1.Dlaczego wycinka lub wypalanie lasu równikowego powoduje szybkie jałowienie gleby ?
2.czy odrzywianie się tylko roślinami wystarcza do zaspokojenia potrzeb człowieka?
3.wymień czynniki powodujące wyniszczanie lasu równikowego
4. omów różne formy gospodarowania na obszarach wilgotnego lasu równikowego
6.opisz warunki klimatyczne sawann ; DD
More Questions From This User See All
1)Wypalając las gleba traci swoje minerały
2) Nie. Człowiek potrzebuje urozmaiconych posiłków (zwłaszcza kiedy dorasta) Potrzebne mu są białka, węglowodany, tłuszcze, sole mineralne.
3) Zapotrzebowanie na wysokiej jakości drewno
4) Mechaniczna uprawa roli (np. orka, bronowanie) i chemizacja podłoża przez nawożenie i stosowanie pestycydów.
6)Sawanna to trawiasta formacja roślinna, która położona jest w strefie podzwrotnikowej. Cechuje się klimatem gorącym oraz występowaniem pory suchej (od 3 do 9 miesięcy) oraz pory deszczowej. Brak lasów jest wynikiem braku wody i krótką porą deszczową.
2.nie, poniewaz rosliny nie posiadaja wszystkich niezbednych wartosci odzywczych jakie potrzebuje czlowiek by przezyc
3.
-wyrab i wycinanie dzrewa
-dewastacja lasow
-zanieczyszczenia atmosfery
-obnizenie sie poziomu wod gruntowych
-dzialalnosc czlowieka (zabudowania, zanieczyszczanie)
-rabunkowa gospodarka leśna
4.
Pierwotnymi mieszkańcami Kotliny Konga (Zairu) są Pigmeje. Należą oni do rasy czarnej, która zamieszkuje obszar Afryki na południe od Sahary. Tak jak przed wiekami, również i dziś Pigmeje żyją w lesie, w niewielkich grupach składających się z około 20 rodzin. Trudnią się głównie myślistwem i zbieractwem.
Mężczyźni są myśliwymi, którzy za pomocą oszczepów, noży i zatrutych strzał polują na małpy, ptaki, a nawet słonie. Upolowane zwierzę dzielą równo między wszystkie rodziny.
Kobiety zbierają jadalne owoce, liście, owady i ślimaki. Ze ściółki leśnej wygrzebują bulwy i korzenie. Do obowiązków kobiet należy też budowa szałasu z gałęzi i liści
Szałasy te są porzucane, gdy grupa przenosi się na inny teren łowiecki. Następuje to wtedy, kiedy na obszarze, gdzie przez pewien czas przebywają, nie można już nic więcej upolować i codzienne wędrówki w celu znalezienia zwierzyny stają się cora dłuższe. Co kilka miesięcy Pigmeje wyruszają więc na poszukiwanie nowego miejsca zamieszkania. Pigmeje nazywani są dziećmi lasu, ponieważ wszystko czego potrzebują do życia, znajdują w lesie.
W przeciwieństwie do Pigmejów, inne plemiona zamieszkujące Afrykę Środkową – Bantu – trudnią się uprawą roli. Bantu karczują i wypalają las, i na tak przygotowanych działkach ziemi uprawiają banany, słodkie ziemniaki (bataty), jam i inne rośliny bulwiaste, a także owoce. Pracą w polu zajmują się kobiety. Jedynym narzędziem, jakiego przy tym używają, jest motyka, którą spulchniają glebę. Płody rolne, które uzyskują z niewielkiego pola, przeznaczone są przede wszystkim na potrzeby rodziny. Jeśli wyprodukują więcej żywności, niż potrzebują, wówczas sprzedają ja na pobliskim targu.
Bantu żyją w stałych wsiach, które dopiero wówczas opuszczają i przenoszą się na inne miejsce, gdy ziemia, którą uprawiają, przestanie dawać wystarczająco wysokie plony. Wówczas karczują w innym miejscu fragment lasu i przygotowują go pod uprawę. Ten sposób uprawy roli ma w wielu regionach wilgotnego lasu równikowego tysiącletnią tradycję.
Siekierami i innymi narzędziami (dawniej kamiennymi, a dziś stalowymi), ścina się zarośla i małe drzewa. Duże drzewa obkłada się chrustem i tak przygotowany kawałek lasu podpala się. Nawet wówczas, gdy nie pada deszcz, jest tak wilgotno, że nie wszystkie rośliny do końca dają się spalić. Grube, duże drzewa pozostają jedynie opalone. Między zwęglonymi pniami dużych drzew leżą wszędzie niecałkowicie spalone gałęzie, które trzeba usunąć. Potem należy spulchnić glebę, która dzięki warstwie popiołu pokrywającego pole, staje się bardziej żyzna.
Na tak przygotowanym polu najpierw sieje się kukurydzę i sadzi warzywa, a gdy te wykiełkują, sadzi się między nimi maniok i banany. Zbiór płodów rolnych odbywa się w ciągu całego roku. Jednak po kilku latach takiego gospodarowania plony stają się coraz mniejsze, co oznacza, że gleba jest już wyjałowiona. Wówczas zaprzestaje się tu dalszych upraw, a las wtórny zarasta stopniowo porzucone pole. Tymczasem przygotowuje się inny fragment lasu pod uprawę. Gdy pola uprawne znajdują się zbyt daleko od wsi, wówczas cała wieś przenosi się na nowe miejsce. Taki sposób gospodarowania nosi nazwę rolnictwa żarowego. Tylko na pierwszy rzut oka wygląda on prymitywnie i nieskutecznie. W rzeczywistości jednak szkody powstałe w środowisku naturalnym są znacznie mniejsze, niż w przypadku stosowania europejskich metod uprawy.
5.Na sawannach deszcze padają tylko latem (pora deszczowa), gdy słońce znajduje się wysoko na niebie, natomiast zima (pora sucha) jest bezdeszczowa. W porze suchej panuje bezchmurna, słoneczna pogoda i jest bardzo gorąco. W porze deszczowej temperatury powietrza są nieznacznie niższe. Im bliżej zwrotnika, tym krótsza jest pora deszczowa, a pora sucha dłuższa. W sawannie wilgotnej pora sucha trwa od 3 do 5 miesięcy, w sawannie suchej susza trwa od 5 do 7 miesięcy. Na sawannie kolczastej pora sucha trwać może nierzadko kilka lat. Ilość opadów jest bardzo zróżnicowana, choć zasadniczo waha się od 200 do 500 mm na rok. W porze suchej częstym zjawiskiem są pożary