Sytuacyjny – polega na bawieniu widza spiętrzeniem niefortunnych i niezwykłych wypadków, wymuszających na bohaterze zachowanie śmieszne i komiczne.
Postaci (inaczej charakterologiczny) – polega on na umiejętnym dobieraniu typów bohaterów w taki sposób, aby uwypukleniu uległy pewne cechy charakteru, jak na przykład głupota czy też chciwość. Widza bawi już sama kreacja bohatera bądź też przygody związane z charakterem danej osoby.
Słowny (inaczej komizm językowy) – na widza oddziałuje przede wszystkim żart, dowcip, jaki pada ze sceny. Są to często zabawne dialogi bohaterów czy też żartobliwe powiedzonka.
komizm sytuacyjny - ukazanie zabawnych sytuacji i wydarzeń, które przytrafiają się bohaterom (np. w "Ślubach panieńskich" Fredry Gustaw nie może prowadzić konwersacji z paniami, bo ciągle zasypai, zmęczony po nieprzespanej nocy.) komizm słowny - oparty na grze słów lub zabawnym kontraście między treścią a okolicznościami wypowiedzenia (np. intelektualne wywody szewców z dramatu Witkiewicza prowadzone prymitywnym językiem: "Ja, wicie, Jędrek, znam Kretschmera z wykładów tej tam intelektualnej lafiryndy Zahorskiej, w naszej Wolnej Wszechnicy Robotniczej") komizm postaciowy - np. Papkin z "Zemsty", jest to postać, która śmieszy
Dialog pełni funkcje dramatyczna i statyczną. Oraz kreuje relacje między bohaterami.
Na 1 jeszcze szukam. ;/
2.
Sytuacyjny – polega na bawieniu widza spiętrzeniem niefortunnych i niezwykłych wypadków, wymuszających na bohaterze zachowanie śmieszne i komiczne.
Postaci (inaczej charakterologiczny) – polega on na umiejętnym dobieraniu typów bohaterów w taki sposób, aby uwypukleniu uległy pewne cechy charakteru, jak na przykład głupota czy też chciwość. Widza bawi już sama kreacja bohatera bądź też przygody związane z charakterem danej osoby.
Słowny (inaczej komizm językowy) – na widza oddziałuje przede wszystkim żart, dowcip, jaki pada ze sceny. Są to często zabawne dialogi bohaterów czy też żartobliwe powiedzonka.
Pozdrawiam ;p
komizm sytuacyjny - ukazanie zabawnych sytuacji i wydarzeń, które przytrafiają się bohaterom (np. w "Ślubach panieńskich" Fredry Gustaw nie może prowadzić konwersacji z paniami, bo ciągle zasypai, zmęczony po nieprzespanej nocy.)
komizm słowny - oparty na grze słów lub zabawnym kontraście między treścią a okolicznościami wypowiedzenia (np. intelektualne wywody szewców z dramatu Witkiewicza prowadzone prymitywnym językiem: "Ja, wicie, Jędrek, znam Kretschmera z wykładów tej tam intelektualnej lafiryndy Zahorskiej, w naszej Wolnej Wszechnicy Robotniczej")
komizm postaciowy - np. Papkin z "Zemsty", jest to postać, która śmieszy
Dialog pełni funkcje dramatyczna i statyczną. Oraz kreuje relacje między bohaterami.