Aby punkt P(m-4, 5-m) leżał na końcowym ramieniu kąta wypukłego, musi on znajdować się na prostej przechodzącej przez początek układu współrzędnych oraz tworzącej z osią OX kąt o tangensie równym -1/3.
Tangens kąta jest stosunkiem przeciwprostokątnej do przyprostokątnej, więc możemy zapisać:
(przeciwprostokątna)² + (przyprostokątna)² = długość ramienia²
Ponieważ kąt jest wypukły, to długość ramienia musi być dodatnia, a zatem możemy przyjąć:
(przyprostokątna) = 3
(przeciwprostokątna) = -1 * (3)
Współrzędne punktu P możemy zapisać jako (x, y) = (m-4, 5-m). Zdefiniujmy wektor przesuwający początek układu współrzędnych na punkt P:
v = (-m+4, m-5)
Następnie obliczamy iloczyn skalarny wektora v z wektorem (3, -1):
v dot (3, -1) = (-m+4)*3 + (m-5)*(-1) = -2m + 17
Wartość iloczynu skalarnego v dot (3, -1) jest równa długości wektora v przemnożonej przez długość wektora (3, -1) pomnożoną przez cosinus kąta między tymi wektorami.
Długość wektora (3, -1) to sqrt(3^2 + (-1)^2) = sqrt(10)
Ponieważ kąt jest wypukły, to musi być mniejszy niż 90 stopni, a zatem cosinus kąta musi być dodatni. Zauważmy również, że długość wektora v jest zawsze dodatnia, a zatem aby cosinus kąta był dodatni, musi być dodatni mianownik wyrażenia, czyli iloczyn długości wektorów.
Odpowiedź:
Aby punkt P(m-4, 5-m) leżał na końcowym ramieniu kąta wypukłego, musi on znajdować się na prostej przechodzącej przez początek układu współrzędnych oraz tworzącej z osią OX kąt o tangensie równym -1/3.
Tangens kąta jest stosunkiem przeciwprostokątnej do przyprostokątnej, więc możemy zapisać:
tan(alpha) = -1/3 = (przeciwprostokątna) / (przyprostokątna)
Z twierdzenia Pitagorasa wiemy, że:
(przeciwprostokątna)² + (przyprostokątna)² = długość ramienia²
Ponieważ kąt jest wypukły, to długość ramienia musi być dodatnia, a zatem możemy przyjąć:
(przyprostokątna) = 3
(przeciwprostokątna) = -1 * (3)
Współrzędne punktu P możemy zapisać jako (x, y) = (m-4, 5-m). Zdefiniujmy wektor przesuwający początek układu współrzędnych na punkt P:
v = (-m+4, m-5)
Następnie obliczamy iloczyn skalarny wektora v z wektorem (3, -1):
v dot (3, -1) = (-m+4)*3 + (m-5)*(-1) = -2m + 17
Wartość iloczynu skalarnego v dot (3, -1) jest równa długości wektora v przemnożonej przez długość wektora (3, -1) pomnożoną przez cosinus kąta między tymi wektorami.
Długość wektora (3, -1) to sqrt(3^2 + (-1)^2) = sqrt(10)
Z twierdzenia cosinusów wynika, że:
cos(alpha) = (v dot (3, -1)) / (długość(v) * długość(3, -1))
Podstawiając wyznaczone wcześniej wartości, mamy:
cos(alpha) = (-2m + 17) / (sqrt((m-4)^2 + (5-m)^2) * sqrt(10))
Ponieważ kąt jest wypukły, to musi być mniejszy niż 90 stopni, a zatem cosinus kąta musi być dodatni. Zauważmy również, że długość wektora v jest zawsze dodatnia, a zatem aby cosinus kąta był dodatni, musi być dodatni mianownik wyrażenia, czyli iloczyn długości wektorów.
Zatem możemy zapisać:
(-2m + 17) / (sqrt((m-4)^2 + (5-m)^2) * sqrt(10)) > 0
Mianownik jest zawsze dodatni, zatem nierówność sprowadza się do:
-2m + 17 > 0
2m < 17
m < 8.5
Zatem, aby punkt P(m-4, 5-m) leżał na końcowym ramieniu kąta wypukłego, którego tangens jest równy -1/3, musi być spełniona nierówność m < 8.5.