1.Jakie były losy dolnego sląska w okresie rozbicia dzielnicowego?
xXxPatrycjaaa55xXx
Dzieje Śląska od 1138 do 1348 roku. Pierwszym dziedzicem dzielnicy śląskiej został najstarszy syn Bolesława Krzywoustego – Władysław Wygnaniec. Musiał on uciekać przed braćmi do Niemiec. Na Śląsk wrócili jego dwaj potomkowie, którzy podzielili ojcowiznę na Dolny i Górny Śląsk. Następne lata pogłębily tylko rozdrabnianie Śląska na kolejne, coraz mniejsze i słabsze dzielnice. Było to tym bardziej niebezpieczne, iż w tym samym czasie Czechy przeżywały czasy swojej największej potęgi. Praski dwór wciagał stopniowo w zależność od siebie kolejnych książąt śląskich. Już w 1289 roku przysięgę lenną złożył Czechom książę bytomski, w 1327 roku książęta: niemodliński, raciborski, cieszyński, kozielsko-bytomski, wrocławski i opolski, a w 1328 roku ściniawski, oleśnicki, żagański i legnicko-brzeski. Stopniowo cały Śląsk został podporządkowany Czechom. Tymczasem Królestwo Polskie jednoczyło się pod berłem Władysława Łokietka (1305-1333) i Kazimierza Wielkiego (1333-1370), dwóch ostatnich władców z dynastii Piastów. Śląsk nie mógł wówczas zostać włączony do Polski, ponieważ ksiażęta śląscy związani byli hołdem lennym. Kazimierz Wielki musiał więc zrezygnować z pretensji do tej dzielnicy. W 1335 roku zrzekł się praw do Śląska na korzyść Czechów, co potwierdził jeszcze w 1339 roku oraz w 1348 roku w Namysłowie. Źródło: http://pl.shvoong.com/humanities/500769-%C5%9Bl%C4%85sk-latach-rozbicia-dzielnicowego/#ixzz1Y76x4ajS