Opisz krótko obraz Leonarda da Vinci ,,Dama z łasiczka" Maks 3/4 kartki A5 Daje NAJ
herman1920
Obraz „Dama z gronostajem’’ znany również jako „Dama z łasiczką’’ został namalowany przez Leonarda da Vinci na desce orzechowej. Przedstawia on najprawdopodobniej Cecylię Gallerani, która przebywała na dworze Ludwika Sforzy. Na pierwszym planie widać damę. Kobieta ma małą twarz i jasną karnację. Jej długie, ciemne włosy są gładko zaczesane do tyłu w mały warkoczyk i przepasane na czole cieniutkim rzemieniem. Dama ma mały i zgrabny nos, a usta drobne i cienkie. Na obrazie kobieta uśmiecha się tajemniczo i patrzy się w prawą stronę. Na jasnej szyi znajdują się ciemne korale. Pani ubrana jest w kolorową, aksamitną suknię z szerokimi rękawami i głębokim, wyciętym dekoltem. Kobieta trzyma na ramieniu zwierzę. Palce damy trzymające gronostaja są długie i szczupłe. Delikatne, jasnobeżowe futerko zwierzątka pięknie lśni. Malutkie, zakończone pazurkami łapki, dobrze trzymają się aksamitnej sukni. Gronostaj wysoko unosi swoją małą głowę, na której znajdują się spiczaste uszy. Zwierzę patrzy małymi oczkami w tą samą stronę co dama, czyli w prawo. Tło obrazu jest bardzo ciemne. Malarz w ten sposób chciał wyróżnić kobietę z gronostajem. Nastrój jest bardzo tajemniczy i interesujący. Obraz Leonarda da Vinci znajduje się w Muzeum Czartoryskim w Krakowie. Jest to jedyna praca tego wybitnego artysty w polskich zbiorach. Obraz ten bardzo mi się podoba, ponieważ znajduje się na nim piękna kobieta z gronostajem. Świadczy to o tym że pani była zamożną dziewczyną, ponieważ zwykli ludzie nie opiekowali się gronostajami
Obraz Leonarda da Vinci " dama z łasiczką" powstał w bardzo dziwnych i tajemniczych okolicznościach. Pewnego wieczoru, Leonardo przygotowywał się na bal przebierańców, ubierał sięw strój błazna, do jego praconi przez otwarte okno wskoczyła łasiczka. Kiedy ją zobaczył uznał że jest ona bardzo pięknym zwierzątkiem i bardzo chciał ją uwiecznić na obrazie,czyli namalować obraz z jej postacią. Jednak było to nie możliwe, zwierzę biegało po pracowni, Leonardo bał się je złapać. Po chwili do jego domu zapukała kobieta, kiedy ją ujrzał pomyślałł, że jest to najpiękniejsza kobieta jaką widział. Jej piękna twarz pobudziła w artyście jego wene twórczą. Wyobraził on sobie tę piękną kobietę trzymającą białą łasiczkę, która nadal znajdowala sięw jego domu. Okazało się, że zwierzę należało do tej damy, uciekło jej , gdy ta siedząc na ławce zamyśliła się. Artysta poprosił nieznaną mu kobietę by mu pozowała. Ona zgodziła się, lecz następnego dnia miała wyjechać z miasta. Dlatego Leonardo postanowił namalować ją w tym momencie, Dama nie miała nic przeciwko, więc Vinci przygotował farby, sztalugę i pędzle, ustawił pozucję damy i łasiczki. Krzesło postawił blisko okna by światłó księżyca, które było w pełni padało na nieznajomą.
Dama ma pozycję głowy niezgodną względem ciała, pozieważ malarz cały czas był w stroju błazna. Wyglądał komicznie i dlatego kobieta nie chcąc się roześmiać podczas jej malowania obruciła głowę, by nie patrzyć na Leonarda. Chciała być uwieczniona z twarzą wyrażającą powagę. Łasiczka patrzy w tym samym kierunku co jej właściecielka, powieważ zobaczyła w tamtym miejscu muchę, całkiem przez przypadk dało to bardzo ciekawy efekt. Po namalowaniu tej kobiety, artysta już nigdy jej nie spotkał, mógł ją oglądać jedbynie na obrazie.
Na pierwszym planie widać damę. Kobieta ma małą twarz i jasną karnację. Jej długie, ciemne włosy są gładko zaczesane do tyłu w mały warkoczyk i przepasane na czole cieniutkim rzemieniem. Dama ma mały i zgrabny nos, a usta drobne i cienkie. Na obrazie kobieta uśmiecha się tajemniczo i patrzy się w prawą stronę. Na jasnej szyi znajdują się ciemne korale. Pani ubrana jest w kolorową, aksamitną suknię z szerokimi rękawami i głębokim, wyciętym dekoltem.
Kobieta trzyma na ramieniu zwierzę. Palce damy trzymające gronostaja są długie i szczupłe. Delikatne, jasnobeżowe futerko zwierzątka pięknie lśni. Malutkie, zakończone pazurkami łapki, dobrze trzymają się aksamitnej sukni. Gronostaj wysoko unosi swoją małą głowę, na której znajdują się spiczaste uszy. Zwierzę patrzy małymi oczkami w tą samą stronę co dama, czyli w prawo.
Tło obrazu jest bardzo ciemne. Malarz w ten sposób chciał wyróżnić kobietę z gronostajem. Nastrój jest bardzo tajemniczy i interesujący.
Obraz Leonarda da Vinci znajduje się w Muzeum Czartoryskim w Krakowie. Jest to jedyna praca tego wybitnego artysty w polskich zbiorach.
Obraz ten bardzo mi się podoba, ponieważ znajduje się na nim piękna kobieta z gronostajem. Świadczy to o tym że pani była zamożną dziewczyną, ponieważ zwykli ludzie nie opiekowali się gronostajami
Obraz Leonarda da Vinci " dama z łasiczką" powstał w bardzo dziwnych i tajemniczych okolicznościach. Pewnego wieczoru, Leonardo przygotowywał się na bal przebierańców, ubierał sięw strój błazna, do jego praconi przez otwarte okno wskoczyła łasiczka. Kiedy ją zobaczył uznał że jest ona bardzo pięknym zwierzątkiem i bardzo chciał ją uwiecznić na obrazie,czyli namalować obraz z jej postacią. Jednak było to nie możliwe, zwierzę biegało po pracowni, Leonardo bał się je złapać. Po chwili do jego domu zapukała kobieta, kiedy ją ujrzał pomyślałł, że jest to najpiękniejsza kobieta jaką widział. Jej piękna twarz pobudziła w artyście jego wene twórczą. Wyobraził on sobie tę piękną kobietę trzymającą białą łasiczkę, która nadal znajdowala sięw jego domu. Okazało się, że zwierzę należało do tej damy, uciekło jej , gdy ta siedząc na ławce zamyśliła się. Artysta poprosił nieznaną mu kobietę by mu pozowała. Ona zgodziła się, lecz następnego dnia miała wyjechać z miasta. Dlatego Leonardo postanowił namalować ją w tym momencie, Dama nie miała nic przeciwko, więc Vinci przygotował farby, sztalugę i pędzle, ustawił pozucję damy i łasiczki. Krzesło postawił blisko okna by światłó księżyca, które było w pełni padało na nieznajomą.
Dama ma pozycję głowy niezgodną względem ciała, pozieważ malarz cały czas był w stroju błazna. Wyglądał komicznie i dlatego kobieta nie chcąc się roześmiać podczas jej malowania obruciła głowę, by nie patrzyć na Leonarda. Chciała być uwieczniona z twarzą wyrażającą powagę. Łasiczka patrzy w tym samym kierunku co jej właściecielka, powieważ zobaczyła w tamtym miejscu muchę, całkiem przez przypadk dało to bardzo ciekawy efekt. Po namalowaniu tej kobiety, artysta już nigdy jej nie spotkał, mógł ją oglądać jedbynie na obrazie.