1. Zapoznaj się z tekstem źródłowym, a następnie wykonaj polecenia.
Układ [z] dnia 23 sierpnia wynikał z logiki ówczesnej sytuacji międzynarodowej,
z fundamentalnej wspólnoty celów politycznych dwóch mocarstw totalitarnych: Rzeszy Niemieckiej
i Związku Radzieckiego [Sowieckiego]. Pokój w Europie i bezpieczeństwo Polski gwarantował ,,lad
wersalski" [z] 1919 roku [...]. Wydawało się wówczas znacznej części europejskiej i nawet światowej
opinii publicznej, iz ZSRR zainteresowany jest w powstrzymywaniu ekspansji Adolfa Hitlera. [...]
Brano serio propagandowe wystąpienia z jednej strony Hitlera, z drugiej przywódców radzieckich
i rzeczników Kominternu, traktowano jako wyraz zasadniczej sprzeczności polityczno-ideowej
między obu mocarstwami totalitarnymi rozmaite wzajemne inwektywy [obelgi, wyzwiska]
propagandowe przedstawicieli ich rządów. W 1939 roku. Zachodzie próbowano naiwnie znaleźć
w ZSRR sojusznika przeciwko Rzeszy. Nikt prawie nie zastanawiał się nad sprawą najważniejszą:
w imię czego Związek Radziecki [...] miałby się angażować po stronie demokracji zachodnich
i Polski, dla ocalenia systemów tzw. kapitalistycznych przed Rzeszą Niemiecką Adolfa Hitlera?
ZSRR był równie jak Rzesza zainteresowany oczywiście w całkowitym zburzeniu ładu
wersalskiego". W 1939 roku nastręczyła się [tzn. nadarzyła się] Józefowi Stalinowi okazja
wyjątkowa: mógł dokonać tego siłami Adolfa Hitlera, pozostać na uboczu i realizować swój
zasadniczy plan polityczny - aneksji Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, polowy Polski i [...] części
Rumunti. Bylo to już wtedy tak oczywiste, że historyka zdumiewać musi fakt, iż znaczna część
polityków europejskich - i ogromna większość polskich - nie dostrzegała nieuchronności sojuszu
niemiecko-radzieckiego, jeżeli Polska miała nadal przeciwstawiać się hitlerowskiemu programowi
ekspansji przeciwko Zachodowi i Wschodowi. Tylko desperackie ..tyczenia pobożne" [...] w sytuacji
śmiertelnego zagrożenia pokoju w Europie może być psychologicznym wytłumaczeniem tego stanu
rzeczy.
Józef Beck nie wierzył w możliwość daleko idącego zbliżenia Józefa Stalina z Adolfem Hitlerem.
[...] Nie pamiętał o licznych przykładach ,,odwracania przymierzy" w historii Europy; zapomniał,
że spory ideowe nigdy nie przeszkadzały w sojuszach mocarstw połączonych geopolityczną
wspólnotą interesów; nie dostrzegał w końcu, że z punktu widzenia ideologii i praktyki politycznej
Niemcy hitlerowskie i stalinowski Związek Radziecki więcej łączyło niż dzieliło.
Zadania w załączniku
Układ [z] dnia 23 sierpnia wynikał z logiki ówczesnej sytuacji międzynarodowej,
z fundamentalnej wspólnoty celów politycznych dwóch mocarstw totalitarnych: Rzeszy Niemieckiej
i Związku Radzieckiego [Sowieckiego]. Pokój w Europie i bezpieczeństwo Polski gwarantował ,,lad
wersalski" [z] 1919 roku [...]. Wydawało się wówczas znacznej części europejskiej i nawet światowej
opinii publicznej, iz ZSRR zainteresowany jest w powstrzymywaniu ekspansji Adolfa Hitlera. [...]
Brano serio propagandowe wystąpienia z jednej strony Hitlera, z drugiej przywódców radzieckich
i rzeczników Kominternu, traktowano jako wyraz zasadniczej sprzeczności polityczno-ideowej
między obu mocarstwami totalitarnymi rozmaite wzajemne inwektywy [obelgi, wyzwiska]
propagandowe przedstawicieli ich rządów. W 1939 roku. Zachodzie próbowano naiwnie znaleźć
w ZSRR sojusznika przeciwko Rzeszy. Nikt prawie nie zastanawiał się nad sprawą najważniejszą:
w imię czego Związek Radziecki [...] miałby się angażować po stronie demokracji zachodnich
i Polski, dla ocalenia systemów tzw. kapitalistycznych przed Rzeszą Niemiecką Adolfa Hitlera?
ZSRR był równie jak Rzesza zainteresowany oczywiście w całkowitym zburzeniu ładu
wersalskiego". W 1939 roku nastręczyła się [tzn. nadarzyła się] Józefowi Stalinowi okazja
wyjątkowa: mógł dokonać tego siłami Adolfa Hitlera, pozostać na uboczu i realizować swój
zasadniczy plan polityczny - aneksji Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, polowy Polski i [...] części
Rumunti. Bylo to już wtedy tak oczywiste, że historyka zdumiewać musi fakt, iż znaczna część
polityków europejskich - i ogromna większość polskich - nie dostrzegała nieuchronności sojuszu
niemiecko-radzieckiego, jeżeli Polska miała nadal przeciwstawiać się hitlerowskiemu programowi
ekspansji przeciwko Zachodowi i Wschodowi. Tylko desperackie ..tyczenia pobożne" [...] w sytuacji
śmiertelnego zagrożenia pokoju w Europie może być psychologicznym wytłumaczeniem tego stanu
rzeczy.
Józef Beck nie wierzył w możliwość daleko idącego zbliżenia Józefa Stalina z Adolfem Hitlerem.
[...] Nie pamiętał o licznych przykładach ,,odwracania przymierzy" w historii Europy; zapomniał,
że spory ideowe nigdy nie przeszkadzały w sojuszach mocarstw połączonych geopolityczną
wspólnotą interesów; nie dostrzegał w końcu, że z punktu widzenia ideologii i praktyki politycznej
Niemcy hitlerowskie i stalinowski Związek Radziecki więcej łączyło niż dzieliło.
Zadania w załączniku
Odpowiedź:
B Stalin zdecytował sie na to ponieważ pakt ten pozwalał mu na zajęcie ponad połowy Polski i hitler dawał mu wolną rękę na zajęcie Łotwie, Estonii i w części Rumuni
C Polska przed wybuchem II wojny światowej znalazła się w sytuacji tragicznej i dobrego wyboru nie było. Józef Bek dokonał wyboru najgorszego z możliwych (decydując się na sojusz z Anglią i Francją), co spowodowało realizację fatalnego dla nas scenariusza: sojuszu Niemiec ze Związkiem Sowieckim.
Wyjaśnienie: