Podmiot liryczny w utworze Darwyznaje filozofię spokoju, afirmacji własnego życia. Jest z nim pogodzony, nie ma wyrzutów ani resentymentów. W swojej szczerości wydaje się szczęśliwy.
Środek poetycki zastosowany od 4. do 8. wersu możemy nazwać anaforą, ponieważ w kolejnych wersach powtarza się słowo „nie”: nie było, nie znałem, nie wstydziłem się, nie czułem...
Jest to także forma wyliczenia w zdaniach, które składają się na światopogląd osoby mówiącej.
Filozofia Daru
Dar to utwór Czesława Miłosza. Poświęcony jest on życiu, postawie życiowej prezentowanej przez podmiot liryczny i, być może, uwielbieniu życia jako takiego.
W licznych interpretacjach podkreśla się, że Miłosz nawiązuje w ten sposób do antycznej filozofii stoicyzmu. Osoba mówiąca stara się żyć w harmonii z naturą, ale też z samą sobą. Stąd jej postawa spokoju, spełnienia, pogodzenia się z tym, co jest.
Stoicy reprezentowali podejście, że jako ludzie mamy ograniczony wpływ na to, co nas spotyka, na nasze cierpienie, radości i smutki. Stąd nie przywiązywali zbyt dużej wagi do tych spraw, starając się skupić na szczęściu, pojmowanym jako pielęgnowanie cnoty.
Podmiot liryczny w utworze Dar wyznaje filozofię spokoju, afirmacji własnego życia. Jest z nim pogodzony, nie ma wyrzutów ani resentymentów. W swojej szczerości wydaje się szczęśliwy.
Środek poetycki zastosowany od 4. do 8. wersu możemy nazwać anaforą, ponieważ w kolejnych wersach powtarza się słowo „nie”: nie było, nie znałem, nie wstydziłem się, nie czułem...
Jest to także forma wyliczenia w zdaniach, które składają się na światopogląd osoby mówiącej.
Filozofia Daru
Dar to utwór Czesława Miłosza. Poświęcony jest on życiu, postawie życiowej prezentowanej przez podmiot liryczny i, być może, uwielbieniu życia jako takiego.
W licznych interpretacjach podkreśla się, że Miłosz nawiązuje w ten sposób do antycznej filozofii stoicyzmu. Osoba mówiąca stara się żyć w harmonii z naturą, ale też z samą sobą. Stąd jej postawa spokoju, spełnienia, pogodzenia się z tym, co jest.
Stoicy reprezentowali podejście, że jako ludzie mamy ograniczony wpływ na to, co nas spotyka, na nasze cierpienie, radości i smutki. Stąd nie przywiązywali zbyt dużej wagi do tych spraw, starając się skupić na szczęściu, pojmowanym jako pielęgnowanie cnoty.
#SPJ1