Ostatnia dekada XX wieku i bieżące stulecie, przyniosły ze sobą nowy rodzaj konfliktów zbrojnych. W ujęciu klasycznym wojna rozumiana jest jako użycie siły militarnej w stosunkach międzynarodowych przeciwko integralności terytorialnej oraz niezawisłości politycznej innych państw. Pojawia się natomiast nowe zjawisko przyzwolenia przez Kartę Narodów Zjednoczonych użycia siły w celu samoobrony. Tym samym zjawisko klasycznej wojny zanika, podobnie jak jej uznanie, w polityce państw co jest zjawiskiem wzrostu współzależności międzynarodowej.
Okres poprzedzający, bezpośrednio po II wojnie światowej, to okres rywalizacji mocarstw – Stanów Zjednoczonych i Związku Radzieckiego, które jeżeli już toczyły walkę ze sobą, to w sposób pośredni. Po upadku ZSRR świat uległ przemianie i charakter konfliktów zbrojnych również uległ przewartościowaniom. Konflikty stały się zjawiskami bardziej lokalnymi o charakterze etnicznym, religijnym i kulturowym, prowadzonych często wbrew państwu i przeciw niemu. Konflikty te często przekraczają granice jednego kraju, stając się konfliktami międzynarodowymi bądź umiędzynarodowionymi. Wnikają jednocześnie bardzo głęboko w życie społeczne, szybko stając się częścią rzeczywistości. Jednocześnie konflikty te, dzięki różnie rozumianej i określanej społeczności międzynarodowej w znaczący sposób wpłynęły na koncepcje dotyczącą zarządzania kryzysowego w systemie globalnym..
Ostatnia dekada XX wieku i bieżące stulecie, przyniosły ze sobą nowy rodzaj konfliktów zbrojnych. W ujęciu klasycznym wojna rozumiana jest jako użycie siły militarnej w stosunkach międzynarodowych przeciwko integralności terytorialnej oraz niezawisłości politycznej innych państw. Pojawia się natomiast nowe zjawisko przyzwolenia przez Kartę Narodów Zjednoczonych użycia siły w celu samoobrony. Tym samym zjawisko klasycznej wojny zanika, podobnie jak jej uznanie, w polityce państw co jest zjawiskiem wzrostu współzależności międzynarodowej.
Okres poprzedzający, bezpośrednio po II wojnie światowej, to okres rywalizacji mocarstw – Stanów Zjednoczonych i Związku Radzieckiego, które jeżeli już toczyły walkę ze sobą, to w sposób pośredni. Po upadku ZSRR świat uległ przemianie i charakter konfliktów zbrojnych również uległ przewartościowaniom. Konflikty stały się zjawiskami bardziej lokalnymi o charakterze etnicznym, religijnym i kulturowym, prowadzonych często wbrew państwu i przeciw niemu. Konflikty te często przekraczają granice jednego kraju, stając się konfliktami międzynarodowymi bądź umiędzynarodowionymi. Wnikają jednocześnie bardzo głęboko w życie społeczne, szybko stając się częścią rzeczywistości. Jednocześnie konflikty te, dzięki różnie rozumianej i określanej społeczności międzynarodowej w znaczący sposób wpłynęły na koncepcje dotyczącą zarządzania kryzysowego w systemie globalnym..