1. Zestaw dwie sceny: Wielką improwizację Konrada z III części Dziadów oraz Monologu Kordiana na Mont-Blanc. Porównaj postawy bohaterów, poglądy na metody walki o niepodległość. Na podstawie analizy cech ich charakterów zrekonstruuj portret psychologiczny pokolenia romantyków. Porównaj jego wizerunek z obrazem własnego pokolenia. Czy dostrzegasz jakieś podobieństwa?
More Questions From This User See All
Dziady Wielka Improwizacja : Dramat Konrada, poety, który śiadomy wielkości swojej poezji, wie jednocześnie, żę jest ona skiegowanan w próżnię. Staje się to przyczyną bluźniejrczej postawy wobec Boga. Konrad czuje moc twórczą, jest kreatorem słów, jest w stanie wzniecić bunt, poruszyć umysły ludzi i wreszcie zburzyć niesprawiedliwy porządek świata. To wszystko co stanowi o jego sile, sprawia, że nikt go nie rozumie. Konrad czuje się samotny. Zwraca się do Boga aby ten oodał mu część władzy nad duszami. Gdy ten sie nie zgadza oskarża Boga o zimny racjonalizm. Milczenie stwórcy utwierdza bohatera w słuszności jego zarzutów. Pycha i całkowite zwątpienie w sprawiedliwość Boga czynią Konrada łatwym łupem dla sił zła.
Kordian Improwizacja (góra Mont Blanc): Kordzian miota sie pomiędzy chęcią działania, dokonania czegoś wielkiego, a własną, niemal hamletowską niemocą. Jest rozdarty wewnętrznie. Ma świadomość własnej potęgi twórczej, jednocześnie jednak czuje się zbyt słaby by dokonać niemożliwego.
Daleko Kordianowi do Mickiewiczowskiego Konrada, który ani przez momęt nie zwątpił w swoje posłannictwo i moc. W ostatnim fragmencie Kordianowskiej improwizacji, to niemal Konradowskie przyznanie Polsce szczególnej roli w europie. Mickiewicz przypomina mesjanizm, natomiast Słowacki bohatera narodowego Szwajcarii- Winkerlida.
Pokolenie romantyków: bunt przeciwko oświeceniowemu traktowaniu człowieka jako części zbiorowości. Człowiek dla nich to przede wszytskim indywidualność, jednostka niepowtarzalna i jedyna w swoim rodzaju. Ważna jest dla nich walka o niepodległość ojczyzny. Większość z boharetów romantycznych przechodzi metamorfozę z niedojrzałych idealistycznych kochanków romantycznych zmieniają się w świadomych swej misji bojowników o wolność.
Jak jest z pokoleniem w którym żyję?
Uważam, że nasze pokolenie może czerpać z pokolenia romantycznego. Tak dzieje się, może nie mamy aż tak wygórowanych celów jak Konrad, czy kordian, jednak toczymy swego rodzaju bunt z rzeczywistością. Siebie postrzegamy za indywidualistów, a nie za część społeczności. Myślę, że jest to dobre, ponieważ nie możemy być społeczeństwem jednolitym, gdyż takowe w przyszłości mogłoby juz nie funkcjonować.
Mam nadzieję, że pomogłam :)