1.Miłość jako temat renesansowej literatury: czym jest, czego wymaga, jakie niesie konsekwencje? Przedstaw literackie odpowiedzi na te pytania odwołując się do tekstów z epoki. 2. Jaki był stosunek kultury renesansu do spuścizny wcześniejszych epok? Powołaj się na przykłady. 3. Jakie programy państwa idealnego zawierają utwory renesansowych twórców? Powołaj się na przykłady. Podręcznik oblicza epok 1.2 1klasa DAJE NAJ!!!!!!!
1. W epoce renesansu miłość była częstym tematem w literaturze i sztuce. Uważano ją za siłę, której nie można zignorować i która miała moc nadawać sens ludzkiemu życiu. Miłość była często opisywana jako uczucie, które wymaga poświęceń, walki i przezwyciężenia trudności. Często wiązało się to z miłością nieodwzajemnioną, przeszkodami społecznymi lub politycznymi, jak w przypadku dramatu Williama Szekspira "Romeo i Julia". W literaturze renesansowej miłość była również często kojarzona z pięknem, harmonią i idealnością, jak w przypadku sonetów Francesco Petrarki.
2. Kultura renesansu starała się odkrywać i inspirować się spuścizną wcześniejszych epok, a zwłaszcza starożytności grecko-rzymskiej. W literaturze renesansowej często pojawiały się nawiązania do twórczości antycznej, jak w przypadku utworów Dante Alighieri'ego czy Giovanni Boccaccio. Jednocześnie renesans charakteryzował się dążeniem do nowości i innowacji, co przejawiało się w wielu dziedzinach, w tym w literaturze.
3. W utworach renesansowych twórców często pojawiały się wizje państwa idealnego, które miało być rządzone przez mądrych i sprawiedliwych władców. W takim państwie miało panować harmonia i porządek, a społeczeństwo miało być zorganizowane w sposób wydajny i sprawiedliwy. Przykładem utworu, który zawiera program państwa idealnego, jest "Utopia" Tomasza Morusa. Utwór opowiada o idealnym społeczeństwie, w którym nie ma prywatnej własności, a sprawy państwowe są prowadzone na zasadzie wspólnoty. Innym przykładem utworu z wizją państwa idealnego jest "Władca" Niccolo Machiavellego, który opowiada o sposobach, w jakie władcowie powinni zdobywać i utrzymywać władzę.
Wyjaśnienie:
1. W epoce renesansu miłość była częstym tematem w literaturze i sztuce. Uważano ją za siłę, której nie można zignorować i która miała moc nadawać sens ludzkiemu życiu. Miłość była często opisywana jako uczucie, które wymaga poświęceń, walki i przezwyciężenia trudności. Często wiązało się to z miłością nieodwzajemnioną, przeszkodami społecznymi lub politycznymi, jak w przypadku dramatu Williama Szekspira "Romeo i Julia". W literaturze renesansowej miłość była również często kojarzona z pięknem, harmonią i idealnością, jak w przypadku sonetów Francesco Petrarki.
2. Kultura renesansu starała się odkrywać i inspirować się spuścizną wcześniejszych epok, a zwłaszcza starożytności grecko-rzymskiej. W literaturze renesansowej często pojawiały się nawiązania do twórczości antycznej, jak w przypadku utworów Dante Alighieri'ego czy Giovanni Boccaccio. Jednocześnie renesans charakteryzował się dążeniem do nowości i innowacji, co przejawiało się w wielu dziedzinach, w tym w literaturze.
3. W utworach renesansowych twórców często pojawiały się wizje państwa idealnego, które miało być rządzone przez mądrych i sprawiedliwych władców. W takim państwie miało panować harmonia i porządek, a społeczeństwo miało być zorganizowane w sposób wydajny i sprawiedliwy. Przykładem utworu, który zawiera program państwa idealnego, jest "Utopia" Tomasza Morusa. Utwór opowiada o idealnym społeczeństwie, w którym nie ma prywatnej własności, a sprawy państwowe są prowadzone na zasadzie wspólnoty. Innym przykładem utworu z wizją państwa idealnego jest "Władca" Niccolo Machiavellego, który opowiada o sposobach, w jakie władcowie powinni zdobywać i utrzymywać władzę.