Question

1.Napisz,kiedy trzeba wykonywać dializę krwi i w jakim celu?
2.Uzupełnij informacje dotyczące kamicy nerkowej?
a)Przyczyny:
b)Objawy:
c)Profilaktyka:
3.Gorączka,silny ból i pieczenie podczas oddawania moczu,wrażenie pełnego pęcherza.
a)Kłębuszkowe zapalenie nerek.
b)Zapalenie pęcherza moczowego.
c)Kamica nerkowa.
d)Toksoplazmoza.

Answer 1

2.a)Przyczyną kamicy nerkowej jest wydalanie przez organizm nadmiernej ilości wapnia, szczawianów lub kwasu moczowego. Kamienie mogą również powstać w wyniku długotrwałego niedostatku magnezu lub przewlekłego zakażenia dróg moczowych. Przerost prostaty a także zwężenie moczowodu może też spowodować powstawanie kamieni nerkowych.

Prawdopodobieństwo zachorowania na kamicę nerkową zdecydowanie wzrasta w wyniku nadmiernego spożywania soli oraz przy piciu małej ilości płynów. Kamica nerkowa często występuje rodzinnie.

b)W razie uruchomienia kamienia powstałego w miedniczce lub kielichach nerkowych i drażnienia przez niego moczowodu (wskutek przesuwania, „przeciskania się” złogu przez wąskie światło moczowodu) pojawia się kolka nerkowa, będąca wiodącym objawem kamicy nerkowej. Kolka nerkowa to napadowe bóle, które pojawiają się nagle, w okresie pełnego zdrowia, zazwyczaj po wysiłku fizycznym, podróży samochodem oraz nadużyciu alkoholu. Są to bóle zwykle bardzo silne, nawracające.

W zależności od umiejscowienia kamienia bóle kolkowe mogą wystąpić w okolicy lędźwiowej i (lub) bocznego podbrzusza. Kamienie zlokalizowane w dolnym odcinku moczowodów są przyczyną bólów kolkowych promieniujących do worka mosznowego lub warg sromowych. Kolce nerkowej mogą towarzyszyć nudności i wymioty oraz wzdęcia brzucha. W czasie kolki nerkowej chory oddaje mało moczu, kroplami, pomimo występowania skurczów pęcherza moczowego (bolesne parcie na mocz). Obecny jest krwinkomocz (krwinki czerwone w moczu widoczne pod mikroskopem) lub niekiedy krwiomocz (mocz zawierający krew, widoczną „gołym okiem”).

Chory nigdy nie leży spokojnie, jak to się dzieje np. w przypadkach kamicy żółciowej (kamień w pęcherzyku żółciowym). Zazwyczaj wykazuje niepokój ruchowy – nerwowo chodzi np. po pokoju. U jednych pacjentów napad kolki nerkowej jest pierwszym i ostatnim incydentem w życiu, u innych bóle w różnym czasie nawracają wraz z wydalaniem kolejnych złogów. Czasem bywa i tak, że kamienie przesuwają się wzdłuż moczowodu do pęcherza i poprzez cewkę moczową na zewnątrz niemal bezboleśnie.

c)Istotną rolę, szczególnie w profilaktyce nawrotów, odgrywa właściwa dieta – jest ona różna w zależności od rodzaju materiału jaki tworzy złóg. Co do diety należy poradzić się lekarza.

W kamicy wapniowej należy ograniczyć pokarmy mleczne oraz sól i słodycze. Wskazane są natomiast produkty zbożowe i warzywa. Pewne znaczenie mają filtry do uzdatniania wody, które eliminują wapń. Zawartość wapnia w moczu można zmniejszyć farmakologicznie, podając moczopędne leki tiazydowe (wtedy wymagana jest systematyczna kontrola lekarska). W kamicy szczawianowej należy ograniczyć spożycie szczawianów, czyli czekolady, szczawiu, rabarbaru, buraków ćwikłowych. Również spożycie tłuszczów powinno być zmniejszone, gdyż nasilają one wchłanianie szczawianów z przewodu pokarmowego. W określonych przypadkach lekarz może zalecić witaminę B6.

Rozpuszczanie kamieni odpowiednią dietą jest możliwe u chorych z kamicą moczanową. Kwas moczowy krystalizuje w niskich wartościach pH < 5,5. Leczenie polega na podwyższeniu odczynu moczu do pH 6,5-7,0. Pomogą leki zobojętniające mocz – preparaty zasadowych cytrynianów, sok pomarańczowy – podwyższa pH moczu, jest źródłem cytrynianów; zalecana jest dieta ubogopurynowa, czyli zmniejszenie spożycia pokarmów mięsnych, szczególnie podrobów, soi, jarzyn jak fasola, groch, szpinak, szparagi. Wówczas kamienie moczanowe mogą ulec rozpuszczeniu.

Chorzy niezależnie od rodzaju złogu powinni pić dużo płynów (unikać należy jednak soku jabłkowego i grejpfrutowego), nawet do 4 - 5 litrów w ciągu doby. Uzyskuje się przez to wzrost diurezy (wydalanie moczu w jednostce czasu), dzięki czemu składniki mineralne w moczu ulegają rozcieńczeniu, co utrudnia tworzenie się kolejnych złogów. Należy podkreślić, że płyny powinny być przyjmowane w ciągu całej doby, szczególnie wieczorem i w nocy, a więc wtedy, gdy mocz ulega największemu zagęszczeniu.

Ważne jest skuteczne leczenie zakażeń układu moczowego – wykonuje się posiew moczu z antybiogramem, czyli oznaczeniem na jaki antybiotyk bakteria jest wrażliwa.

3.a)Kłębuszkowe zapalenie nerek ma złożony patomechanizm, którego istota polega na powstawaniu przeciwciał skierowanych przeciwko własnym tkankom. Zakażenie, przeważnie paciorkowcowe, powoduje uszkodzenie śródbłonków naczyń i zapoczątkowuje proces powstawania autoprzeciwciał. Uszkadzają one naczynia włosowate kłębuszków nerkowych i powodują powstanie w nich zmian zapalnych. Podstawowym objawem klinicznym schorzenia jest pojawienie się w moczu białka (białkomocz) i krwinek czerwonych (krwinkomocz). Zmiany te występują zwykle po 2 tygodniach od ostrego zakażenia paciorkowcowego (np. po ostrym zapaleniu migdałków). Obraz kłębuszkowego zapalenia nerek może rozwijać się również w wyniku uszkodzenia kłębuszków nerkowych w przebiegu chorób ogólnoustrojowych, najczęściej o etiologii immunologicznej. Do takich chorób należą na przykład: toczeń układowy, reumatoidalne zapalenie stawów. Takie kłębuszkowe zapalenia nerek określamy jako wtórne.

b)Zapalenie pęcherza moczowego jest najczęściej wywołane przez bakterie, które dostają się przez cewkę moczową do pęcherza. W następstwie infekcji powstaje zapalenie śluzówki pęcherza moczowego, co prowadzi do nieprzyjemnych dolegliwości. Zapalenia pęcherza moczowego należą obok przeziębień do najczęstszych zachorowań infekcyjnych. Dziewczęta i kobiety zapadają częściej na zapalenia pęcherza moczowego niż chłopcy i mężczyźni.

c)Kamica nerkowa - choroba układu moczowego, polegająca na powstawaniu piasku lub kamieni nerkowych (złogów) ze skrystalizowanych składników moczu.

d)Toksoplazmoza - choroba wywołana przez pasożytniczego pierwotniaka (toxoplasma gondii) przenoszonego ze zwierząt (owce, koty, psy) na człowieka. Rozróżnia się toksoplazmozę wrodzoną i nabytą. Toksoplazmoza wrodzona spowodowana jest zakażeniem płodu przez chorą matkę drogą łożyska. Objawy toksoplazmozy wrodzonej widoczne są już u niemowlęcia w postaci wodogłowia, małogłowia, małoocza, drgawek, a u starszych dzieci - upośledzeniem umysłowym i padaczką.

Toksoplazmoza nabyta - występuje u dzieci w różnym wieku w postaci zapalenia mózgu o ciężkim przebiegu, z wysoką gorączką, majaczeniem. U młodzieży toksoplazmoza nabyta daje objawy stosunkowo łagodne w postaci zapalenia węzłów chłonnych, zapalenia płuc, mięśnia sercowego. Zarówno toksoplazmoza wrodzona jak i nabyta wymagają szybkiego rozpoznania i odpowiedniego leczenia, które łagodzi objawy tej wrodzonej a niweluje je w toksoplazmozie nabytej.