Adam Mickiewicz był wybitnym pisarzem,który miał bardzo bogatą twórczość literacką.Pisał on o ważnych sprawach w życiu człowieka i to były poważne tematy,ale można było rówież u niego znależć ballady.
W jego utworach znalazła się ballada zatytułowana "Świteż" która przedstawia obraz świata i człowieka.
Fragment ballady przedstawia "nowogródzką stronę".Narrator ,który opowiada upomina wjeżdżających do tego zakątka,aby zatrzymali swe konie,by bliżej przyjrzeć się tajemniczemu światu przyrody.Płużyny określane są tutaj jako ciemny bor,a jezioro-Świteż jest otoczone" puszczą oczerniona".Słowa te świadczą o jakiejś nieznanej grozie jaka panuje w tym miejscu.Samo jezioro jest przedstawione przez narratora jak "gładka szyba lodu" co może oznaczać,że widać co dzieje się pod jej taflą.W tym miejscu dzieją przedziwne rzeczy,zwłaszcza nocą,bo ktokolwiek spojrzy na jezioro zobaczy "gwiazdy nad tobą i pod tobą" co jest w normalnym świecie niemożliwe,gdyż wszyscy wiedzą,że gwiazdy możemy zobaczyć jedynie na niebie.A nawet pojawiają się dwa księżyce,co może świadczyć o niewytłumaczalnych ,dla człowieka,zjawiskach
Człowiek jest tutaj niepewny i sam nie wierzy w to co widzi i opisuje.Są to dla niego rzeczy niewyobrażalne i niepojęte ludzkim rozumem.Fantastyczne zjawiska wprawiają go w zdumienie i niedowierzanie.Jest on niepewny stąpając po tafli jeziora ,ponieważ tak naprawdę ,nie wie on co może go tam spotkać .
Narrator mówi o jeziorze,które jest tak wielkie,że człowiek nie jest w stanie dojrzeć jej brzegów, a "dna nie odróżnia od szczytu".
Człowiek w tym świecie może poczuć się zagubiony,ponieważ jest on mały"w jakiejś otchłani błękitu" Otchłań może nam mówić o przerażajacej wielkości ,w której nie można niczego zobaczyć.Człowiek nie jest pewny tego co widzi ,bo wszystko przypomina złudzenie"Wzrok sie przyjemnie ułudzi".Każy kto chciałby odwiedzić jezioro nocą musi "być najsmielszym z ludzi".Świteż to niebezpieczne i pełne tajemnicy jezioro i tylko ktoś bardzo odważny może się do niego przybliżyć.Ta okolica jest niezmienna od wielu lat,bo przekazuja ją starzy ludzie.Wszyscy mieszkańcy boją się tego miejsca "Drżę cały ,kiedy bają o tym starce""I strach wspominać przed nocą".Bohater mówi,że w jeziorze mieszka szatan i larwy,które nie mogą odnależć spokoju.Przez to w głębi jeziora dzieją się dziwne rzeczy.Widzi on również niezrozumiałe dla przeciętnego człowieka sprawy "ogień i dym bucha gęsty".Słyszy dzwony,zbrój chrzęstny "I zgiełk walczących ,i wrzaski niewieście".
Cała przyroda po jakims czasie uspokaja się "hałas się uśmierza""Na brzegach tylko szum jodły".W wodach słychać modlących się ludzi i "dziewic żałosne modły".
Podmiot mówiący zastanawia się czy ludzie opowiadajacy tą historię mówią prawdę czy jest to tylko ich fantazja,bo tak naprawdę nikt nie był na dnie tego jeziora.
Narrator ,aby uzyskać takie zjawiska posłużył się epitetami metaforycznymi "szklana równina""szklane stropy" przenośnią "pod niebo idzie równina" "niebo stropy do nóg ugina".Znależć w baladzie możemy również wiele powtórzeń.Obraz świata jest inny dzięki onomatopei i nawarstwieniu czasowników i rzeczowników.
Reasumując uważam,że "Świteż" ma w sobie wiele romantyzmu,ponieważ opowiada o niestworzonych zjawiskach,niewytłumaczalnych scenach,a sam opowiadający nie jest w stanie tego wszystkiego wytłumaczyć.Nie potrafi on racjonalnie opisać przedstawianego świata.Wiele jest niejasności i niedomówień.
Narrator mówi to co zasłyszał od starszych ludzi,ale on sam nie wie czy ma wierzyć w te opowieści czy też nie.Dlatego ten świat ma w sobie wielką tajemnicę.
Adam Mickiewicz był wybitnym pisarzem,który miał bardzo bogatą twórczość literacką.Pisał on o ważnych sprawach w życiu człowieka i to były poważne tematy,ale można było rówież u niego znależć ballady.
W jego utworach znalazła się ballada zatytułowana "Świteż" która przedstawia obraz świata i człowieka.
Fragment ballady przedstawia "nowogródzką stronę".Narrator ,który opowiada upomina wjeżdżających do tego zakątka,aby zatrzymali swe konie,by bliżej przyjrzeć się tajemniczemu światu przyrody.Płużyny określane są tutaj jako ciemny bor,a jezioro-Świteż jest otoczone" puszczą oczerniona".Słowa te świadczą o jakiejś nieznanej grozie jaka panuje w tym miejscu.Samo jezioro jest przedstawione przez narratora jak "gładka szyba lodu" co może oznaczać,że widać co dzieje się pod jej taflą.W tym miejscu dzieją przedziwne rzeczy,zwłaszcza nocą,bo ktokolwiek spojrzy na jezioro zobaczy "gwiazdy nad tobą i pod tobą" co jest w normalnym świecie niemożliwe,gdyż wszyscy wiedzą,że gwiazdy możemy zobaczyć jedynie na niebie.A nawet pojawiają się dwa księżyce,co może świadczyć o niewytłumaczalnych ,dla człowieka,zjawiskach
Człowiek jest tutaj niepewny i sam nie wierzy w to co widzi i opisuje.Są to dla niego rzeczy niewyobrażalne i niepojęte ludzkim rozumem.Fantastyczne zjawiska wprawiają go w zdumienie i niedowierzanie.Jest on niepewny stąpając po tafli jeziora ,ponieważ tak naprawdę ,nie wie on co może go tam spotkać .
Narrator mówi o jeziorze,które jest tak wielkie,że człowiek nie jest w stanie dojrzeć jej brzegów, a "dna nie odróżnia od szczytu".
Człowiek w tym świecie może poczuć się zagubiony,ponieważ jest on mały"w jakiejś otchłani błękitu" Otchłań może nam mówić o przerażajacej wielkości ,w której nie można niczego zobaczyć.Człowiek nie jest pewny tego co widzi ,bo wszystko przypomina złudzenie"Wzrok sie przyjemnie ułudzi".Każy kto chciałby odwiedzić jezioro nocą musi "być najsmielszym z ludzi".Świteż to niebezpieczne i pełne tajemnicy jezioro i tylko ktoś bardzo odważny może się do niego przybliżyć.Ta okolica jest niezmienna od wielu lat,bo przekazuja ją starzy ludzie.Wszyscy mieszkańcy boją się tego miejsca "Drżę cały ,kiedy bają o tym starce""I strach wspominać przed nocą".Bohater mówi,że w jeziorze mieszka szatan i larwy,które nie mogą odnależć spokoju.Przez to w głębi jeziora dzieją się dziwne rzeczy.Widzi on również niezrozumiałe dla przeciętnego człowieka sprawy "ogień i dym bucha gęsty".Słyszy dzwony,zbrój chrzęstny "I zgiełk walczących ,i wrzaski niewieście".
Cała przyroda po jakims czasie uspokaja się "hałas się uśmierza""Na brzegach tylko szum jodły".W wodach słychać modlących się ludzi i "dziewic żałosne modły".
Podmiot mówiący zastanawia się czy ludzie opowiadajacy tą historię mówią prawdę czy jest to tylko ich fantazja,bo tak naprawdę nikt nie był na dnie tego jeziora.
Narrator ,aby uzyskać takie zjawiska posłużył się epitetami metaforycznymi "szklana równina""szklane stropy" przenośnią "pod niebo idzie równina" "niebo stropy do nóg ugina".Znależć w baladzie możemy również wiele powtórzeń.Obraz świata jest inny dzięki onomatopei i nawarstwieniu czasowników i rzeczowników.
Reasumując uważam,że "Świteż" ma w sobie wiele romantyzmu,ponieważ opowiada o niestworzonych zjawiskach,niewytłumaczalnych scenach,a sam opowiadający nie jest w stanie tego wszystkiego wytłumaczyć.Nie potrafi on racjonalnie opisać przedstawianego świata.Wiele jest niejasności i niedomówień.
Narrator mówi to co zasłyszał od starszych ludzi,ale on sam nie wie czy ma wierzyć w te opowieści czy też nie.Dlatego ten świat ma w sobie wielką tajemnicę.