobę: „[…] A gdy Staś zwrócił się do niego (tj. Chamisa) z prośbą, by przynajmniej Nel udzielił trochę pokarmu, odpowiedział śmiejąc się: - Idź żebrać. I doszło do tego, że Staś chcąc ratować Nel od głodowej śmierci - żebrał. […] Raz trafił na misjonarza który zapłakał nad losem obojga i podzielił się z nim wszystkim co miał.” Poświęcenie własnego życia, dla ratowania innego to nie lada wyczyn. Opisany w tekście Staś Tarkowski jest przykładem prawdziwego przyjaciela i powinniśmy się od niego uczyć.
Jeszcze jedną ważną cechą przyjaźni jest tolerancja. Bez względu na wiek, kolor skóry, czy religię ludzie powinni się szanować. Jednym z takich przykładów jest (oczywiście fikcyjna ale bardzo realna) przyjaźń Robinsona Cruzoe i Piętaszka. Dwóch ludzi skazanych na wspólne przebywanie na wyspie dzieliło wszystko: język, obyczaje, kultura, nawyki a także wiek i kolor skóry. Wydawało się, że w tej sytuacji nie tylko przyjaźń ale i porozumienie będzie niemożliwe. A mimo tego stali się sobie bliżsi niż bracia. Żaden z nich nie był w stanie opuścić drugiego.: „[…] - Jedź, jedź kochany bracie, zostań między twymi, a ja tu znowu sam żyć będę- powiedziałem. Indianin pobiegł do miejsca gdzie leżały rzeczy, przyniósł siekierę i podał mi ją. Cóż to ma znaczyć? - zapytałem. - Niech Robinson zabije Piętaszka, a nie mówi tak więcej[…]”.
Anatol Stern, polski poeta napisał utwór pt.: „O tym co jest najpiękniejsze w świecie”, gdzie przedstawił prawdziwe piękno ludzkiej przyjaźni. Głównymi bohaterami tego utworu byli dwaj żołnierze idący przez pustynię. Jeden z nich dźwigał swojego, ciężko rannego przyjaciela. Mieli ze sobą zapas wody, który mógł wystarczyć tylko dla jednego człowieka. Gdy zdrowy dawał wodę rannemu, ten tylko udawał, że pije chcąc zachować wodę dla swojego przyjaciela. Chciał w ten sposób uratować choćby jednego z nich.
Wyjaśnienie: