1. Scharakteryzuj okoliczności, w jakich Zygmunt Waza został obwołany królem. 2. Podaj przyczyny i skutki konfliktu króla z Janem Zamojskim. 3. Wymień powody wybuchu wojny ze Szwecją. Przedstaw główne etapy w I połowie XVII w. 4. Przedstaw największe sukcesy militarne Rzeczypospolitej w walce ze Szwecją. Czy zostały właściwie wykorzystane? 5. Dowiedz się, czy ocena panowania Zygmunta III jest wśród historyków zgodna. Na podstawie uzyskanych informacji dokonaj własnej oceny rządów tego monarchy.
12 grudnia 1586 r. po śmierci Stefana Batorego Rzeczpospolita stanęła przed poważnym problemem, a mianowicie przed trzecim, w przeciągu zaledwie 15 lat, bezkrólewiem. Prymas Stanisław Karnkowski zwołał na dzień 2 lutego 1587 r. do Warszawy sejm konwokacyjny, który miał przygotować elekcję. Jednak zgromadzeni w Grodnie panowie litewscy odmówili przystąpienia do obrad, tłumaczyli, iż decyzja prymasa została podjęta bez ich wiedzy i zgody: „aby takowej władzy do Wielkiego Księstwa Litewskiego nie pretendował, które żeśmy niepodlegli”. Podczas Zjazdu Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego wysunięto dwóch kandydatów na tron: cara Fiodora Iwanowicza oraz arcyksięcia Maksymiliana. Bojarzy litewscy uzależnili swój udział w elekcji od wyrzeczenia się pretensji Polaków do władzy w Inflantach, odbywania sejmów na przemian w Polsce i Litwie oraz rezydowania króla co trzeci rok w Wielkim Księstwie Litewskim. Sejm koronny wystawił na kandydatów trzy osoby: szwedzkiego królewicza Zygmunta, arcyksięcia Maksymiliana oraz mało popularnego księcia Parmy – Aleksandra Farnese
Odpowiedź:
12 grudnia 1586 r. po śmierci Stefana Batorego Rzeczpospolita stanęła przed poważnym problemem, a mianowicie przed trzecim, w przeciągu zaledwie 15 lat, bezkrólewiem. Prymas Stanisław Karnkowski zwołał na dzień 2 lutego 1587 r. do Warszawy sejm konwokacyjny, który miał przygotować elekcję. Jednak zgromadzeni w Grodnie panowie litewscy odmówili przystąpienia do obrad, tłumaczyli, iż decyzja prymasa została podjęta bez ich wiedzy i zgody: „aby takowej władzy do Wielkiego Księstwa Litewskiego nie pretendował, które żeśmy niepodlegli”. Podczas Zjazdu Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego wysunięto dwóch kandydatów na tron: cara Fiodora Iwanowicza oraz arcyksięcia Maksymiliana. Bojarzy litewscy uzależnili swój udział w elekcji od wyrzeczenia się pretensji Polaków do władzy w Inflantach, odbywania sejmów na przemian w Polsce i Litwie oraz rezydowania króla co trzeci rok w Wielkim Księstwie Litewskim. Sejm koronny wystawił na kandydatów trzy osoby: szwedzkiego królewicza Zygmunta, arcyksięcia Maksymiliana oraz mało popularnego księcia Parmy – Aleksandra Farnese