1.wplyw czynnikow fizycznych i chemicznych na tempo fotosyntezy
2.przebieg fotosyntezy u roslin typu C4
3. barwniki fotosynttyczne;rodzaje, budowa i pelnione funkcje
4.fosforyzacja fotosyntetyczna(cykliczna i niecykliczna)
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
1.dwutlenek węgla,temperatura,tlen, woda,ruchy powietrza itp.
2. Fotosynteza C4, cykl Hatcha-Slacka, cykl Kortschacka-Hatcha-Slacka – rodzaj fotosyntezy, w której dodatkowy mechanizm wiązania dwutlenku węgla poprzedza cykl cykl Calvina-Bensona. Rośliny posiadające zdolność wiązania CO2 do fosfoenolopirogronianu określane są nazwą rośliny typu C4. Pierwszym trwałym produktem wiązania jest związek o czterech atomach węgla – szczawiooctan. Rośliny te wykształciły mechanizmy anatomiczne i fizjologiczne pozwalające na zwiększenie stężenia CO2 w komórkach, w których zachodzi cykl Calvina-Bensona. W efekcie nie obserwuje się zachodzenia u tych roślin fotooddychania, związanego z reakcją oksygenacji RuBP katalizowaną przez Rubisco. Reakcje fotooddychania są przyczyna strat energii u roślin C3. Rośliny C4, pomimo konieczności zużycia dodatkowej energii w postaci ATP, cechują się większą wydajnością fotosyntezy i szybszą produkcją biomasy. Większość roślin typu C4 występuje w klimacie gorącym, gdzie energia słoneczna nie jest czynnikiem limitującym, a mechanizm koncentracji CO2 umożliwia sprawną asymilację przy przymkniętych aparatach szparkowych i szybki wzrost przy niewielkim zapotrzebowaniu na wodę.
3.
Chlorofile:glówne barwniki fotosyntetyczne; u roślin sinic i prochlorofitów występuje chlorofil a u roślin roślin telomowych i zielenic ponadto chlorofil b u glonów brak chlorofilu b natomiast jest chlorofil c i d. Chlorofile dzielą się na a,b,c,d a bakteriochlorofile na a,b,c,d,e,g. Organizmy fotosyntetyzujące mają chlorofil a.
Budowa: cząsteczka zbudowana jest z 5-pierścieniowej pochodnej porfiryny zwanej feoporfiryną oraz reszty 20węglowego alkoholu fitolu dolączonej wiązaniem estrowym do reszty kwasu propionowego . Fragmenty 4 polączonych pierścieni pirolowych i piątego pierścienia nie pirolowego tworza uklad wiązan pojedynczych i podwojnych –uklad wiązań sprzężonych. Centralne miejsce w pierścieniu porfiryny zajmuje atom magnezu polączony z atomami azotu pierścieni pirolowych . Lańcuch fitolu zakotwicza cząsteczke chlorofilu w blonie.
Karotenoidy: są pochodnymi izopropenu i dzięlą się na pomarańczowe- karoteny zbudowane wylącznie z węgla i wodoru i na żólto pomarańczowe ksantofile zawierające również tlen.np.:luteina, karoten,ksantofil zeaksantyna
Budowa: dwa pierśćienie jonowe polączone dlugimi lańcuchami węglowodorowymi w których występuja na przemian wiązania pojedyncze i podwójne i towrza uklad wiązań sprzężonych-umożliwiając absorpcje światla, są wbudowane w blony tylakoidowe. Mogą one absorbować światlo w zakresie dlugości fali innym niż chlorofil a następnie przekazywać enregię stanu wzbudzonego na cząsteczkę chlorofilu dzialając jak antena. Pelnią rolę ochronną przed procesami fotooksydacji. Ochronna rola karotenoidów polega na przejmowaniu energi stanu trypletowego chlorofilu i jego dezaktywacja termiczna co zapobiega powstaniu tlenu singletowego.
Zeaksantyna powstaje na świetle przez przejście z wieloaksantyny przez antreksantyne w zeaksantyne. Chroni roślinę przed nadmiarem światla, uczestniczy w nieradiacyjnym rozpraszaniu nadmiaru zaabsorobowanej energii świetlnej i chroni przed uszkodzeniem aparatu fotosyntezy.
Fikobiliny: występują u sinic i krasnorostów sa rozpuszczalne w wodzie; zbudowane z 4 pierścieni pirolowych polączonych w uklad liniowy nie zawierają magnezu ani fitolu. W polączeniu z bialkami tworzą struktury antenowe zwane fikobilisomami dostarczające energie wzbudzenia do chlorofilu fotoukladu II. Fikobiliproteiny umieszczone na zewnętrznych powierzchniach blon tylakoidowych w postaci fikobilisomów. Są to pomocnicze receptory światla absorbuja widmo światla zielonego. np. fikoerytryna, fikocyjanina.
Budowa i funkcja blon fotosyntetycznych
Blona tylakoidu jest miejscem gdzie zachodzą reakcje świetlnej fazy fotosyntezy. Lipidowy zrąb zbudowany jest z galaktolipidów :monogalaktozylodiacyloglicerol i digalaktozylodiacyloglicerolu które stanowią 75% oraz kwas linolowy i linolenowy, następnie fosfatydoglicerol-15%. Lipidy stanowią 35-40% najwięcje jest bialek oprócz nich występują barwniki fotosyntetyczne : chlorofile, bakteriochlorofile , karotenoidy
Budowa i funkcjonowanie jednostki fotosyntetycznej
Cząsteczki chlorofilu tworzą kompleksy barwnikowo lipodowo bialkowe które pelnia role anten energetycznych. Cząsteczki barwników antenowych po absorbcji kwantu światla przechodzą ze stanu podstawowego w stan wzbudzony i przekazuja ten stan do specjalnej pary cząsteczek chlorofilu a tworzących centrum reakcji fotochemicznej gdzie następuje separacja ladunków polegająca na oddzieleniu elektronu od wzbudzonej czasteczki chlorofilu. Fotouklady I i II różnią się zarówno budową skladem barwników lipidów i bialek jak i wlaściwościami spektralnymi. Fotouklad II jest bogatszy o chlorofil b i wykazuje w czerwonym obszarze widma przesunięcia maksimum absorbcji w kierunku fal krótszych. Centrum reakcji fotochemicznej stanowi para cząstek chlorofilu a . Chlorofil znajdujący się w centrum reakcji fotoukladu I wykazuje maksimum absorbcji przy 700nm stąd jest on określany jako P-700 Z kolei para chlorofili występująca w PSII wykazuje max absorbcji przy 680 nm stąd określenie P-680. Anteny energetyczne bezpośrednio powiązane z centrum reakcji i tworzą z nimi kompleks określany jako część rdzeniowa fotoukladu oraz anteny peryferyjne. Oprócz tych anten jest jeszcze antena o stosunkowo wysokiej zawartości chlorofilu b okreslana jako kompleks zbierający energię świetlną , kompleks ten wykazuje sprzężenie energetyczne z fotoukladem II.
W obrębie kompleksu PS II przypada około 250-300 cząsteczek chlorofilu można wyróżnić : rdzeń zawierający centrum reakcji fotochemicznej i ściśle zaosocjowanej z nim anteny oraz anteny peryferyjne. Trzon rdzenia tworzą polipeptydy D1 i D2 określane mianem heterodimeru, 4 cząsteczki chlorofilu a, 2 cząsteczki feofityny, 2 cząsteczki beta karotenu oraz cytochrom b 550 zbud z dwóch podjednostek. na nim znajduje się także plastochinon Q do tej struktury rdzeniowej dolączone sa ściśle anteny bezpośrednie CP43 i CP47 które przekazują wzbudzanie na P-680. Taki kompleks polączony jest z antenami peryferyjnymi których glównym skladnikiem jest kompleks chlorofilowo –bialkowo określany jako LHCII w którym mieści się kolo 50% chlorofilu calej rośliny. Polipeptyd LHCII zawiera 232 aminokwasy i wiąże 12-15 cząstek chlorofilu a i b i dwie luteiny, fosfatydoglicerol oraz digalaktozydodiacyloglicerol . Pozostaly chlorofil znajduje się w kompleksach chlorofilowo-bialkowych określanych jako CP24, CP26, CP29 kompleksy te stanowią ogniwo lączące glówny kompleks antenowy PSII z antenami CP43 i CP47 i pośredniczą w przekazywaniu energii wzbudzenia elektronowego w kierunku centrum reakcji fotochemicznej
Fotouklad I ma inną budowę niż PSII. Na jedno centrum reakcji chemicznej przypada ok. 200 cząstek chlorofilu, kompleks rdzeniowy PSI zbudowany z 13 polipeptydów. Centrum reakcji stanowi dimer PSI-A i PSI-B wiążący P-700 oraz 3 kolejne przenośniki elektronów Ao, A1, i F. Inne polipeptydy rdzenia PSI to między innymi PSI-C wiążący centa żelazowo-siarkowe Fa i FB oraz PSI-D i PSI-E tworzące wiązania ferredoksyny a także PSI-F wiążący plastocyjanine z rdzeniem PSI na ściśle zasocjowane kompleksy chlorofilowo-bialkowe określane jako LHCI zawierają one zarówno chlorofil a jak i b polipeptydy.
NIE WIEM,TO JEST Z MOJEJ KSIĄZKI,MOŻE COŚ CI SIE PRZYDA :))
4. Fosforylacja jest podstawowym mechanizmem gromadzenia i przechowywania energii chemicznej. Można wyróżnić następujące typy fosforylacji: fosforylacja oksydacyjna - polegająca na syntezie ATP zachodzącej kosztem energii powstałej podczas transportu protonów wodoru i elektronów na tlen (łańcuch oddechowy), fosforylacja fotosyntetyczna (cykliczna lub niecykliczna) - polegająca na syntezie ATP kosztem energii dostarczanej przez kwanty światła, fosforylacja substratowa - polegająca na syntezie ATP na skutek bezpośredniego utleniania wysokoenergetycznego substratu.
mam nadzieje,że pomogłam! oczekuje naj :*