1.W jakie sposoby miasto średniowieczne było strzeżone? 3 Przykłady
2. Jaką funkcję pełnił rynek ( 3 przykłady) ?
3. Jak wyglądały ulice miasta(3 przykłady)
4.Jak wygładały kamienice miejskie(3 przykłady)
5.Wyjaśnij pojęcia: glejt ,pochodnia, herold
Zwiężle i na temat w prłnych zdaniach
More Questions From This User See All
1. W najdawniejszych czasach ludzie mieszkali w osadach, wsiach i grodach. Grody były warowniami otoczonymi wałami z ziemi wzmocnionymi ostrokołem zbudowanym z zaostrzonych drewnianych pali. Do grodu przylegało podgrodzie osada, której mieszkańcy (kupcy, rzemieślnicy, chłopi) pracowali na użytek grodu. Władzę w grodach w imieniu księcia sprawowali kasztelanowie (panowie grodowi). Ich władza rozciągała się też na cały przyległy teren. W ten sposób, poprzez system grodów, władca mógł (za pośrednictwem kasztelanów) kontrolować terytorium całego kraju. W czasach bez telewizji, telefonii i łączności satelitarnej było to szczególnie użyteczne, gdyż panujący nie był w stanie przebywać jednocześnie w kilku oddalonych dzielnicach państwa. Władza książęca, reprezentowana przez jego urzędników, mogła jednak dotrzeć do odległych od centrum terenów. W ten sposób grody były ośrodkami administracji państwowej jako siedziby księcia lub jego urzędników. Bezpieczeństwa grodu strzegła drużyna składająca się z wojów.
Inną funkcję pełniły grody w momentach zagrożenia bezpieczeństwa państwa. Zbudowane jako umocnione warownie, stanowiły ogniwa systemu obronnego. Chroniła się do nich okoliczna ludność wiejska i były one naturalną zaporą dla obcych wojsk. Z myślą o obronnej funkcji grodów budowano je w miejscach niedostępnych: w zakolach rzek, na wzgórzach, w pobliżu jezior, wykorzystując naturalne ukształtowanie terenu jako dodatkowe wzmocnienie obronności (fosy, wały ziemne).
Na wypadek oblężenia przechowywano w grodowych spichrzach żywność, która pozwoliłaby przetrwać obrońcom. Znajdowały się tam również magazyny, w których przechowywano daniny dla księcia, broń itp. Grody pełniły więc rolę książęcego magazynu, spichlerza czy skarbca.
Od czasów przyjęcia chrześcijaństwa spełniały również funkcję centrów administracji kościelnej. Wzrost potęgi Kościoła w Polsce Piastów widać, gdy uświadomimy sobie fakt, iż niecałe 40 lat po przyjęciu chrześcijaństwa, w Polsce Bolesława Chrobrego ustanowione już było arcybiskupstwo (Gniezno) i trzy biskupstwa (Wrocław, Kraków, Kołobrzeg).
Od XIII wieku zaczęto w Polsce zakładać miasta. Średniowieczne miasta powstawały na dwa sposoby:
- poprzez naturalne rozrastanie się grodów;
- poprzez budowanie od podstaw nowych miast w miejscach, w których miały one do spełnienia określoną rolę obronną, komunikacyjną, administracyjną lub handlową.
2.Ośrodkiem miasta średniowiecznego był duży plac targowy, rynek. Z niego rozchodziły się drogi.
Rynek był centrum handlowym miasta. Tam można było coś sprzedać, kupić, wymienić się. Dzięki temu miasto kwitło. Np. Łuków dostał prawa miejskie dzięki temu, że rozwinął się w tym mieście rynek i handel. Po za tym miasta bogaciły się i rozwijały. Powstawały nowe szlaki handlowe. Cały kraj kwitł, do skarbu królewskiego z podatków wpłynęło więcej pieniędzy. Tym samym było więcej pieniędzy na wyposażenie i wojsko. Sytuacja gospodarcza kraju się poprawiła
5.. Glejt, w średniowieczu “list bezpieczeństwa”, przepustka, dokument wydawany przez władze, zezwalający na przejazd przez określone terytorium, gwarantujący danej osobie bezpieczeństwo osobiste.
W Polsce glejtem nazywano list królewski wydawany skazańcom, przy czym od 1493 król nie mógł go wydawać skazańcom po prawomocnym wyroku. Często wydawany zbiegłym przestępcom, którym gwarantował bezpieczny przejazd w celu stawienia się przed sądem i pozostanie na wolności aż do wydania wyroku. Wojskowym w przypadku skazania zaocznego hetman lub król mógł wydać specjalny glejt, który chronił ich przed wykonaniem wyroku i umożliwiał wznowienie procesu i dowodzenie swej niewinności. Za Władysława IV naruszenie takiego glejtu groziło śmiercią.
Herold – średniowieczny urzędnik dworski, wywołujący nazwiska rycerzy biorących udział w turniejach, mistrz ceremonii, sędzia turniejów rycerskich, strażnik poprawności herbów.
W starożytnej Grecji urzędnikiem o podobnym charakterze lecz z większym zakresem zadań był keryks. Słowo "herold" wywodzi się od starogermańskiego słowa hariowaldus, tj. ten, który zna się, rozpoznaje opiekuńcze bóstwa rodowe, plemienne oraz zna ich rodowody.
Łuczywo (inaczej żagiew, pochodnia) – narzędzie służące do oświetlania, składające się z niewielkiej długości kija, który na jednym końcu jest obwiązany włosami lnu, które nasączano substancją smolistą.
Łuczyw nie używano bezpośrednio w pokojach mieszkalnych, chyba, że miały dobrą wentylację. Odpędzano nimi watahy wilków, które napadały na przejeżdżających lasami ludzi. Pochodnie także służyły żołnierzom do podpalania podbitych wiosek (najczęściej Tatarom).