Question

1.Informacje o Republice Federalnej Niemiec w skrócie : RFN

2.informacje o Niemieckiej Republice Demokratycznej w skrócie: NRD

informacje mogą być kopiowane z internetu tylko jak najwięcej ! PS: Dam naj !!!

Answer 1

RFN- Niemcy (Republika Federalna Niemiec, RFN; niem.: Deutschland lub Bundesrepublik Deutschland, BRD, [ˈbʊndəsʁepuˌbliːk ˈdɔʏtʃlant], wymowa i) – państwo federacyjne położone w Europie, będące członkiem Unii Europejskiej, G8, ONZoraz NATO. Stolicą Niemiec jest Berlin (przed połączeniem z NRD było nią Bonn, obecnie noszące tytuł miasta federalnego). Językiem oficjalnym jest język niemiecki.

W X w. p.n.e. plemiona germańskie przybyły na tereny dorzecza Łaby i Renu. W VI i VII w. zachodnia część Germanii została podbita i włączona do państwa Franków. Za panowania syna Karola Ludwika Pobożnego powstawały ośrodki separatystyczne w Germanii. W wyniku wojny imperium zostało podzielone na 3 części (traktat w Verdun 843), wschodnia to późniejsze Niemcy.[potrzebne źródło]

Pierwszym królem wschodniofrankijskim został Ludwik. Po jego śmierci (876) państwo rozpadło się na kilka luźno związanych ze sobą księstw. W 962 Otton I zmienił nazwę państwa na Królestwo Niemieckie. W XIV w. zmienił się ustrój Niemiec. Cesarz Karol IV wydał Złotą Bullę (1356). Bulla zagwarantowała jedność i niepodzielność obszarów, którymi władali elektorzy, nadawała im suwerenność w ramach cesarstwa i autonomię sądowniczą, elektorzy otrzymali wówczas prawo majestatu – traktowano ich jak królów. Elektorzy nie mogli wybierać nowego króla przed śmiercią starego. W XV wieku Habsburgowie opanowywali nowe ziemie metodą mariaży i układów. Cesarz Karol V (1519-1556) panował nad największym po dynastii Ming imperium ówczesnego świata. W 1526 po śmierci króla Węgier w Bitwie pod Mohaczem, brat Karola Ferdynand uzyskał korony Czech i Węgier na mocy układu o przeżycie z Jagiellonami zawartego w Wiedniu (1515). W 1517 niemiecki zakonnik Marcin Luter ogłosił w Wittenberdze 95 tez. W 1521 papież Leon X wyklął zakonnika, zaś sejm w Wormacji skazał Lutra na banicję. W 1555 podpisano pokój w Augsburgu. Warunki pokoju były następujące: król uznał podział religijny Niemiec na zasadzie Czyj kraj, tego religia. Ogromne zasługi dla przyszłego rozwoju Niemiec położył oświeceniowy król-mason Fryderyk II Wielki, który jako jeden z pierwszych władców w Europie wprowadził przymusowe (tzw. powszechne) nauczanie elementarne. W latach 1772-1795 udział Prus w trzech rozbiorach Polski. W okresie napoleońskim większość ziem niemieckich włączono w Związek Reński oprócz Prus i Austrii. Po klęsce Napoleona utworzonoZwiązek Niemiecki. W 1834 powstał Niemiecki Związek Celny. Po wojnie austriacko-pruskiej 1866 najsilniejszą pozycję w Niemczech uzyskały Prusy, po wojnie francusko-pruskiej w latach 1870–1871 proklamowano Cesarstwo Niemieckie zWilhelmem I jako dziedzicznym cesarzem. W latach 1880–1900 Niemcy uzyskały też kolonie w Afryce. 9 listopada 1918 proklamowano republikę, cesarz abdykował. Niemcy podpisały kapitulację 11 listopada 1918 roku kończącą I wojnę światową. Do 1933 istniała Republika Weimarska. W wolnych i demokratycznych wyborach w 1933 zwyciężyła NSDAP. W następstwie tego władzę objął Adolf Hitler i NSDAP, rozpoczęły się rządy terroru. 1 września 1939 Niemcy zaatakowały Polskę. Rozpoczęła się II wojna światowa, zakończona 8 maja 1945 aktem bezwarunkowej kapitulacji (powielonym na żądanie ZSRR 9 maja). Niemcy podzielono na strefy okupacji kontrolowane przez mocarstwa: Wielką Brytanię, Francję,ZSRR, USA. Powstała Międzysojusznicza Rada Kontroli, która koordynowała administrację okupowanych terytoriów. W strefie radzieckiej powstało NRD, a w trzech pozostałych RFN. Niemcy zjednoczyły się w 1990.

NRD- Niemiecka Republika Demokratyczna (oficjalny skrót NRD; niem. Deutsche Demokratische Republik, DDR) – dawne państwo położone w Europie Środkowej powstałe 7 października 1949 na terenie byłej radzieckiej strefy okupacyjnej (niem.Sowjetische Besatzungszone in Deutschland, SBZ). Likwidacja NRD nastąpiła 3 października 1990, gdy powstałe w jej miejsce landy przystąpiły do RFN tworząc jednolite Niemcy.

Państwo to powstało z inicjatywy komunistycznej partii o nazwie Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności (niem. Sozialistische Einheitspartei Deutschlands, SED) i pod auspicjami Związku Radzieckiego. W latach 1946-1948SED ugruntowała swoją pozycję polityczną i zdominowała organy władzy w strefie okupacyjnej. Partia ta w marcu 1948 roku powołała Niemiecką Radę Ludową, która 7 października 1949 roku przekształciła się w Tymczasową Izbę Ludową, przyjęła konstytucję i proklamowała powstanie nowego państwa.

Władzę objęła SED. Jej kierownictwo było zdominowane przez działaczy prokomunistycznych, będących wcześniej członkami Komitetu Narodowego „Wolne Niemcy”. Pierwszymi przywódcami partii byli Otto Grotewohl oraz Wilhelm Pieck, którzy pełnili funkcje współprzewodniczących. Pierwszym prezydentem NRD został Johannes Dieckmann, który swój urząd pełnił przez cztery dni, po czym został zastąpiony przez Wilhelma Piecka (w zamian za to Dieckmann objął urząd przewodniczącego Izby Ludowej). 12 października na urząd premiera wybrano Otto Grotewohla; tego samego dnia Izba Ludowa przyjęła konstytucję.

Konstytucja gwarantowała SED kierowniczą rolę w państwie, wprowadzała gospodarkę planową.

SED przy pomocy Sowieckiej Administracji Wojskowej w Niemczech (SMAD) przeprowadziła m.in. częściowo reformę rolną, nacjonalizację przemysłu, środków transportu, banków, częściową denazyfikację i demilitaryzację. 11 października 1949 rozwiązano SMAD.

Państwo było rządzone autorytarnie, a SED sprawowała kontrolę nad większością dziedzin życia. Wyjątkowo rozbudowany był aparat policji politycznej Stasi.

Polityka gospodarcza była wzorowana na radzieckiej. Na terenie całego kraju znajdowały się liczne jednostki wojsk radzieckich.

III Zjazd SED w roku 1950 przyjął uchwałę o pierwszym planie rozwoju gospodarki. W następstwie zjazdu podjęto likwidację sektora prywatnego gospodarki i rozpoczęto rozbudowę przemysłu państwowego.

NRD od roku 1950 była członkiem RWPG. Rząd ZSRR przyznał NRD 20 września 1955 suwerenność i jeszcze w tym samym roku przyjął wschodnioniemieckie państwo (Nationale Volksarmee) do Układu Warszawskiego.
Kryzys i kolejne lata W roku 1953 w Berlinie i innych miastach wybuchło krwawo stłumione powstanie robotnicze. W styczniu 1957 uchwalono dyrektywę o kolektywizacji rolnictwa, zrealizowaną w 1960. Powstały państwowe gospodarstwa rolne (VEB) i spółdzielcze (LPG).
W latach 1960–1961 doszło do ponownego kryzysu wewnętrznego, nasiliły się ucieczki z NRD. W nocy z 12 na 13 sierpnia 1961 odizolowano Berlin Zachodni murem berlińskim.

9 maja 1968 uchwalono nową konstytucję, która za najważniejsze zadanie uznała rozwój wszechstronnej współpracy i trwałej przyjaźni z ZSRR.

W 1972 r. NRD podpisała z RFN układ normujący podstawy stosunków dwustronnych.
Upadek NRD i Zjednoczenie Niemiec [edytuj]Jesienią 1989 roku w NRD nasiliły się żądania reform i demokratyzacji życia, powstały organizacje opozycyjne i nowe partie. 18 października 1989 Erich Honecker został zwolniony z funkcji partyjnych i stanowisk państwowych, a 9 listopada obalono mur berliński. 13–14 lutego 1990 w Bonn odbyło się wspólne posiedzenie rządów NRD i RFN. 1 lipca 1990 wszedł w życie układ o unii walutowej, gospodarczej i socjalnej między NRD i RFN. 20 września 1990 Izba Ludowa i Bundestag przyjęły podpisany w Berlinieukład między RFN a NRD o przywróceniu jedności Niemiec, 3 października 1990 NRD przystąpiła do RFN.
gospodarka

Głównymi ośrodkami przemysłowymi NRD były miasta: Berlin Wschodni, Drezno (przemysł ceramiczny), Halle, Karl-Marx-Stadt, Magdeburg, Lipsk (przemysł poligraficzny, maszynowy, włókienniczy, chemiczny i elektrotechniczny). Niemiecka Republika Demokratyczna była krajem przemysłowym z wyjątkowo niewydajnym rolnictwem. Kraj był zależny od wsparcia i pomocy finansowej Związku Radzieckiego. Był największym na świecie producentem węgla brunatnego. Jednak metody jego wydobywania wbrew pozorom nie były efektywne, co pokazał kryzys energetyczny zimą 1973.

Answer 2

RFN- Niemcy (Republika Federalna Niemiec, RFN; niem.: Deutschland lub Bundesrepublik Deutschland, BRD, [ˈbʊndəsʁepuˌbliːk ˈdɔʏtʃlant], wymowa i) – państwo federacyjne położone w Europie, będące członkiem Unii Europejskiej, G8, ONZoraz NATO. Stolicą Niemiec jest Berlin (przed połączeniem z NRD było nią Bonn, obecnie noszące tytuł miasta federalnego). Językiem oficjalnym jest język niemiecki.

W X w. p.n.e. plemiona germańskie przybyły na tereny dorzecza Łaby i Renu. W VI i VII w. zachodnia część Germanii została podbita i włączona do państwa Franków. Za panowania syna Karola Ludwika Pobożnego powstawały ośrodki separatystyczne w Germanii. W wyniku wojny imperium zostało podzielone na 3 części (traktat w Verdun 843), wschodnia to późniejsze Niemcy.[potrzebne źródło]

Pierwszym królem wschodniofrankijskim został Ludwik. Po jego śmierci (876) państwo rozpadło się na kilka luźno związanych ze sobą księstw. W 962 Otton I zmienił nazwę państwa na Królestwo Niemieckie. W XIV w. zmienił się ustrój Niemiec. Cesarz Karol IV wydał Złotą Bullę (1356). Bulla zagwarantowała jedność i niepodzielność obszarów, którymi władali elektorzy, nadawała im suwerenność w ramach cesarstwa i autonomię sądowniczą, elektorzy otrzymali wówczas prawo majestatu – traktowano ich jak królów. Elektorzy nie mogli wybierać nowego króla przed śmiercią starego. W XV wieku Habsburgowie opanowywali nowe ziemie metodą mariaży i układów. Cesarz Karol V (1519-1556) panował nad największym po dynastii Ming imperium ówczesnego świata. W 1526 po śmierci króla Węgier w Bitwie pod Mohaczem, brat Karola Ferdynand uzyskał korony Czech i Węgier na mocy układu o przeżycie z Jagiellonami zawartego w Wiedniu (1515). W 1517 niemiecki zakonnik Marcin Luter ogłosił w Wittenberdze 95 tez. W 1521 papież Leon X wyklął zakonnika, zaś sejm w Wormacji skazał Lutra na banicję. W 1555 podpisano pokój w Augsburgu. Warunki pokoju były następujące: król uznał podział religijny Niemiec na zasadzie Czyj kraj, tego religia. Ogromne zasługi dla przyszłego rozwoju Niemiec położył oświeceniowy król-mason Fryderyk II Wielki, który jako jeden z pierwszych władców w Europie wprowadził przymusowe (tzw. powszechne) nauczanie elementarne. W latach 1772-1795 udział Prus w trzech rozbiorach Polski. W okresie napoleońskim większość ziem niemieckich włączono w Związek Reński oprócz Prus i Austrii. Po klęsce Napoleona utworzonoZwiązek Niemiecki. W 1834 powstał Niemiecki Związek Celny. Po wojnie austriacko-pruskiej 1866 najsilniejszą pozycję w Niemczech uzyskały Prusy, po wojnie francusko-pruskiej w latach 1870–1871 proklamowano Cesarstwo Niemieckie zWilhelmem I jako dziedzicznym cesarzem. W latach 1880–1900 Niemcy uzyskały też kolonie w Afryce. 9 listopada 1918 proklamowano republikę, cesarz abdykował. Niemcy podpisały kapitulację 11 listopada 1918 roku kończącą I wojnę światową. Do 1933 istniała Republika Weimarska. W wolnych i demokratycznych wyborach w 1933 zwyciężyła NSDAP. W następstwie tego władzę objął Adolf Hitler i NSDAP, rozpoczęły się rządy terroru. 1 września 1939 Niemcy zaatakowały Polskę. Rozpoczęła się II wojna światowa, zakończona 8 maja 1945 aktem bezwarunkowej kapitulacji (powielonym na żądanie ZSRR 9 maja). Niemcy podzielono na strefy okupacji kontrolowane przez mocarstwa: Wielką Brytanię, Francję,ZSRR, USA. Powstała Międzysojusznicza Rada Kontroli, która koordynowała administrację okupowanych terytoriów. W strefie radzieckiej powstało NRD, a w trzech pozostałych RFN. Niemcy zjednoczyły się w 1990.

NRD- Niemiecka Republika Demokratyczna (oficjalny skrót NRD; niem. Deutsche Demokratische Republik, DDR) – dawne państwo położone w Europie Środkowej powstałe 7 października 1949 na terenie byłej radzieckiej strefy okupacyjnej (niem.Sowjetische Besatzungszone in Deutschland, SBZ). Likwidacja NRD nastąpiła 3 października 1990, gdy powstałe w jej miejsce landy przystąpiły do RFN tworząc jednolite Niemcy.

Państwo to powstało z inicjatywy komunistycznej partii o nazwie Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności (niem. Sozialistische Einheitspartei Deutschlands, SED) i pod auspicjami Związku Radzieckiego. W latach 1946-1948SED ugruntowała swoją pozycję polityczną i zdominowała organy władzy w strefie okupacyjnej. Partia ta w marcu 1948 roku powołała Niemiecką Radę Ludową, która 7 października 1949 roku przekształciła się w Tymczasową Izbę Ludową, przyjęła konstytucję i proklamowała powstanie nowego państwa.

Władzę objęła SED. Jej kierownictwo było zdominowane przez działaczy prokomunistycznych, będących wcześniej członkami Komitetu Narodowego „Wolne Niemcy”. Pierwszymi przywódcami partii byli Otto Grotewohl oraz Wilhelm Pieck, którzy pełnili funkcje współprzewodniczących. Pierwszym prezydentem NRD został Johannes Dieckmann, który swój urząd pełnił przez cztery dni, po czym został zastąpiony przez Wilhelma Piecka (w zamian za to Dieckmann objął urząd przewodniczącego Izby Ludowej). 12 października na urząd premiera wybrano Otto Grotewohla; tego samego dnia Izba Ludowa przyjęła konstytucję.

Konstytucja gwarantowała SED kierowniczą rolę w państwie, wprowadzała gospodarkę planową.

SED przy pomocy Sowieckiej Administracji Wojskowej w Niemczech (SMAD) przeprowadziła m.in. częściowo reformę rolną, nacjonalizację przemysłu, środków transportu, banków, częściową denazyfikację i demilitaryzację. 11 października 1949 rozwiązano SMAD.

Państwo było rządzone autorytarnie, a SED sprawowała kontrolę nad większością dziedzin życia. Wyjątkowo rozbudowany był aparat policji politycznej Stasi.

Polityka gospodarcza była wzorowana na radzieckiej. Na terenie całego kraju znajdowały się liczne jednostki wojsk radzieckich.

III Zjazd SED w roku 1950 przyjął uchwałę o pierwszym planie rozwoju gospodarki. W następstwie zjazdu podjęto likwidację sektora prywatnego gospodarki i rozpoczęto rozbudowę przemysłu państwowego.

NRD od roku 1950 była członkiem RWPG. Rząd ZSRR przyznał NRD 20 września 1955 suwerenność i jeszcze w tym samym roku przyjął wschodnioniemieckie państwo (Nationale Volksarmee) do Układu Warszawskiego.

Kryzys i kolejne lata W roku 1953 w Berlinie i innych miastach wybuchło krwawo stłumione powstanie robotnicze. W styczniu 1957 uchwalono dyrektywę o kolektywizacji rolnictwa, zrealizowaną w 1960. Powstały państwowe gospodarstwa rolne (VEB) i spółdzielcze (LPG).

W latach 1960–1961 doszło do ponownego kryzysu wewnętrznego, nasiliły się ucieczki z NRD. W nocy z 12 na 13 sierpnia 1961 odizolowano Berlin Zachodni murem berlińskim.

9 maja 1968 uchwalono nową konstytucję, która za najważniejsze zadanie uznała rozwój wszechstronnej współpracy i trwałej przyjaźni z ZSRR.

W 1972 r. NRD podpisała z RFN układ normujący podstawy stosunków dwustronnych.

Upadek NRD i Zjednoczenie Niemiec [edytuj]Jesienią 1989 roku w NRD nasiliły się żądania reform i demokratyzacji życia, powstały organizacje opozycyjne i nowe partie. 18 października 1989 Erich Honecker został zwolniony z funkcji partyjnych i stanowisk państwowych, a 9 listopada obalono mur berliński. 13–14 lutego 1990 w Bonn odbyło się wspólne posiedzenie rządów NRD i RFN. 1 lipca 1990 wszedł w życie układ o unii walutowej, gospodarczej i socjalnej między NRD i RFN. 20 września 1990 Izba Ludowa i Bundestag przyjęły podpisany w Berlinieukład między RFN a NRD o przywróceniu jedności Niemiec, 3 października 1990 NRD przystąpiła do RFN.

gospodarka

Głównymi ośrodkami przemysłowymi NRD były miasta: Berlin Wschodni, Drezno (przemysł ceramiczny), Halle, Karl-Marx-Stadt, Magdeburg, Lipsk (przemysł poligraficzny, maszynowy, włókienniczy, chemiczny i elektrotechniczny). Niemiecka Republika Demokratyczna była krajem przemysłowym z wyjątkowo niewydajnym rolnictwem. Kraj był zależny od wsparcia i pomocy finansowej Związku Radzieckiego. Był największym na świecie producentem węgla brunatnego. Jednak metody jego wydobywania wbrew pozorom nie były efektywne, co pokazał kryzys energetyczny zimą 1973.