Question

1. wymień bezpieczne sposoby ratowania tonących.

2. Uzasadnij, dlaczego nie wolno zdejmować z siebie odzieży podczs tonięcia.

Answer 1

1.

Złożoność współczesnych katastrof zmusza funkcjonariuszy Państwowej 
Straży Pożarnej do korzystania z metod ratownictwa wodnego. Najtrudniejszym 
w tej dziedzinie problemem jest ratowanie tonących. 
Mechanizmy anatomopatologiczne tonięcia 
W zasadzie należy przyjąć dwie przyczyny śmierci w utonięciu. Pierwsza ma 
charakter odruchowy, a druga mechaniczny. Z mechanizmem odruchowym 
mamy do czynienia w 10-15 proc. przypadków. U tych zmarłych nie stwierdza 
się zmian chorobowych w narządach. Zgon jest przyczyną zaburzeń
czynnościowych, najprawdopodobniej w wyniku skurczu górnego odcinka dróg 
oddechowych. 
Natomiast w 85-90 proc. przypadków mamy do czynienia z przepełnieniem 
dróg oddechowych wodą- Tonący wciąga do płuc tym więcej wody, im głębiej 
oddycha pod wodą. Zachowanie się wody w drogach oddechowych jest 
uzależnione od zawartości w niej elektrolitów, tzn- roztworów soli, zasad i 
kwasów. 
Woda słodka zawiera mato elektrolitów i szybko ulega przemieszczeniu do 
krwi, w której jest dużo elektrolitów. W ten sposób ustrój stara się sam stworzyć
równowagę elektrolitową i zachować jednolite stężenie. Odbywa się to na 
zasadzie dyfuzji i osmozy. Ten ruch płynów w ustroju prowadzi do wypełnienia 
naczyń krwionośnych, znacznego podwyższenia ciśnienia krwi i zatrzymania 
pracy serca. Wystarczy na to okres 2-5 minut. 
W czasie tonięcia w wodzie zawierającej większe stężenie elektrolitów niż
krew, jak np. w wodzie morskiej, mamy do czynienia z nieco innym 
mechanizmem. Następuje wtedy krążenie płynów tlenkowych w kierunku 
wnętrza pęcherzyków płucnych, część płynna krwi trafia do pęcherzyków, a 
sama krew ulega zagęszczeniu. Do światła pęcherzyków wnikają również białka 
krwi, które po zmieszaniu z powietrzem i przedostającą się z zewnątrz wodą
tworzą pianę. W zależności od mechanizmu śmierci - wygląd topielców jest 
różny. W wypadku śmierci na tle odruchowym skóra i błony śluzowe są blade. 
Z ust i nosa wydobywa się pienisty płyn. Zmarłych tych nazywa się „topielcami 
białymi". W razie zalania dróg oddechowych wodą, skóra i błony śluzowe są
sine. Żyły szyjne są zwykle przepełnione. Ciało sprawia wrażenie obrzękłego. 
Zmarli noszą nazwę „topielców sinych".

 

 

 

 

 

1. Od przodu-prawą ręką odsuwa się głowę tonącego, a później zwalnia 
z objęcia lewa rękę; lewa ręka. ratownik wyzwala się od tonącego. 
2. Odepchnięcie noga udaje się łatwo, gdy tonący Jest pod woda i traci 
przytomność. 
3. Wykręcanie rak; ratownik chwyci! prawa ręką lewa rękę tonącego, a 
lewą jego prawa; obracając się wykręca obie ręce tonącego, wyzwala 
się przy tym od niego i zarzuca go sobie na plecy. 
4. Pomoc ze strony drugiego ratownika: pierwszy ratownik w niebezpieczeństwie; drugi ratownik chwycił rękami tonącego za głowę i lewą
noga odpycha za bark pierwszego ratownika; wszyscy są pod woda. 
5. Wydobywanie się na powierzchnię po obezwładnieniu tonącego przez 
wykręcenie mu prawej ręki swoją lewą ręką; prawą ręką ratownik 
odgina głowę tonącego, aby polepszyć drożność jego dróg oddechowych.