Potrzebuję rozprawkę na temat Czy inny znaczy gorszy nie za dużo tak srednio napisane na 3/4
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Moim zdaniem nie ma ludzi takich samych, a więc napiętnowanie innością jest tylko przejawem nietolerancji, która jest bardzo powszechna. Objawia się ona w odtrącaniu ludzi niepasujących do przyjętych w danym środowisku norm. Uważam, że tak być nie powinno, bo często "inny" to człowiek o dobrym sercu, wrażliwy i szczery, tak jak bohaterowie książki Elizabeth Kata "Skrawek błękitu". Opowiada ona o niewidomej dziewczynie, żyjącej w świecie, gdzie gości nietolerancja dla czarnoskórych. Nie jest w stanie dotykiem rozpoznać koloru skóry, spotyka Murzyna, który staje się jej przyjacielem.Kiedy dowiaduje się kim jest, ta wiadomość nie ma dla niej znaczenia, ponieważ ceni go i szanuje za to jakim jest człowiekiem, a nie za to skąd pochodzi. On też nie zakochuje się w zwykłej dziewczynie, bo przecież jego wybranka nie widzi, a więc też jest inna. Ta historia dowodzi , że inność okazała się zaletą, bo pozwoliła na bliskie poznanie dwojga ludzi, którzy w innych okolicznościach mogliby nie mieć takiej okazji. Według mnie ludzie innej kultury nie są gorsi. Są inni, ale my dla nich też tacy jesteśmy. Nie powinniśmy się od nich odwracać tylko poznawać, ponieważ każdy z nas potrzebuje akceptacji, zrozumienia i miłości. Niedawno słyszałam w radiu piosenkę jakiegoś "czarnego" wykonawcy. Jej słowa skierowane były do "białych" i brzmiały mniej więcej tak :
"Gdy się rodzisz jesteś różowy. Gdy urośniesz jesteś biały. Gdy jesteś chory robisz się zielony. Gdy się opalisz stajesz się brązowy. A gdy umrzesz robisz się siny. Ja jestem cały czas czarny. I ty mnie nazywasz kolorowym?". W tych słowach słychać oskarżenie o brak tolerancji. Tak naprawdę , czy kolor skóry może wpływać na to ,jakimi jesteśmy ludźmi? Moim zdaniem liczy się to, co mamy w środku, liczy się rozum, kultura, sposób bycia, liczy się charakter człowieka.
Wydaje mi się, że poważnym problemem jest brak zrozumienia dla inności, odmienności, a przecież pogląd ludzi różniących się w jakikolwiek sposób od większości, ich punkt widzenia, postrzeganie danej sprawy jest godne głębszej reflesji. Często kpinami , drwinami "podcina się skrzydła", zamyka drogę do wielu psji osobom ambitnym, które inaczej myślą, mają inne pomysły na życie ,ale nie są gorsze. Przykładem takiego człowieka jest jest tytułowa postać filmu "Billy Elliot" -
młody Brytyjczyk, z małego górniczego miasteczka, który zamiast boksować , jak chiał jego ojciec, pokochał balet. Miłość Billego do tańca, radość z zajęcia i wiara w spełnienie marzeń doprowadza do akceptacji przez otoczenie jego odmienność. Wkrótce staje się on dumą rodziny i miasteczka, w którym się urodził. Tacy ludzie jak Elliot sprawiają, że świat jest piękniejszy i chwała im za to. Nasuwa się myśl, że warto być innym, wyróżniać się nie zważać na to, co mówią ludzie, tylko dążyć do realizacji zamierzeń, które mogą sprawić, że życie będzie lepsze.
Twierdzę, że bycie innym oznacza bycie indywidualistą , a jeśli ktoś się wyróżnia i jest wyjątkowy , nie oznacza ,że jest zły. Przywołam tu postać z powieści Williama Whartona "Ptasiek" - amerykańskiego chłopca , który od najmłodszych lat podpatruje ptaki i próbuje je naśladować . Już wtedy odróżnia się swoją pasją , doszukując się w ptakach wartości, których brakuje w otaczającej go rzeczywistości, takich jak niezależność, szlachetność i wolność. Ptasiek po ciężkich przeżyciach doznanych podczas wojny cierpi na schizofrenię. Tylko przyjaciel potrafi zaakceptować jego odmienność, jego przynależność do świata, w których jako ptak prowadzi normalne życie. Al przywołując wydarzenia z przeszłości, rozbudza w koledze poczucie człowieczeństwa. Obaj przyjaciele są różni i obaj próbują odnaleźć się w otaczającej rzeczywisości, która doprowadza ich do wspólnego wniosku, że lepiej być wariatem niż bezmyślnym niewolnikiem w klatce cywilizacji. Nie można tu stwierdzić, że któryś z przyjaciół jest zły, można stwierdzić ,że są odważni . Podejmują ryzyko odrzucenia przez społeczeństwo, aby czuć się dobrze i prowadzić życie, które będzie każdego dnia przynosiło radość.
Uważam, że trzeba mieć dużo siły, aby nie podporządkowywać się panujaćym szablonom. Inność nie oznacza niższości, ale może oznaczać wyższość. Tak naprawdę nie podziwia się ludzi, którzy na siłę robią wszystko, by być takim jak ogół, ubierają się tak , aby nikt nie mógł powiedzieć , że są dziwakami, dobierają słowa , by "nie strzelić gafy", mówią komplementy, choć myślą co innego, słuchają muzyki, która aktualnie jest modna, bo tak wypada.
Jestem przekonana, że większość ludzi myśli tak jak ja i podziwia tych ludzi, którzy wyróżniają się swoimi zasadami , poglądami, tych, którzy nie naśladują, ale są sobą i jednocześnie szanują każdą inną osobę. Czy można powiedzieć, że Staś i Nel z książki " W pustyni i w puszczy" są zwykłymi dziećmi? Wyróżnia ich ogromna siła przetrwania oraz wielka wrażliwość. Czy Zbyszko z powieści "Krzyżacy" jest zwykłym młodzieńcem? Nie, jest bardzo odważnym, walecznym człowiekiem. Czy Romeo i Julia to zwykła zakochana w sobie para? Nie, ich miłość jest niewiarygodna i niesamowita. Takie przykłady można podawać w nieskończoność i będą one dowodem na to, że każdy z nas jest inny, lecz i każdy wyjątkowy. Inny nie znaczy gorszy. Człowiek to indywidualność. Gdybyśy nie byli sobą, udając innych, świat byłby pełen szarości i kopii jednego człowieka.
Spotykając na ulicy afroamerykanów nie spoglądamy na nich normalnie, lecz z pogardą. Czy kolor skóry naprawdę ma tak wielkie znaczenie? Dlaczego jesteśmy aż tak wielkimi rasistami?! Często oceniamy ludzi po wyglądzie( zwracamy uwagę na ich ubiór, twarz) a nie przywiązujemy dużej wagi do najważniejszego SERCE! Wielu ludzi wybiera osobę zadbana, czystą, modnie ubraną, lecz złą a odpycha brudnego, ubogiego, dobrego człowieka. Przecież oni są zwykłymi ludźmi i tak jak my potrzebują miłości, przyjaźni i zrozumienia.
Podobnym przykładem są ludzie chorzy. To nie oni są winni swojemu wyglądowi, chorobie, lecz my tego nie rozumiemy. Chorzy często trącą nadzieje i chęć do życia, ponieważ ich choroba może doprowadzić nawet do śmierci, a to wiąże się z wielkim cierpieniem a w pobliżu nie ma osoby, która podtrzymie go na duchu, pocieszy. Są tez przypadki, że najlepszy przyjaciel odsuwa się od chorego. Dlaczego to robimy? Czy ktoś z nas próbował postawić się w sytuacji tych ludzi? Ja wiele razy myślę o tym i jestem pewna, że nigdy nie chciałabym być na ich miejscu, a z pewnością nie czuła bym się dobrze gdyby ludzie się ode mnie odsuwali. Czy w ogóle wiemy, co to jest tolerancja?! Często stosujemy to słowo podczas kłótni, gdy ktoś nas obrazi. Co więc maja powiedzieć ludzie całkowicie, odzuceni i upokarzani przez środowisko? Jakim słowem mamy określić tę postawę życiową? Nie zdajemy sobie sprawy jak bardzo ranimy ich uczucia.
Następnym przykładem jest niechęć do wyznawców innych religii. - Świat przecież tworzą ludzie wielu wyznań. Wśród nich jest chrześcijaństwo, islam, prawosławi itp., dlaczego wiec ludzie dyskryminują się nawzajem? Przykładem takiej postawy jest antysemityzm polega on na braku akceptacji do narodu żydowskiego. Oglądając film szczególną uwagę przywiązałam do sceny ukazującej prawdziwy antysemityzm. Po zjedzeniu śniadania mężczyzna idący po drodze natknął się na małą ok. 5 letnia żydówkę, która była bardzo głodna. Widząc pozostałości po jedzeniu mężczyzny poprosiła go by podzielił się z nią. Ten jednak wolał wyrzucić swój posiłek do śmietnika, ponieważ ani myślał o pomocy przedstawicielce tego narodu. Jaka postawę prezentuje ten mężczyzna? Niektórzy mogą go uznać za oszalałego, ponieważ nie potrafią zrozumieć jego postępowania. On jednak dobrze wiedział, co robi a co gorsza było to umyślne. Skąd w nim, tyle nienawiści? Przecież to biedne, niewinne, małe dziecko. Gdy akcja potoczyła się dalej okazało się, że dziewczynka ta zmarła z głodu. Jak wiele odebrał jej mężczyzna, który wolał poświecić się swoim zasadom niż wyciągnąć pomocna dłoń? Czy naprawdę tak wiele trudu, zadala by mu tak mała pomoc? Przecież konsekwencją była śmierć człowieka! Czy on nie miał serca, na myśl nasuwa się takie pytanie? Był to mądry, wykształcony człowiek i dobrze wiedział, jakie mogą być konsekwencje jego czynu.
Kolejny odwiecznym już problemem z nie akceptacją innych i uważaniem ich za gorszych jest bieda i bogactwo. Przedstawiciele grupy bogatych uważają biednych za gorszych od siebie, czyli innymi słowy „innych”. Czy naprawdę pieniądze są dla nas najważniejsze? Bogactwo przecież nie polega tylko na posiadaniu dóbr materialnych, lecz dobre serce i uczucia są najważniejsze. Rzadkim przypadkiem jest przyjaźń pomiędzy biednym i bogatym. Taki widok jest dla nas czymś niesamowitym. Dlaczego? Przecież nie liczy się to, co mamy w portfelu, lecz to, co sobą reprezentujemy.
Kolejnym i chyba najbardziej spotykany przykład uznawania ludzi za „innych” to przykład, z którym każdy może spotkać się, na co dzień. To dyskryminacja z powodu odmiennego zdania, innego stylu, innych zainteresowań i poglądów. Każdy przecież tak jak my może mieć własne zdanie. W szkołach, miejscach pracy oraz na podwórku tworzą się grupy, które tylko siebie uważają za dobre. Nie zwracają uwagi na innych, jeśli są inaczej ubrani. Skąd to odrzucenie? Bez poznania danej osoby odrzucamy ją. Wyśmiewanie, dokuczanie to tylko nieliczne przykłady postępowania najczęściej młodych ludzi. Dlaczego tak pochopnie i bez zastanowienia oceniają druga osobę?
Dlaczego więc mówimy” inny”? Każdy człowiek jest inny, bo jak pozwiedzał Rudyard Pikling: „Wszyscy ludzie do nas podobni to My, a wszyscy pozostali to Oni.” Przemyślajmy, więc swoje postępowanie, ponieważ nawet nie mamy pojęcia jak wielkie znaczenie mają nasze słowa. Nikt przecież z nas nie lubi, gdy ktoś źle wyraża się na nasz temat. Starajmy się to zmienić, a w życiu pamiętajmy, że najważniejsze jest „serce”. Ponieważ „Inny NIE znaczy gorszy!”