Question

1,scharakteryzuj uzbrojenie państw walczących w II wojnie światowej 2, Kolaboracja w latach II wojny Światowej- opisz na wybranych przykładach. Wybrać jeden temat i Napisać na 2 strony A4. Ważne

Answer 1

W II wojnie światowej uczestniczyło 61 państw, które stanowiły dwa walczące ze sobą bloki militarne: blok państw "Osi" i koalicja antyfaszystowska. Uczestników wojny można podzielić na trzy grupy, w zależności od charakteru i stopnia zaangażowania w działania wojenne:
a) państwa, na których spoczywał główny ciężar działań militarnych;
b) państwa biorące udział w operacjach wojskowych w charakterze pomocniczym lub wspierające poprzez działalność ruchu oporu;
c) państwa uczestniczące tylko w działaniach politycznych i dyplomatycznych wybranego bloku militarnego.
A owszem (za Wikipedią):" Przykłady kolaboracji w środowiskach żydowskich:

* Judenrat
* Grupa 13
* Żydowska Policja
* Żagiew

Temat na prace? o Żydkach możesz a dokładniej :  

"Grupa 13, trzynastka, Urząd do Walki ze Spekulacją - kolaboracyjna formacja policjantów żydowskich z warszawskiego getta pod kierunkiem kolaboranta Abrahama Gancwajcha, mająca oficjalnie na celu zwalczanie przemytu oraz spekulacji, a faktycznie kontrolowanie działalności Judenratu oraz infiltrowanie podziemnych organizacji działających w getcie. Założona w grudniu 1940 roku, swoją nieoficjalną nazwę nosiła od budynku na ulicy Leszno 13, gdzie kwaterowała. Liczyła 300-400 osób. Wykonywała wyłącznie polecenia Gestapo, będąc faktycznie niezależna od Judenratu. Posiadała własne uniformy oraz własne więzienie. Pod naciskiem szefa Judenratu, Adama Czerniakowa, wskutek małej użyteczności dla Niemców w sierpniu 1941 roku włączona do policji gettowej. Sam Gancwajch oraz niektórzy jego współpracownicy działali także za zgodą Gestapo na stronie aryjskiej udając bojowników żydowskiego ruchu oporu. Członkowie trzynastki byli likwidowani jako kolaboranci zarówno przez Żydowską Organizację Bojową, jak i polskie podziemie. Wyrok na Gancwajchu jednak nie został wykonany, a on sam zaginął. Plotki o jego losach powojennych (miał rzekomo współpracować z NKWD albo wyemigrować do Izraela) nie zostały potwierdzone."
"Józef Andrzej Szeryński
Z Wikipedii
Skocz do: nawigacji, szukaj

Józef Andrzej Szeryński wł. Szenkman lub Szynkman (ur. 1892- zm. 23 lub 24 stycznia 1943 w Warszawie) - pułkownik, od grudnia 1940 pierwszy nadkomisarz Żydowskiej Służby Porządkowej (SP) getta warszawskiego, powszechnie uważany za zdrajcę i kolaboranta, który ułatwił nazistom eksterminację ludności getta.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, nawrócił się, ochrzcił i zmienił nazwisko, przyjmując popularną w dwudziestoleciu między wojennym postawę antysemity, przystąpił także do OZON-u.

Był komisarzem policji w stopniu pułkownika. Przed wybuchem wojny, początkowo pełnił funkcję szefa wydziału organizacyjnego w kwaterze Komendy Głównej Policji Polskiej, następnie po 1936 r., piastował urząd zastępcy komendanta wojewódzkiego w Lublinie, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej.

Podczas okupacji początkowo pracował w biurze ekspedycyjnym, aresztowany - został zwolniony i wyjechał wraz z żoną i córką do Warszawy, gdzie w getcie pracował jako urzędnik w biurze transportowym.

9 października 1940 prezes warszawskiej gminy żydowskiej Adam Czerniaków powierzył mu sformowanie Żydowskiej Służby Porządkowej.

Wraz z żoną i 16-letnią córką, mieszkał w bloku policyjnym na ulicy Nowolipki 10 gdzie zajmował zaledwie jeden pokój, nie wykorzystując swojej pozycji do zajęcia całego mieszkania. W getcie był osobą uprzywilejowaną, jako jeden z nielicznych był uprawniony do nie noszenia opaski z gwiazdą Dawida. Znany był ze swojej wybuchowości i agresji wobec podkomendnych oraz obsadzania stanowisk swoimi znajomymi, łapówkarstwa i prowadzenia w getcie nielegalnych interesów.

Całkowicie podporządkowany rozkazom niemieckim, co najmniej dwa razy w tygodniu informował władze niemieckie o sytuacji panującej w getcie. Zasłynął z odmowy rozstrzelania żydów przetrzymywanych na Gęsiówce przez SP.

Jak podają różne źródła, za zagarnięcie jednego ze skonfiskowanych futer i próbę przemycenia go na aryjską stronę, został 1 maja 1942 r., aresztowany i osadzony w więzieniu na Pawiaku. Groziła mu egzekucja. Obowiązki nadkierownika w tym okresie przejął jego zastępca, Jakub Lejkin.

Zwolniony 26 lipca 1942 r., pod warunkiem koordynacji udziału SP w akcji wysiedleńczej, oraz ostatecznej likwidacji getta, powrócił na stanowisko nadkomisarza.

Skazany zaocznie na śmierć przez podziemie w getcie za kolaborację, był obiektem zamachu dokonanego 21 lub 25 sierpnia 1942 r., przez Izraela Kanała, który strzelając do Szeryńskiego, dwukrotnie go ranił.

Józef Szeryński popełnił samobójstwo przez zażycie cyjanku, po styczniowej akcji likwidacyjnej w getcie.

Jako komisarz SP był odpowiedzialny za pobicia i prześladowania ludności getta, uczestniczył w rewizjach i zatrzymaniach, był jednym z koordynatorów wysyłki ludzi z Umschlagplatzu do obozów zagłady. O żydach mówił jako o „bydle”. Osobiście uważał, że kierując w pierwszym okresie do wysyłki dzieci i chorych umożliwił przetrwanie najsilniejszym."