ajemeve
Telegrafia - dziedzina telekomunikacji która zajmuje się przekazaniem informacji w postaci znaków pisma przygotowanych do odbioru automatycznego przy pomocy przyrządu zwanego telegrafem .
0 votes Thanks 0
Zgłoś nadużycie!
Telegrafia - dziedzina telekomunikacji zajmująca się przekazem informacji w postaci znaków pisma przygotowanych do odbioru automatycznego albo bezpośrednio przez człowieka za pomocą przyrządu zwanego telegrafem, zastąpionego przez dalekopis. Obecnie zastąpiona przez pocztę elektroniczną i SMS.
Historia telegrafii:Na początku 1895 roku, w rodzinnym mieście Bolonia, we Włoszech Marconi rozpoczął testy eksperymenty nad przesyłaniem sygnałów telegraficznych bez potrzeby "kontaktu kablowego". Eksperymenty swoje opierał na pracach Hertz'a, Branly oraz Righi.
W pierwszych eksperymentach jakie przeprowadził zastosował zwykły oscylator Hertz'a i koherer Branly jako detektora, ale szybko się zorientował, że koherer był w praktyce nie solidny. Zastąpił go więc kohererem, który w luce znajdującej się pomiędzy dwoma srebrnymi wtyczkami posiadał niklowe i srebrne opiłki, dzięki czemu był bardziej stabilny i czuły. Po takim ulepszeniu udało się zwiększyć dystans odbioru sygnału do 1 mili. Kolejne ulepszenia były uzyskiwane z użyciem zarówno nadajnika (mikrofonu) jak i odbiornika (słuchawki), przy czym nadajnikiem był w tym przypadku oscylator Righi. To posunięcie umożliwiło wysyłanie sygnałów w konkretnym kierunku. Problem pojawiał się gdy na drodze sygnału stała przeszkoda, jak np. góra.
W sierpniu 1895 roku dokonał następnych udoskonaleń, dzięki którym komunikacja była niezależna od przeszkód znajdujących się między nadajnikiem i odbiorcą. Poczynania te polegały na uziemieniu jednego zacisku oscylatora Hertz'a i połączeniu innego zacisku z przewodem umieszczonym ponad ziemia oraz na uziemieniu, w końcu odbiornika, zacisku koherera i połączeniu innego zacisku z przewodnikiem. Szybko zorientował się , że im wyżej umieszczał przewody tym większy był zasięg, przy którym możliwe było przesyłanie sygnału. I tak po wielu doświadczeniach we wrześniu 1896 roku, w Anglii uzyskał kontakt z dystansu 1,75 mili, w marcu 1897r z 4 mili, a w maju 1897r zwiększył go do 9 mil.
Na początku 1898r zaprzestał stosowania łączenia systemu. Zamiast tego stworzył układ taki, że koherer był włączony pomiędzy końce drugiego transformatora o odpowiednich oscylacjach, a zawierającego kondensor, i dostrojony do okresu drgań otrzymywanych fal elektrycznych W 1899r udało mu się zmodyfikować system dzięki czemu zmniejszył efekty rezonansu W 1900r skonstruował i opatentował ukończony system nadawczo-odbiorczy, ale szybko odkrył, że największy wpływ na jakość przekazu ma to, aby częstość oscylacji elektrycznych związanych np. z przewodnikiem była zsynchronizowana lub dostrojona do oscylacji pochodzących od obwodów z kondensatorem, oraz żeby oba obwody w odbiorniku były w elektrycznym rezonansie z tymi od nadajnika. W 1902r udało się Marconi'emu uzyskać połączenie pomiędzy przybrzeżną stacją a statkiem znajdujący się w Poole, w Anglii. W wyniku tych badań doszedł do wniosku, że pomimo tych samych rozpatrywanych odległości, zmniejszenie energii w odbieranych falach występowało zawsze wtedy, gdy pomiędzy statkiem a stacją odbiorczą znajdował się jakiś cypel.
W styczniu 1902r dokonał kolejnej próby uzyskania łączności pomiędzy dwoma punktami oddalonymi od siebie o 186 mili na Południowym Wybrzeżu Anglii (rys.6).Rezultaty uzyskane wskazały, że kształt Ziemi nie ma wpływu na jakość przekazywania połączenia telegraficznego w przestrzeni. Kolejne eksperymenty przekonały go, że za pośrednictwem stałych stacji i przy zastosowaniu odpowiednio dużej mocy, byłoby możliwe przesyłanie informacji przez Ocean Atlantycki.
Nocą 16 grudnia 1902r pierwsza oficjalna informacja została przesłana przez ocean pomiedzy stacją w Poldhu a Glace Bay.
Historia telegrafii:Na początku 1895 roku, w rodzinnym mieście Bolonia, we Włoszech Marconi rozpoczął testy eksperymenty nad przesyłaniem sygnałów telegraficznych bez potrzeby "kontaktu kablowego". Eksperymenty swoje opierał na pracach Hertz'a, Branly oraz Righi.
W pierwszych eksperymentach jakie przeprowadził zastosował zwykły oscylator Hertz'a i koherer Branly jako detektora, ale szybko się zorientował, że koherer był w praktyce nie solidny. Zastąpił go więc kohererem, który w luce znajdującej się pomiędzy dwoma srebrnymi wtyczkami posiadał niklowe i srebrne opiłki, dzięki czemu był bardziej stabilny i czuły. Po takim ulepszeniu udało się zwiększyć dystans odbioru sygnału do 1 mili.
Kolejne ulepszenia były uzyskiwane z użyciem zarówno nadajnika (mikrofonu) jak i odbiornika (słuchawki), przy czym nadajnikiem był w tym przypadku oscylator Righi. To posunięcie umożliwiło wysyłanie sygnałów w konkretnym kierunku. Problem pojawiał się gdy na drodze sygnału stała przeszkoda, jak np. góra.
W sierpniu 1895 roku dokonał następnych udoskonaleń, dzięki którym komunikacja była niezależna od przeszkód znajdujących się między nadajnikiem i odbiorcą. Poczynania te polegały na uziemieniu jednego zacisku oscylatora Hertz'a i połączeniu innego zacisku z przewodem umieszczonym ponad ziemia oraz na uziemieniu, w końcu odbiornika, zacisku koherera i połączeniu innego zacisku z przewodnikiem. Szybko zorientował się , że im wyżej umieszczał przewody tym większy był zasięg, przy którym możliwe było przesyłanie sygnału.
I tak po wielu doświadczeniach we wrześniu 1896 roku, w Anglii uzyskał kontakt z dystansu 1,75 mili, w marcu 1897r z 4 mili, a w maju 1897r zwiększył go do 9 mil.
Na początku 1898r zaprzestał stosowania łączenia systemu. Zamiast tego stworzył układ taki, że koherer był włączony pomiędzy końce drugiego transformatora o odpowiednich oscylacjach, a zawierającego kondensor, i dostrojony do okresu drgań otrzymywanych fal elektrycznych
W 1899r udało mu się zmodyfikować system dzięki czemu zmniejszył efekty rezonansu
W 1900r skonstruował i opatentował ukończony system nadawczo-odbiorczy, ale szybko odkrył, że największy wpływ na jakość przekazu ma to, aby częstość oscylacji elektrycznych związanych np. z przewodnikiem była zsynchronizowana lub dostrojona do oscylacji pochodzących od obwodów z kondensatorem, oraz żeby oba obwody w odbiorniku były w elektrycznym rezonansie z tymi od nadajnika.
W 1902r udało się Marconi'emu uzyskać połączenie pomiędzy przybrzeżną stacją a statkiem znajdujący się w Poole, w Anglii. W wyniku tych badań doszedł do wniosku, że pomimo tych samych rozpatrywanych odległości, zmniejszenie energii w odbieranych falach występowało zawsze wtedy, gdy pomiędzy statkiem a stacją odbiorczą znajdował się jakiś cypel.
W styczniu 1902r dokonał kolejnej próby uzyskania łączności pomiędzy dwoma punktami oddalonymi od siebie o 186 mili na Południowym Wybrzeżu Anglii (rys.6).Rezultaty uzyskane wskazały, że kształt Ziemi nie ma wpływu na jakość przekazywania połączenia telegraficznego w przestrzeni.
Kolejne eksperymenty przekonały go, że za pośrednictwem stałych stacji i przy zastosowaniu odpowiednio dużej mocy, byłoby możliwe przesyłanie informacji przez Ocean Atlantycki.
Nocą 16 grudnia 1902r pierwsza oficjalna informacja została przesłana przez ocean pomiedzy stacją w Poldhu a Glace Bay.