1. Władza w Księstwie Warszawskim na podstawie konstytucji 2. Reformy przeprowadzone w Księstwie Warszawskim .
angelika4839
Konstytucja Księstwa Warszawskiego 1807, ustawa zasadnicza podpisana 22 lipca 1807 w Dreźnie przez Napoleona I i nadana Księstwu Warszawskiemu 23 lipca 1807. Opracowana na wzorach francuskich przez cesarskiego sekretarza H. Mareta, konsultowana wcześniej z przedstawicielami Komisji Rządzącej.
Konstytucja stanowiła Księstwo Warszawskie jako monarchię konstytucyjną z dziedzicznym władcą w osobie króla saskiego (księcia warszawskiego), który posiadał pełnię władzy wykonawczej oraz inicjatywę ustawodawczą, mianował wszystkich wysokich dostojników państwowych z wyjątkiem nieusuwalnych senatorów i sędziów.
Król sprawował władzę wykonawczą przez sześciu ministrów i prezesa, tworzących wspólnie Radę Ministrów; powołano także Radę Stanu, będącą organem doradczym króla w sprawach ustawodawczych, która pełniła również funkcję trybunału administracyjnego. Wzorem dawnej Rzeczypospolitej powołano dwuizbowy Sejm Księstwa Warszawskiego, mający jednak mocno ograniczone kompetencje na rzecz króla i władzy wykonawczej, pozbawiony wszystkich funkcji kontrolnych w stosunku do władz państwowych, zbierający się raz na dwa lata w celu przedyskutowania i przyjęcia projektów Rady Stanu.
Centralizacji ulegała administracja państwa, które podzielono na sześć, po 1809 na dziesięć departamentów i odpowiednio sześćdziesiąt i sto powiatów, na czele z prefektami w departamentach i podprefektami w powiatach. Na szczeblu departamentów i powiatów oraz w miastach utworzono organy samorządowe (rady departamentu, rady powiatowe i rady municypialne), będące organami doradczymi dla urzędników sprawujących władzę wykonawczą.
Konstytucja głosiła zasadę równości wszystkich obywateli wobec prawa, likwidowała sądy stanowe, wprowadzała wolność osobistą dla chłopów, jednak prawa polityczne, takie jak piastowanie urzędów, wybór do władz i sądów, przyznawała jedynie grupom uprzywilejowanym, wydzielonym głównie wg cenzusu majątkowego.
Konstytucja nie gwarantowała Księstwu pełnej niepodległości. Polityka zewnętrzna należała wyłącznie do kompetencji króla saskiego, a interesy Księstwa poza jego granicami reprezentowali dyplomaci sascy. Wojsko podlegało w praktyce dowództwu francuskiemu, nad działalnością polskiej administracji sprawował nadzór przebywający stale w Warszawie rezydent francuski.
Konstytucja umożliwiła wprowadzenie kodeksu cywilnego Napoleona (Napoleona kodyfikacje), regulującego kwestie prawa cywilnego w duchu umacniania i obrony własności burżuazyjnej.
Konstytucja stanowiła Księstwo Warszawskie jako monarchię konstytucyjną z dziedzicznym władcą w osobie króla saskiego (księcia warszawskiego), który posiadał pełnię władzy wykonawczej oraz inicjatywę ustawodawczą, mianował wszystkich wysokich dostojników państwowych z wyjątkiem nieusuwalnych senatorów i sędziów.
Król sprawował władzę wykonawczą przez sześciu ministrów i prezesa, tworzących wspólnie Radę Ministrów; powołano także Radę Stanu, będącą organem doradczym króla w sprawach ustawodawczych, która pełniła również funkcję trybunału administracyjnego. Wzorem dawnej Rzeczypospolitej powołano dwuizbowy Sejm Księstwa Warszawskiego, mający jednak mocno ograniczone kompetencje na rzecz króla i władzy wykonawczej, pozbawiony wszystkich funkcji kontrolnych w stosunku do władz państwowych, zbierający się raz na dwa lata w celu przedyskutowania i przyjęcia projektów Rady Stanu.
Centralizacji ulegała administracja państwa, które podzielono na sześć, po 1809 na dziesięć departamentów i odpowiednio sześćdziesiąt i sto powiatów, na czele z prefektami w departamentach i podprefektami w powiatach. Na szczeblu departamentów i powiatów oraz w miastach utworzono organy samorządowe (rady departamentu, rady powiatowe i rady municypialne), będące organami doradczymi dla urzędników sprawujących władzę wykonawczą.
Konstytucja głosiła zasadę równości wszystkich obywateli wobec prawa, likwidowała sądy stanowe, wprowadzała wolność osobistą dla chłopów, jednak prawa polityczne, takie jak piastowanie urzędów, wybór do władz i sądów, przyznawała jedynie grupom uprzywilejowanym, wydzielonym głównie wg cenzusu majątkowego.
Konstytucja nie gwarantowała Księstwu pełnej niepodległości. Polityka zewnętrzna należała wyłącznie do kompetencji króla saskiego, a interesy Księstwa poza jego granicami reprezentowali dyplomaci sascy. Wojsko podlegało w praktyce dowództwu francuskiemu, nad działalnością polskiej administracji sprawował nadzór przebywający stale w Warszawie rezydent francuski.
Konstytucja umożliwiła wprowadzenie kodeksu cywilnego Napoleona (Napoleona kodyfikacje), regulującego kwestie prawa cywilnego w duchu umacniania i obrony własności burżuazyjnej.