1.Dlaczego Missisipi i rzeka Św. Wawrzyńca mają duże znaczenie dla żeglugi?
2.Dlaczego na rzece Mackenzie mają miejsce coroczne wielkie powodzie wiosenne
smoczyca
1.Wykorzystuje naturalne drogi wodne (rzeki i jeziora), które uzupełniono drogami sztucznymi (kanały, sztuczne zbiorniki). Żegluga śródlądowa jest transportem tanim, ale bardzo powolnym. Dostępność wodnych szlaków śródlądowych w dużym stopniu uzależniona jest od warunków klimatycznych, np. zlodzenia rzek, obniżenia wodostanów w okresach suchych. Największa na świecie gęstość śródlądowych szlaków wodnych występuje w Holandii i Belgii (w Holandii kanały stanowią 3 długości wszystkich dróg). Główne szlaki żeglugi śródlądowej to:
- rzeka św. Wawrzyńca – system Wielkich Jezior – kanał łączący jezioro Erie z rzeką Hudson prowadzącą do portu w Nowym Jorku oraz kanał łączący jezioro Michigan przez rzeki Rock i Illinois z Missisipi i portem w Nowym Orleanie. Jest to droga wodna dostępna dla statków pełnomorskich o pojemności do 20 tys. BRT;
- Ren połączony kanałami z Łabą, Dunajem, Rodanem i Sekwaną. Tworzy system łączący drogi wodne Niemiec, Francji, Szwajcarii, Belgii i Holandii. Nad Renem położony jest największy port śródlądowy Europy – Duisburg;
- Dunaj stanowiący oś żeglugi śródlądowej Europy Południowej;
- Wołga – łączy centralną część europejskiej Rosji z Morzem Kaspijskim, a przez kanał Wołga – Don z Morzem Azowskim i Morzem Czarnym;
- Jangcy – główna droga wodna Chin, dostępna dla statków morskich o wyporności do 15 tys. ton (przy wysokich stanach wód) od ujścia do miasta Hankou (1125 km);
- Amazonka – dla statków o dużej wyporności dostępna do portu w Iquitos w Peru – 3 tys. km od ujścia, dla statków morskich dostępna do portu w Manaus – 1800 km od ujścia;
- Nil, Kongo – jako transportowe szlaki wodne mają ograniczone znaczenie ze względu na progi skalne – katarakty, uniemożliwiające żeglugę wzdłuż całej długości rzek.
Największa na świecie gęstość śródlądowych szlaków wodnych występuje w Holandii i Belgii (w Holandii kanały stanowią 3 długości wszystkich dróg). Główne szlaki żeglugi śródlądowej to:
- rzeka św. Wawrzyńca – system Wielkich Jezior – kanał łączący jezioro Erie z rzeką Hudson prowadzącą do portu w Nowym Jorku oraz kanał łączący jezioro Michigan przez rzeki Rock i Illinois z Missisipi i portem w Nowym Orleanie. Jest to droga wodna dostępna dla statków pełnomorskich o pojemności do 20 tys. BRT;
- Ren połączony kanałami z Łabą, Dunajem, Rodanem i Sekwaną. Tworzy system łączący drogi wodne Niemiec, Francji, Szwajcarii, Belgii i Holandii. Nad Renem położony jest największy port śródlądowy Europy – Duisburg;
- Dunaj stanowiący oś żeglugi śródlądowej Europy Południowej;
- Wołga – łączy centralną część europejskiej Rosji z Morzem Kaspijskim, a przez kanał Wołga – Don z Morzem Azowskim i Morzem Czarnym;
- Jangcy – główna droga wodna Chin, dostępna dla statków morskich o wyporności do 15 tys. ton (przy wysokich stanach wód) od ujścia do miasta Hankou (1125 km);
- Amazonka – dla statków o dużej wyporności dostępna do portu w Iquitos w Peru – 3 tys. km od ujścia, dla statków morskich dostępna do portu w Manaus – 1800 km od ujścia;
- Nil, Kongo – jako transportowe szlaki wodne mają ograniczone znaczenie ze względu na progi skalne – katarakty, uniemożliwiające żeglugę wzdłuż całej długości rzek.
2.