1) Zjednoczenie Włoch: a) przyczyny: - dążenie ludności państw włoskich do odzyskania niepodległości i zjednoczenia tych państw w jeden kraj;
- świadomość narodowa Włochów i poczucie ich jedności;
- chęć walki z narzuconym Włochom panowaniem w państwach po Wiośnie Ludów;
- chęć zlikwidowania absolutyzmu;
- Królestwo Sardynii chciało rozszerzyć swoje panowanie w północnych Włoszech (to one było głównym inicjatorem zjednoczenia Włoch i też jej władca stał się król Włoch);
b) powody:
- Austria w północno-wschodnich Włoszech po Kongresie Wiedeńskim uzyskała tamtejsze ziemie i czuwała nad porządkiem i ładem we Włoszech na co Włosi nie chcieli się zgodzić;
- Francja stanęła po stronie Królestwa Sardynii w wojnie z Austrią, gdyż było to Francji na rękę osłabienie Austrii;
- niechęć Włochów do rządów absolutnych;
- sprzeciw wobec narzuconemu porządkowi w czasie Kongresu Wiedeńskiego i po Wiośnie Ludów;
- chęć osłabienia wpływów a także Austrii, gdyż ona była główną przeszkodą w zamiarze zjednoczenia Włoch;
c) skutki:
- wojna z Austrią zakończona zwycięstwem w 1859 r. i przekazanie Włochom ziem zajmowanych w pn-zach Włoszech przez Austriaków;
- udana wyprawa tysiąca Garibaldiego, upadek monarchii Królestwa Obojga Sycylii i tamtejsza ludność w plebiscycie wyraziła chęć przyłączenia się do Królestwa Sardynii;
- w 1861 r. proklamowano Królestwo Włoch bez Rzymu i ziem do niego należących w Państwie Kościelnym;
- w 1870 roku wojska włoskie zajęły Rzym i tym sposobem Państwo Kościelne przestało istnieć, a papież ogłosił się ''więźniem Watykanu'';
- w wyniku zjednoczenia Włoch powstało nowe państwo, które wykazywało chęć do należenia do grona mocarstw europejskich i do kolonialnej dominacji.
2) 1771 - klęska konfederatów barskich stała się faktem i zawiązanie tej konfederacji było dla Rosji, Austrii i Prus pretekstem do podpisania I rozbioru Rzeczypospolitej.
3) Otto von Bismarck był kanclerzem królestwa Prus a później po zjednoczeniu Niemiec został jej pierwszym kanclerzem. W celu zjednoczenia Niemiec działał metodą nazwaną przez niego ''krwią i żelazem''. Od tego też nazwango go Żelaznym Kanclerzem. By zjednoczyć Niemcy osłabił monarchię austriacką, która dominowała w Związku Niemieckim i przez to Królestwo Prus zostało stroną dominującą w owym Związku Niemieckim. Po pokonaniu Austrii w 1866 roku Związek Niemiecki został rozwiązany i w jego miejsce Bismarck założył Związek Północnoniemiecki, w którego skład wchodziły dominujące w nim Królestwo Prus i sprzymierzone lub podporządkowane Prusom państwa północnych Niemiec i przede wszystkim bez Austrii. W 1870 roku sfałszował depeszę, którą Francuzi uznali jako powód do wojny i w ten sposób Bismarck pokonał Francję i upokorzył, w postaci przejęcia Alzacji i część Lotaryngii oraz dużej kontrybucji a także w Sali Lustrzanej w Wersalu pod Paryżem w 1871 r. proklamował powstanie zjednoczonego Cesarstwa Niemiec i powstanie Drugiej Rzeszy. On sam został kanclerzem zjednoczonych Niemiec. Po objęciu stanowiska kanclerza Niemiec rozpoczął politykę Kulturkampfu, znaczy to po polsku walka o kulturę, w Niemczech byłą to walka z Kościołem katolickim a w Polsce germanizacja oraz także walka z silnymi w polskim społeczeństwie wpływami Kościoła katolickiego. Po latach rządów Żelaznego Kanclerza w 1890 r. został przez cesarza niemieckiego odsunięty od sprawowania urzędu kanclerza. Parę lat później Żelazny Kanclerz, Otto von Bismarck zmarł.
20 votes Thanks 54
elowampl2004
Szkoda że etapów nie dałeś ale mniejsza z tym
1) Zjednoczenie Włoch:
a) przyczyny:
- dążenie ludności państw włoskich do odzyskania niepodległości i zjednoczenia tych państw w jeden kraj;
- świadomość narodowa Włochów i poczucie ich jedności;
- chęć walki z narzuconym Włochom panowaniem w państwach po Wiośnie Ludów;
- chęć zlikwidowania absolutyzmu;
- Królestwo Sardynii chciało rozszerzyć swoje panowanie w północnych Włoszech (to one było głównym inicjatorem zjednoczenia Włoch i też jej władca stał się król Włoch);
b) powody:
- Austria w północno-wschodnich Włoszech po Kongresie Wiedeńskim uzyskała tamtejsze ziemie i czuwała nad porządkiem i ładem we Włoszech na co Włosi nie chcieli się zgodzić;
- Francja stanęła po stronie Królestwa Sardynii w wojnie z Austrią, gdyż było to Francji na rękę osłabienie Austrii;
- niechęć Włochów do rządów absolutnych;
- sprzeciw wobec narzuconemu porządkowi w czasie Kongresu Wiedeńskiego i po Wiośnie Ludów;
- chęć osłabienia wpływów a także Austrii, gdyż ona była główną przeszkodą w zamiarze zjednoczenia Włoch;
c) skutki:
- wojna z Austrią zakończona zwycięstwem w 1859 r. i przekazanie Włochom ziem zajmowanych w pn-zach Włoszech przez Austriaków;
- udana wyprawa tysiąca Garibaldiego, upadek monarchii Królestwa Obojga Sycylii i tamtejsza ludność w plebiscycie wyraziła chęć przyłączenia się do Królestwa Sardynii;
- w 1861 r. proklamowano Królestwo Włoch bez Rzymu i ziem do niego należących w Państwie Kościelnym;
- w 1870 roku wojska włoskie zajęły Rzym i tym sposobem Państwo Kościelne przestało istnieć, a papież ogłosił się ''więźniem Watykanu'';
- w wyniku zjednoczenia Włoch powstało nowe państwo, które wykazywało chęć do należenia do grona mocarstw europejskich i do kolonialnej dominacji.
2) 1771 - klęska konfederatów barskich stała się faktem i zawiązanie tej konfederacji było dla Rosji, Austrii i Prus pretekstem do podpisania I rozbioru Rzeczypospolitej.
3) Otto von Bismarck był kanclerzem królestwa Prus a później po zjednoczeniu Niemiec został jej pierwszym kanclerzem. W celu zjednoczenia Niemiec działał metodą nazwaną przez niego ''krwią i żelazem''. Od tego też nazwango go Żelaznym Kanclerzem. By zjednoczyć Niemcy osłabił monarchię austriacką, która dominowała w Związku Niemieckim i przez to Królestwo Prus zostało stroną dominującą w owym Związku Niemieckim. Po pokonaniu Austrii w 1866 roku Związek Niemiecki został rozwiązany i w jego miejsce Bismarck założył Związek Północnoniemiecki, w którego skład wchodziły dominujące w nim Królestwo Prus i sprzymierzone lub podporządkowane Prusom państwa północnych Niemiec i przede wszystkim bez Austrii. W 1870 roku sfałszował depeszę, którą Francuzi uznali jako powód do wojny i w ten sposób Bismarck pokonał Francję i upokorzył, w postaci przejęcia Alzacji i część Lotaryngii oraz dużej kontrybucji a także w Sali Lustrzanej w Wersalu pod Paryżem w 1871 r. proklamował powstanie zjednoczonego Cesarstwa Niemiec i powstanie Drugiej Rzeszy. On sam został kanclerzem zjednoczonych Niemiec. Po objęciu stanowiska kanclerza Niemiec rozpoczął politykę Kulturkampfu, znaczy to po polsku walka o kulturę, w Niemczech byłą to walka z Kościołem katolickim a w Polsce germanizacja oraz także walka z silnymi w polskim społeczeństwie wpływami Kościoła katolickiego. Po latach rządów Żelaznego Kanclerza w 1890 r. został przez cesarza niemieckiego odsunięty od sprawowania urzędu kanclerza. Parę lat później Żelazny Kanclerz, Otto von Bismarck zmarł.