Zgłoś nadużycie!
Stalin ustępował autorytetem nie tylko Leninowi, ale i innym sowieckim przywódcom (Lew Trocki, Feliks Dzierżyński, Mikołaj Bucharin, Lew Kamieniew, Grigorij Zinowiew, Siergiej Kirow). Mimo to został w 1922 r. generalnym sekretarzem partii bolszewickiej. Póki żył Lenin, Stalin zajmował się tylko sprawami organizacyjnymi. Jednak po cichu tworzył podstawy swej przyszłej potęgi. Rozbudował administracyjny aparat partii i obsadził swymi ludźmi organy policyjne. Lenin przestrzegał przed powierzeniem Stalinowi władzy nad partią (co w totalitarnym systemie oznaczało władzę nad państwem), jednak po jego śmierci w 1924 r. Stalin utrzymał się na swym stanowisku i stopniowo do 1938 r. usunął wszystkich konkurentów. Konsekwentnie budował kult swej osoby, jako „przywódcy światowego proletariatu”. Stalin był jednym z największych zbrodniarzy w dziejach. Postęp Rosji ku demokracji cofnął do czasów Iwana Groźnego. Ułatwił Hitlerowi wywołanie wojny, ale później zdołał tę wojnę wygrać. Po 1945 . zbudował imperium rosyjskie, o jakim dawni carowie mogli tylko marzyć. Uczynił z Rosji mocarstwo militarne. Stworzył gospodarkę wytwarzającą sprawne czołgi, rakiety i bomby atomowe, ale niezdolną do zapewnienia wystarczającej ilości chleba w kraju, który ma największy areał ziemi uprawnej na świecie. Wyniszczył ludzi odznaczających się przedsiębiorczością i zdolnością do samodzielnego myślenia. Pomimo potęgi państwa sowieckiego, miał swym poddanym do zaoferowania tylko biedę i niewolę.