30 września 1933 r. prezydet Rzeszy Paul von Hindenburg mianował Adolfa Hitlera kanclerzem rządu koalicyjnego. Decyzja ta nie wynikała nie tylko ze zwycięstwa NSDAP w wyobrach parlamentarnych, ale także zakulisowych działań polityka katolickiej partii Centrum Franza von Papena. Uważał on, że w utworzonym wielopartyjnym rządzie ugrupowania koalicyjne będą w stanie kontrolować hitlerowców. Jednak Hitler był zapobiegliwy i nie pozwolił na kontrolowanie siebie. Dążył do przejęcia pełni władzy. W 1933 r. wykorzystał podpalenie Reichstagu o które został posądzony jeden z działaczy partii komunistycznej i w ten sposób A. Hitler wyemilinował z politycznej gry swojego głównego przeciwnika - Komunistyczną Partię Nimiec. W kolejnych miesiącach sukcesywnie likwidował pozostałe ugrupowania polityczne i wkrótce Niemcy stały sie państwem cechującym się monizmem politycznymy. W 1934 r. podczas tzw. nocy długich noży rozprawił się krawawo ze sprzeciwiającym się mu kierownictwem SA, które żądało kontynuowania narodowosocjalistycznej rewolucji. W sierpniu 1934 r. Niemcy obiegła wiadomość o śmierci prezydenta Paula von Hindenburga. Całą władzę w Nimeczech objął Adolf Hitler.
2.
Naziści podporządkowali sobie większość życia mieszkańców Rzeszy. Kontrolowali sferę publiczną, zawodową, a także prywatną obywateli. Powstały organziacje skupiające w swoich szeregach różne grupy społeczne i wiekowe. Każda z nich realizowała określnoe zadania według idei faszystowskiej. Wszystkie podlegały nazdorowi państwowemu i były centralnie zarządzane. Najwięcej uwagi poświęcano indoktrynacji dzieci i młodzieży. Uważano bowiem, że idee nazistowskie i dyscyplinę wojskową trzeba wpajać już od najmłodszych lat. Służyło temu Hitlerjugend.
Działania nazistów były szeroko nagłaśniane i upowszechniane przez Ministerstwo Propagandy, na którego czele stał Joseph Goebbles. Częstwo swoje decyzje hitlerowski minister komentował w taki sposób: "kłamstwo powtarzane wiele razy staje się prawdą."
1.
30 września 1933 r. prezydet Rzeszy Paul von Hindenburg mianował Adolfa Hitlera kanclerzem rządu koalicyjnego. Decyzja ta nie wynikała nie tylko ze zwycięstwa NSDAP w wyobrach parlamentarnych, ale także zakulisowych działań polityka katolickiej partii Centrum Franza von Papena. Uważał on, że w utworzonym wielopartyjnym rządzie ugrupowania koalicyjne będą w stanie kontrolować hitlerowców. Jednak Hitler był zapobiegliwy i nie pozwolił na kontrolowanie siebie. Dążył do przejęcia pełni władzy. W 1933 r. wykorzystał podpalenie Reichstagu o które został posądzony jeden z działaczy partii komunistycznej i w ten sposób A. Hitler wyemilinował z politycznej gry swojego głównego przeciwnika - Komunistyczną Partię Nimiec. W kolejnych miesiącach sukcesywnie likwidował pozostałe ugrupowania polityczne i wkrótce Niemcy stały sie państwem cechującym się monizmem politycznymy. W 1934 r. podczas tzw. nocy długich noży rozprawił się krawawo ze sprzeciwiającym się mu kierownictwem SA, które żądało kontynuowania narodowosocjalistycznej rewolucji. W sierpniu 1934 r. Niemcy obiegła wiadomość o śmierci prezydenta Paula von Hindenburga. Całą władzę w Nimeczech objął Adolf Hitler.
2.
Naziści podporządkowali sobie większość życia mieszkańców Rzeszy. Kontrolowali sferę publiczną, zawodową, a także prywatną obywateli. Powstały organziacje skupiające w swoich szeregach różne grupy społeczne i wiekowe. Każda z nich realizowała określnoe zadania według idei faszystowskiej. Wszystkie podlegały nazdorowi państwowemu i były centralnie zarządzane. Najwięcej uwagi poświęcano indoktrynacji dzieci i młodzieży. Uważano bowiem, że idee nazistowskie i dyscyplinę wojskową trzeba wpajać już od najmłodszych lat. Służyło temu Hitlerjugend.
Działania nazistów były szeroko nagłaśniane i upowszechniane przez Ministerstwo Propagandy, na którego czele stał Joseph Goebbles. Częstwo swoje decyzje hitlerowski minister komentował w taki sposób: "kłamstwo powtarzane wiele razy staje się prawdą."