در جزیره هفتاد نفر اندک بودند ای شربت تروی همه جلال بهشتی داشتند زیارت می کردند نه پرواز. پرواز می کردند تا هدایت متعالی به جای خود برسد. می فهمند که مرده اند. و اینکه شور ظالم مردمش را می کشد، مردن بدون فرزند پیغمبر، شاید دیر خروج کند، شاید اگر بزرگواران خطا می کردند، خائنان، سینه هایشان به آغوش اشراف متمایل می شد تا چهره آسمان می شدند. و تسکین آن و سلاطین عشق و عدالت شدند ما تخت یا خاکسترش را در آغوش می گیریم و شعار ما تا شهادت مانند جزیره الحسین در خلافت عباسی است.
هيهات منا الذلة الله اکبر پاینده رهبر یا الرحمن و یا الرحیم