Organizmy wodne charakteryzują się węższym zakresem zmienności czynników środowiskowych niż organizmy lądowe. Temperatura wód śródlądowych zmienia się przeważnie od 0oC do 35oC; a w obrębie jednego zbiornika wahania temperatury są jeszcze mniejsze. Poza tym zmiany temperatury w środowisku wodnym przebiegają znacznie wolniej niż na lądzie. Anomalia gęstościowa jest to właściwość wody polegająca na tym, że maksimum gęstości występuje nie w najniższych temperaturach, lecz w temperaturze 4oC. Umożliwia ona organizmom przeżycie w wodach śródlądowych, które zimą zamarzają. Dzięki anomalii woda o temperaturze 4oC zbiera się przy dnie, warstwa lodu nie sięga dna i większość zbiorników zamarza jedynie częściowo. Lód ścinający powierzchnię jeziora izoluje głębiej położone masy wody i chroni je przed dalszym ochładzaniem, dlatego też w głębokim jeziorze nawet podczas surowej zimy woda nie zamarza całkowicie i tym samym istnieje środowisko życia. Bez tej anomalii najzimniejsza woda opadałaby zimą na dno tak długo, aż jezioro zamarzłoby całkowicie. Stratyfikacja wód w zależności od temperatury - w typowym jeziorze można wydzielić dwie oddzielone od siebie warstwy wody. Ciepłą zwaną epilimnionem i zimną, zwaną hypolimnionem. Pomiędzy nimi leży przejściowa warstwa skoku termicznego, metalimnion – strefa najznaczniejszych zmian temperatury wraz z głębokością.
krokodyle ,żółwie , ważki
licze na naj
Organizmy wodne charakteryzują się węższym zakresem zmienności czynników środowiskowych niż organizmy lądowe. Temperatura wód śródlądowych zmienia się przeważnie od 0oC do 35oC; a w obrębie jednego zbiornika wahania temperatury są jeszcze mniejsze. Poza tym zmiany temperatury w środowisku wodnym przebiegają znacznie wolniej niż na lądzie. Anomalia gęstościowa jest to właściwość wody polegająca na tym, że maksimum gęstości występuje nie w najniższych temperaturach, lecz w temperaturze 4oC. Umożliwia ona organizmom przeżycie w wodach śródlądowych, które zimą zamarzają. Dzięki anomalii woda o temperaturze 4oC zbiera się przy dnie, warstwa lodu nie sięga dna i większość zbiorników zamarza jedynie częściowo. Lód ścinający powierzchnię jeziora izoluje głębiej położone masy wody i chroni je przed dalszym ochładzaniem, dlatego też w głębokim jeziorze nawet podczas surowej zimy woda nie zamarza całkowicie i tym samym istnieje środowisko życia. Bez tej anomalii najzimniejsza woda opadałaby zimą na dno tak długo, aż jezioro zamarzłoby całkowicie. Stratyfikacja wód w zależności od temperatury - w typowym jeziorze można wydzielić dwie oddzielone od siebie warstwy wody. Ciepłą zwaną epilimnionem i zimną, zwaną hypolimnionem. Pomiędzy nimi leży przejściowa warstwa skoku termicznego, metalimnion – strefa najznaczniejszych zmian temperatury wraz z głębokością.