Mieszko II - podzielił państwo między brata Ottona i krewnego Dytryka - w początkowym okresie Mieszko II poprzez koronację usiłował kontynuować politykę ojca. - W wyniku buntu władzę w państwie objął starszy brat Mieszka II – Bezprym, który odesłał insygnia koronacyjne do Niemiec - Mieszko II schronił się na terenie Czech. Odzyskał jednak władzę po zabójstwie znienawidzonego za okrucieństwo Bezpryma - Po powrocie do kraju Mieszko II przyjął tytuł księcia i uznał się za lennika cesarstwa. - Za jego panowania zmieniła się sytuacja Polski, tym bardziej, że był to władca całkowicie pozbawiony utorytetu (sprawy osobiste przedkładał nad sprawy państwowe ). - Państwo rozpadło się na poszczególne terytoria. W Wielkopolsce miało miejsce powstanie ludności przeciwko strukturom władzy państwowej i organizacji kościelnej. Powstanie przeprowadzono pod hasłem powrotu do pogaństwa. Na Mazowszu z kolei władzę przejął dostojnik dworu niemieckiego Masław. - Za jego panowania państwo polskie przeżywało kryzys, który był skutkiem: · szybkiego wzrostu terytorialnego przy powolnym rozwoju instytucji rządzenia i małej kadrze urzędniczej · panująca gospodarka naturalna uniemożliwiała handel między regionami i nie prowadziła do powstania więzi między nimi · rycerze, możnowładcy dążyli do uniezależnienia się od silnej władzy centralnej · konfliktu między przedstawicielami dynastii, ucieczka Mieszka II z kraju oraz przejściowe rządy Bezpryma – utrata samodzielności politycznej w wyniku odesłania przez Bezpryma insygniów władzy cesarzowi – uznaje się za lennika cesarstwa
Bolesław Chrobry - właściwie Bolesław I Chrobry Wielki urodził się 967 roku w Poznaniu, a zmarł 17 czerwca roku 1025. Była najpierw księciem, a później pierwszym królem polskim. Od roku 992 sprawował władzę w Polsce jako książę. Był jednocześnie władcą Czech w latach 1002-1003. Do tej pory uznawany jest za jednego z najwybitniejszych władców, jakich miała Polska. Za jego panowania doszło do poszerzenia terytoriów państwa w wynikulicznych podbojów władcy. Monarcha pozostawał w przyjaznych stosunkach z Ottonem III.
Po śmierci sojusznika w roku 1002 Bolesław Chrobry odbył liczne walki z jego kuzynem Henrykiem II. W roku 1018 zdobył Kijów. Tam też według podań legendarnych na Złotej Bramie prowadzącej do Kijowa, władca wyszczerbił swój miecz i od tej pory nazywany on jest szczerbcem. Ponadto panujący ustanowił niezależną od niemieckiego arcybiskupstwa Metropolię Gnieźnieńską i podczas zjazdu w Gnieźnie w roku 1025 koronował się na władcę Polski.
Mieszko II
- podzielił państwo między brata Ottona i krewnego Dytryka
- w początkowym okresie Mieszko II poprzez koronację usiłował kontynuować politykę ojca.
- W wyniku buntu władzę w państwie objął starszy brat Mieszka II – Bezprym, który odesłał insygnia koronacyjne do Niemiec
- Mieszko II schronił się na terenie Czech. Odzyskał jednak władzę po zabójstwie znienawidzonego za okrucieństwo Bezpryma
- Po powrocie do kraju Mieszko II przyjął tytuł księcia i uznał się za lennika cesarstwa.
- Za jego panowania zmieniła się sytuacja Polski, tym bardziej, że był to władca całkowicie pozbawiony utorytetu (sprawy osobiste przedkładał nad sprawy państwowe ).
- Państwo rozpadło się na poszczególne terytoria. W Wielkopolsce miało miejsce powstanie ludności przeciwko strukturom władzy państwowej i organizacji kościelnej. Powstanie przeprowadzono pod hasłem powrotu do pogaństwa. Na Mazowszu z kolei władzę przejął dostojnik dworu niemieckiego Masław.
- Za jego panowania państwo polskie przeżywało kryzys, który był skutkiem:
· szybkiego wzrostu terytorialnego przy powolnym rozwoju instytucji rządzenia i małej kadrze urzędniczej
· panująca gospodarka naturalna uniemożliwiała handel między regionami i nie prowadziła do powstania więzi między nimi
· rycerze, możnowładcy dążyli do uniezależnienia się od silnej władzy centralnej
· konfliktu między przedstawicielami dynastii, ucieczka Mieszka II z kraju oraz przejściowe rządy Bezpryma – utrata samodzielności politycznej w wyniku odesłania przez Bezpryma insygniów władzy cesarzowi – uznaje się za lennika cesarstwa
Bolesław Chrobry - właściwie Bolesław I Chrobry Wielki urodził się 967 roku w Poznaniu, a zmarł 17 czerwca roku 1025. Była najpierw księciem, a później pierwszym królem polskim. Od roku 992 sprawował władzę w Polsce jako książę. Był jednocześnie władcą Czech w latach 1002-1003. Do tej pory uznawany jest za jednego z najwybitniejszych władców, jakich miała Polska. Za jego panowania doszło do poszerzenia terytoriów państwa w wynikulicznych podbojów władcy. Monarcha pozostawał w przyjaznych stosunkach z Ottonem III.
Po śmierci sojusznika w roku 1002 Bolesław Chrobry odbył liczne walki z jego kuzynem Henrykiem II. W roku 1018 zdobył Kijów. Tam też według podań legendarnych na Złotej Bramie prowadzącej do Kijowa, władca wyszczerbił swój miecz i od tej pory nazywany on jest szczerbcem. Ponadto panujący ustanowił niezależną od niemieckiego arcybiskupstwa Metropolię Gnieźnieńską i podczas zjazdu w Gnieźnie w roku 1025 koronował się na władcę Polski.