Pozytywizm – scjentyzm, wynalazki, istota wieku XIX, współpraca wszystkich warstw narodu, nowele, krzewienie oświaty, takie nazwiska jak John Stuart Mill, Comte czy Darwin, a z Polaków: Adam Asnyk, Konopnicka, Żeromski (takie powieści jak „Syzyfowe prace” czy „Ludzie bezdomni”), Eliza Orzeszkowa. Największy pisarz pozytywista – Prus. Wokulski w „Lalce” – pozytywista czy romantyk? Koncepcja literatury wg pozytywistów: „Powieść powinna być jak zwierciadło krążące po gościńcach”. Antypozytywizm – inaczej modernizm; Stanisław Przybyszewski i Dagny Juel oraz Munch i „Krzyk”. Strindberg. Wiedeń, Berlin i Kraków. Naga dusza i Eliot, który pisał w „Ziemi Jałowej”: przyszliśmy tutaj posłuchać jak ten Polak gra preludia Szopena... Baudelaire, Rimbaud, koniec wieku, poczucie kryzysu, dekadencja, hasło „sztuka dla sztuki”, symbolizm, Bruno Schultz, Lou Andreas Salome, Nietzsche i Rilke – marnotrawstwo serca i Orfeusz.
Pozytywizm – scjentyzm, wynalazki, istota wieku XIX, współpraca wszystkich warstw narodu, nowele, krzewienie oświaty, takie nazwiska jak John Stuart Mill, Comte czy Darwin, a z Polaków: Adam Asnyk, Konopnicka, Żeromski (takie powieści jak „Syzyfowe prace” czy „Ludzie bezdomni”), Eliza Orzeszkowa. Największy pisarz pozytywista – Prus. Wokulski w „Lalce” – pozytywista czy romantyk? Koncepcja literatury wg pozytywistów: „Powieść powinna być jak zwierciadło krążące po gościńcach”.
Antypozytywizm – inaczej modernizm; Stanisław Przybyszewski i Dagny Juel oraz Munch i „Krzyk”. Strindberg. Wiedeń, Berlin i Kraków. Naga dusza i Eliot, który pisał w „Ziemi Jałowej”: przyszliśmy tutaj posłuchać jak ten Polak gra preludia Szopena... Baudelaire, Rimbaud, koniec wieku, poczucie kryzysu, dekadencja, hasło „sztuka dla sztuki”, symbolizm, Bruno Schultz, Lou Andreas Salome, Nietzsche i Rilke – marnotrawstwo serca i Orfeusz.