1.Wyjaśnij znaczenie twórczości Chopina dla rozwoju kultury Polskiej.
2. Podstawowe fakty z życia i twórczości Chopina.
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
1. Twórczość F. Chopina zajmuje w polskiej muzyce romantycznej specjalne miejsce ze względu na:
- wyeksponowanie muzyki fortepianowej,
- wyrażanie się za pomocą środków ściśle muzycznych (kompozytor nie korzysta z pomocy słowa ani programu – tworzy muzykę na ogół autonomiczną),
- mistrzowską stylizację – przetwarzanie elementów folkloru polskiego,
- stworzenie własnego typu melodyki kantylenowo-ornamentalnej oraz harmoniki (nowatorskie rozwiązania, często wychodzące poza schematy odniesień funkcyjnych oraz chromatyka itd. ),
- wprowadzenie tzw. tempa rubato ( swoboda w użyciu przyspieszeń i zwolnień tempa ).
Najważniejszymi wartościami były dla Chopina dom rodzinny i kraj, co często podkreślał w swoich listach. Te tęsknoty przekładał na przepiękną, subtelną, wzruszającą muzykę, niezależnie od tego, czy były to wielkie kompozycje, czy też np. etiudy, z których uczynił małe arcydzieła. W każdym utworze łączył bogate treści emocjonalne z doskonałością formy, często czerpiąc inspiracje z polskiego folkloru. W twórczości F. Chopina nie mamy jednak do czynienia z folklorem autentycznym, gdzie występują cytaty rdzennych melodii ludowych, lecz z tzw. folklorem wyimaginowanym. Polega on na artystycznym przetwarzaniu charakterystycznych dla muzyki ludowej zwrotów melodyczno-artystycznych. Chopin stylizował zasłyszane melodie w sposób odległy tak, że w pierwszym rzędzie rozpoznajemy jego indywidualny język muzyczny, bardzo wyrazisty i charakterystyczny, a później doszukujemy się związków z folklorem. Związki te mają różne oblicza. Oprócz wspomnianych już zwrotów melodyczno-rytmicznych, kompozytor stosuje archaiczne skale ludowe i typowe dla tej muzyki brzmienia, które poszerza w aspekcie wyrafinowanej i trudnej harmonii. Był mistrzem stylizacji, wykorzystywał polskie tańce narodowe: kujawiak, mazur, oberek, krakowiak, polonez.
2. FRYDERYK FRANCISZEK CHOPIN ( ur. w 1810 r. w Żelazowej Woli, zm. w 1849 r. w Paryżu ) to najwybitniejszy kompozytor polski, pianista, twórca stylu narodowego, jeden z najbardziej znanych komozytorów na przestrzeni dziejów. Urodził się w Żelazowej Woli w 1810 roku, jednak dokładna data tego wydarzenia do dziś pozostaje niewyjaśniona. Zapis w księdze metrykalnej kościoła parafialnej w Brochowie oraz zachowana metryka chrztu wymieniają dzień 22 lutego. Natomiast z korespondencji rodziny wynika, że urodziny Fryderyka obchodzone były zawsze 1 marca. Rodzicami Chopina byli: Justyna Krzyżanowska i Mikołaj Chopin. Państwo Chopinowie pracowali na dworze hrabiego Skarbka w Żelazowej Woli. Pani Justyna pomagała hrabinie w prowadzeniu domu , a Mikołaj Chopin - Francuz od dawna w Polsce zasiedziały - pełnił funkcję guwernera. Fryderyk był drugim spośród czworga rodzeństwa. Miał starszą siostrę Ludwikę i młodsze: Izabelle i Emilię.
W tym roku, kiedy urodził się Fryderyk, jesienią, rodzina Chopina przeniosła się do Warszawy. Mikołaj Chopin otrzymał w stolicy pracę, najpierw jako nauczyciel języka francuskiego w młodszych klasach Liceum Warszawskiego, a później w Szkole Artylerii i Inżynerii. Wreszcie uzyskał stanowisko profesora Liceum. Państwo Chopinowie prowadzili także pensjonat dla zamiejscowych uczniów, ulokowany w oficynie Pałacu Kazimierzowskiego przy Krawowskim Przedmieściu. Edukacja muzyczna Fryderyka Chopina rozpoczęła się bardzo wcześnie. Początkowo uczyła go matka. W wieku 6 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie u Wojciecha Żywnego. To on przybliżyl mu twórczość J. S. Bacha, która odcisnęła wielkie piętno na jego dojrzałym stylu muzycznym. W następnym roku powstały pierwsze kompozycje – utwory te zapisywał ojciec Fryderyka – m.in. „Polonez g-moll”.
W latach 1818 – 1819 grywał jako „cudowne dziecko” w salonach warszawskich. W roku 1826, po ukończeniu Liceum Warszawskiego, zapisał się na I rok Szkoły Głównej kierowanej przez Józefa Elsnera, u którego się uczył w latach 1826 – 1829. W tymże roku ( 1826 ) pojawiły się pierwsze wzmianki o chorobie. W roku 1829 koncertował w Wiedniu, a następnym roku opuścił Warszawę, by w 1831 roku osiąść w Paryżu. Po wyjeździe często koncertował w Niemczech, Czechach, Anglii i Francji, zyskując sławę europejską. Największy rozkwit mocy twórczej i talentu przypada na lata 1835 – 1840. Chopin zaprzyjaźnił się z wieloma wybitnymi artystami, w tym z Delacroix, Balzakiem, Norwidem. W czasie podróży do Niemiec odnowił znajomość z rodziną Wodzińskich i oświadczył się, prosząc - bez powodzenia - o rękę Marii Wodzińskiej. W roku 1836 poznał francuską pisarką George Sand, z którą się związał wiele lat. Wywarła ona duży wpływ na życie kompozytora.W latach 1839-1846 (z wyj. 1840) spędzali lato w Nohant, zimą wracając do Paryża. Od 1839 r. stan zdrowia się pogarszał z każdym rokiem.
Zgon nastąpił w nocy 17 października 1849 r. Najprawdopodobniej jednak Fryderyk Chopin nie zmarł na gruźlicę, jak powszechnie się uważało. Wątpliwości na ten temat pojawiły się już po sekcji zwłok kompozytora. Ostatecznie mogą to potwierdzić badania genetyczne serca artysty. Zapiski z sekcji na temat choroby Fryderyka Chopina wskazują, że na powierzchni jego serca znajdowały się guzki. Nie świadczy to jednak o gruźlicy. Najnowsze analizy prof. Wojciecha Cichego z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu sugerują, że mogły to być objawy mukowiscydozy. Świadczyć ma o tym tzw. beczkowata klatka piersiowa, pałeczkowate palce oraz to, że Chopin nie pozostawił po sobie potomstwa.
F. Chopin skomponował:
utwory na fortepian z orkiestrą: - m.in. 2 koncerty fortepianowe: f-moll op. 21 i e-moll op. 11;
utwory na fortepian: - sonaty, impromptus, Fantazję f-moll, ballady, ronda, cykle wariacji, scherza, etiudy, preludia, nokturny, polonezy, mazurki, walce i inne;
utwory na fortepian i instrumenty smyczkowe;
19 pieśni i piosenek ( np. „Hulanka”, „Wojak”, „Życzenie”, „Leci liście z drzewa”, „Moja pieszczotka” ).
Oczywiscie nie jest to kopia z netu, tylko całość opracowywałam i pisałam ręcznie. Pozdrawiam.