4.Euro regiony- Współpraca tranz graniczna, współpraca miast i gmin
Zgłoś nadużycie!
Euroregiony, obszary współpracy przygranicznej, transgranicznej, oparte na porozumieniach jednostek samorządu terytorialnego (lokalnych i regionalnych), gdzie samorządy lokalne dwóch lub więcej państw współpracują ze sobą. Celem euroregionów jest rozwój współpracy gospodarczej, rozbudowa infrastruktury, ochrona środowiska, turystyka i działalność kulturalno-edukacyjna. Celem tego programu jest wzmocnienie dobrosąsiedzkich kontaktów i rozwój obszarów przygranicznych, budowa infrastruktury ponadgranicznej, wymiana kulturalna, wspieranie ruchu granicznego i turystyki, działalność społeczna, humanitarna, ochrona środowiska i przeciwdziałanie klęskom żywiołowym. Euroregiony są wspierane i dofinansowane przez UE (m.in. w ramach programu Phare). W Polsce na każdej granicy działają euroregiony, a granica zachodnia w całości jest objęta współpracą euroregionalną. Idea euroregionów narodziła się w Europie Zachodniej, pierwszy euroregion utworzono na granicy holendersko-niemieckiej w 1958. Pomyślny rozwój i korzyści uzyskiwane z tej formy współpracy zadecydowały o jej rozwinięciu w Europie Zachodniej, a od lat 90. także w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Służą temu programy Unii Europejskiej, m.in. INTERREG, a na rzecz Europy Środkowo-Wschodniej – CROSSBORDER w ramach programu PHARE. Podstawy prawne współpracy transgranicznej regulowane są przez takie dokumenty europejskie, jak: Europejska Konwencja Ramowa o Współpracy Transgranicznej (tzw. Konwencja Madrycka Rady Europy z 1980), Europejska Karta Samorządu Terytorialnego (1985), Europejska Karta Regionów Granicznych i Transgranicznych (1995). Polska jest sygnatariuszem wszystkich trzech aktów i rozwija od początku lat 90. współpracę transgraniczną, tworząc euroregiony:
Nysa (1991, Czechy, Niemcy i Polska), Sprewa-Nysa-Bóbr (1993, Polska i Niemcy), Pro Europa-Viadrina (1993, Polska i Niemcy), Pomerania (1995, Polska, Niemcy, Szwecja), Niemen (1997, Polska, Litwa, Białoruś), Glacensis (1996, Czechy, Polska), Karpacki (1993, Polska, Ukraina, Węgry, Słowacja, Rumunia), Tatry (1994, Polska, Słowacja), Bug (1995, Polska, Ukraina), Pradziad (1997, Polska, Czechy), Bałtyk (1998, Polska, Litwa, Szwecja).
Celem tego programu jest wzmocnienie dobrosąsiedzkich kontaktów i rozwój obszarów przygranicznych, budowa infrastruktury ponadgranicznej, wymiana kulturalna, wspieranie ruchu granicznego i turystyki, działalność społeczna, humanitarna, ochrona środowiska i przeciwdziałanie klęskom żywiołowym. Euroregiony są wspierane i dofinansowane przez UE (m.in. w ramach programu Phare). W Polsce na każdej granicy działają euroregiony, a granica zachodnia w całości jest objęta współpracą euroregionalną.
Idea euroregionów narodziła się w Europie Zachodniej, pierwszy euroregion utworzono na granicy holendersko-niemieckiej w 1958. Pomyślny rozwój i korzyści uzyskiwane z tej formy współpracy zadecydowały o jej rozwinięciu w Europie Zachodniej, a od lat 90. także w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Służą temu programy Unii Europejskiej, m.in. INTERREG, a na rzecz Europy Środkowo-Wschodniej – CROSSBORDER w ramach programu PHARE.
Podstawy prawne współpracy transgranicznej regulowane są przez takie dokumenty europejskie, jak: Europejska Konwencja Ramowa o Współpracy Transgranicznej (tzw. Konwencja Madrycka Rady Europy z 1980), Europejska Karta Samorządu Terytorialnego (1985), Europejska Karta Regionów Granicznych i Transgranicznych (1995).
Polska jest sygnatariuszem wszystkich trzech aktów i rozwija od początku lat 90. współpracę transgraniczną, tworząc euroregiony:
Nysa (1991, Czechy, Niemcy i Polska),
Sprewa-Nysa-Bóbr (1993, Polska i Niemcy),
Pro Europa-Viadrina (1993, Polska i Niemcy),
Pomerania (1995, Polska, Niemcy, Szwecja),
Niemen (1997, Polska, Litwa, Białoruś),
Glacensis (1996, Czechy, Polska),
Karpacki (1993, Polska, Ukraina, Węgry, Słowacja, Rumunia),
Tatry (1994, Polska, Słowacja),
Bug (1995, Polska, Ukraina),
Pradziad (1997, Polska, Czechy),
Bałtyk (1998, Polska, Litwa, Szwecja).