Po wyeliminowaniu z życia politycznego opozycji peeselowskiej (wyjazd Mikołajczyka i innych działaczy ludowych z kraju, przejęcie kontroli nad PSL) komuniści podjęli działania zmierzające do zlikwidowania Polskiej Partii Socjalistycznej i pełnego podporządkowania sobie wszystkich partii i stronnictw politycznych. PPR wzmogła naciski na działaczy PPS, zmierzające do akcji scaleniowej. Mimo nacisków na socjalistów, w grudniu 1947 roku podczas obrad XXVII Kongresu PPS uznano konieczność zwiększenia niezależności partii. Większość uczestników wystąpiła przeciw zjednoczeniu z PPR. Komuniści, często stosując terror, eliminując socjalistów ze stanowisk publicznych, podjęli akcję zmierzającą do zlikwidowania opozycyjnych sił w PPS i połączenia obu partii. Ulegając przemocy działacze socjalistyczni rozpoczęli akcję scaleniową. Ostatecznie wchłonięcie PPS przez PPR nastąpiło w dniach 15-21 grudnia 1948 roku, w czasie wspólnych obrad w gmachu Politechniki Warszawskiej. Powstała Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. I sekretarzem Komitetu Centralnego PZPR został Bolesław Bierut.
W 1948 roku do władzy doszli działacze komunistyczni przybyli do Polski ze Związku Radzieckiego. Pierwszym sekretarzem KC PPR został Bolesław Bierut, a Władysław Gomułka, postulujący tzw. „polską drogę do socjalizmu” i przejawiający zbyt dużą samodzielność, został odsunięty od władzy i oskarżony o „odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne”. Kierownictwo partii objęli ludzie wiernie wykonujący polecenia Kremla.
Po zjednoczeniu PPR i PPS wzmogły się naciski na działaczy ludowych z PSL i SL w kierunku zjednoczenia stronnictw. Ostatecznie nastąpiło to w listopadzie 1949 roku na Kongresie Zjednoczeniowym - powstało Zjednoczone Stronnictwo Ludowe z prezesem Rady Naczelnej ZSL Romanem Niećko. Pozostało ściśle kontrolowane Stronnictwo Demokratyczne, a wegetujące Stronnictwo Pracy zostało rozwiązane w połowie 1950 roku. W ten sposób wykształcił się w Polsce teoretycznie system wielopartyjny. W praktyce życia politycznego monopol na władzę posiadała Polska Zjednoczona Partia Robotnicza ściśle kontrolująca partie satelickie ZSL i SD.
Komuniści wzorując się na praktyce radzieckiej powielali schematy rządów stalinowskich. W bloku radzieckim, wobec procesów integracyjnych na Zachodzie, państwa komunistyczne Europy Środkowo-Wschodniej podporządkowano Związkowi Radzieckiemu we wszystkich dziedzinach życia państwowego. Rok 1949 przyniósł utrwalenie w PZPR dominującej pozycji zwolenników stalinizmu z Bierutem na czele - z władz partii i z samej partii zostali usunięci „wrogowie” polityczni, m.in. Władysław Gomułka, który ostatecznie po wielkich czystkach w partii lat 1950-1951 w sierpniu 1951 roku został aresztowany. Rozpoczął się mroczny czas rządów stalinizmu w naszym kraju, okres bezprawia, terroru, rozbudowy aparatu represji, szeregów Milicji Obywatelskiej, UB, ORMO i innych formacji służb tajnych, w pełni kontrolowanych przez radzieckich towarzyszy.
2.
Po upadku powstania listopadowego rozpoczął się jeden z najcięższych, najnieszczęśliwszych okresów w historii Polski – wprowadzone zostały liczne represje, narastał ucisk polityczny, a zniewoleni Polacy ulegali powszechnym prześladowaniom. Właśnie w tym czasie (rok 1832) powstaje III część Dziadów Adama Mickiewicza, która jest nie tylko próbą rehabilitacji autora po nie wzięciu udziału w zrywie narodu, ale przede wszystkim przejawem nadziei na odzyskanie wolności...
1.
Po wyeliminowaniu z życia politycznego opozycji peeselowskiej (wyjazd Mikołajczyka i innych działaczy ludowych z kraju, przejęcie kontroli nad PSL) komuniści podjęli działania zmierzające do zlikwidowania Polskiej Partii Socjalistycznej i pełnego podporządkowania sobie wszystkich partii i stronnictw politycznych. PPR wzmogła naciski na działaczy PPS, zmierzające do akcji scaleniowej. Mimo nacisków na socjalistów, w grudniu 1947 roku podczas obrad XXVII Kongresu PPS uznano konieczność zwiększenia niezależności partii. Większość uczestników wystąpiła przeciw zjednoczeniu z PPR. Komuniści, często stosując terror, eliminując socjalistów ze stanowisk publicznych, podjęli akcję zmierzającą do zlikwidowania opozycyjnych sił w PPS i połączenia obu partii. Ulegając przemocy działacze socjalistyczni rozpoczęli akcję scaleniową. Ostatecznie wchłonięcie PPS przez PPR nastąpiło w dniach 15-21 grudnia 1948 roku, w czasie wspólnych obrad w gmachu Politechniki Warszawskiej. Powstała Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. I sekretarzem Komitetu Centralnego PZPR został Bolesław Bierut.
W 1948 roku do władzy doszli działacze komunistyczni przybyli do Polski ze Związku Radzieckiego. Pierwszym sekretarzem KC PPR został Bolesław Bierut, a Władysław Gomułka, postulujący tzw. „polską drogę do socjalizmu” i przejawiający zbyt dużą samodzielność, został odsunięty od władzy i oskarżony o „odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne”. Kierownictwo partii objęli ludzie wiernie wykonujący polecenia Kremla.
Po zjednoczeniu PPR i PPS wzmogły się naciski na działaczy ludowych z PSL i SL w kierunku zjednoczenia stronnictw. Ostatecznie nastąpiło to w listopadzie 1949 roku na Kongresie Zjednoczeniowym - powstało Zjednoczone Stronnictwo Ludowe z prezesem Rady Naczelnej ZSL Romanem Niećko. Pozostało ściśle kontrolowane Stronnictwo Demokratyczne, a wegetujące Stronnictwo Pracy zostało rozwiązane w połowie 1950 roku. W ten sposób wykształcił się w Polsce teoretycznie system wielopartyjny. W praktyce życia politycznego monopol na władzę posiadała Polska Zjednoczona Partia Robotnicza ściśle kontrolująca partie satelickie ZSL i SD.
Komuniści wzorując się na praktyce radzieckiej powielali schematy rządów stalinowskich. W bloku radzieckim, wobec procesów integracyjnych na Zachodzie, państwa komunistyczne Europy Środkowo-Wschodniej podporządkowano Związkowi Radzieckiemu we wszystkich dziedzinach życia państwowego. Rok 1949 przyniósł utrwalenie w PZPR dominującej pozycji zwolenników stalinizmu z Bierutem na czele - z władz partii i z samej partii zostali usunięci „wrogowie” polityczni, m.in. Władysław Gomułka, który ostatecznie po wielkich czystkach w partii lat 1950-1951 w sierpniu 1951 roku został aresztowany. Rozpoczął się mroczny czas rządów stalinizmu w naszym kraju, okres bezprawia, terroru, rozbudowy aparatu represji, szeregów Milicji Obywatelskiej, UB, ORMO i innych formacji służb tajnych, w pełni kontrolowanych przez radzieckich towarzyszy.
2.
Po upadku powstania listopadowego rozpoczął się jeden z najcięższych, najnieszczęśliwszych okresów w historii Polski – wprowadzone zostały liczne represje, narastał ucisk polityczny, a zniewoleni Polacy ulegali powszechnym prześladowaniom. Właśnie w tym czasie (rok 1832) powstaje III część Dziadów Adama Mickiewicza, która jest nie tylko próbą rehabilitacji autora po nie wzięciu udziału w zrywie narodu, ale przede wszystkim przejawem nadziei na odzyskanie wolności...